17 ตุลาคม 2547 ผมตื่นขึ้นตั้งแต่ฟ้ายังไม่ทันสาง ออกมายืนนอกเต็นท์สูดอากาศบริสุทธิ์ รู้สึกได้ถึงความเย็นที่แอบแฝงอยู่ทั่วไป ช่างเป็นยามเช้าที่สดใสเสียจริง มองออกไปทางขวา แลเห็นบ้านพักหลังเล็กตั้งสงบอยู่เช่นเดิม คงยังไม่มีใครตื่น มองกราดมาทางซ้าย แลเห็นขุนเขาและแมกไม้สีดำตัดกับความสว่างของท้องฟ้ายามรุ่งอรุณ ในขณะที่เสียงน้ำไหลซัดเซาะก้อนหินใน คลองทุ่งกร่าง ทางด้านหลังดังให้ได้ยินอยู่ไม่ขาดระยะ จากสอยดาวยาวไกลหลั่งไหลขวาง คลองทุ่งกร่างเกิดแก่งแหล่งน้ำใส พื้นกรวดทรายกระจายกันลดหลั่นไป พฤกษาไสวสองฝั่งสะพรั่งตา น่าว่ายเล่นเย็นใจในน้ำเชี่ยว ไหลลดเลี้ยวเลาะลัดซัดหินผา แล้วเวียนวนล้นแอ่งแห่งธารา สายน้ำซ่าสาดกระเซ็นเห็นเป็นทาง ช่างสวยล้ำลำธารผ่านข้างสวน แลไปล้วนเหล่าหินโขดบิ่นขวาง มีพันธุ์ไม้ไคร้น้ำเขียวคล้ำทาง สวยไม่สร่างสายน้ำงามล้ำมอง หากนางไม้ในป่ามาว่ายเล่น แหวกน้ำเย็นยักย้ายผิวกายผ่อง คงหลงมองจ้องไปคิดใช่น้อง ว่ายเที่ยวท่องธาราฝ่ากรวดทราย ผมไม่รอช้ารีบเดินไปล้างหน้าแปรงฟันที่ก๊อกน้ำข้างเพิงอเนกประสงค์ แล้วออกไปเดินเล่นยืดเส้นยืดสาย ชมพันธุ์ไม้ในสวน มีไม้ดอกมากมาย เช่น บานบุรี ช้องนาง บาหยา เฟื่องฟ้า และลั่นทม และไม้ผล เช่น ทุกเรียน มะละกอ และแก้วมังกร คนอื่นๆในคณะต่างทยอยกันตื่นนอน และล้างหน้าแปรงฟันกันบ้างแล้ว พอฟ้าสาง นกยางกรอกพันธุ์จีน (Chinese Pond Heron) หลายตัวทยอยกันบินผ่านสวนมาให้ผมเห็นเป็นนกชนิดแรก จากคลองน้ำเชี่ยว เลี้ยวมาเขาสอยดาว 16 17 ตุลาคม 2547
9 พฤศจิกายน 2547 23:23 น. - comment id 366975
เพียงเพื่อผ่านมาเป็นกำลังใจให้เธอคนดี +.+ กลอนน่ารักดีนะค่ะ+.+ ( ^ . ^ )...คิดถึงจ้า...( ^ . ^ )
9 พฤศจิกายน 2547 23:50 น. - comment id 366997
เป็นความงามยามสัมผัส แม้อ่านกลอนก็ยังรู้สึกได้ถึงธรรมชาติเลย ชอบและชื่นชมในผลงานคุณเสมอค่ะ