ลำแพน

นกตะวัน

แม้ว่าถึงเวลาอาหารเที่ยงแล้ว แต่เรายังคงเดินเรียงแถวตามกันไป ข้ามสะพานข้ามคลองเล็กๆซึ่งสองฝั่งเต็มไปด้วยต้นโกงกางใบเล็ก ไปตามทางเดินที่เป็นคันดิน ตัดผ่านจากด้านหลังของป่าชายเลน เลี้ยวอ้อมไปทางขวา ผ่านหมู่แมกไม้หลากหลายพันธุ์ซึ่งขึ้นอยู่หนาแน่น ส่วนใหญ่เป็นฝาดขาว มีเป้งทะเลซึ่งเป็นปาล์มชนิดหนึ่งแทรกอยู่เป็นหย่อมๆ ทางด้านหน้าซึ่งเป็นร่องน้ำขนานไปกับทางเดินมีต้นปรงทะเล แต่พันธุ์ไม้เด่นที่สุดในช่วงนี้คือ ลำแพน  
เห็นไม้พุ่มชอุ่มเขียวต้องเหลียวจ้อง		
แปลกพวกพ้องเพราะใบกลมใหญ่หนา
สีเขียวเข้มเต็มต้นล้นคณา			
กิ่งสาขาค่อยแตกแยกเข้าที
เปลือกสีขาวคราวเห็นแลเด่นชัด		
ลำต้นตัดต้องใบเขียวใสสี
ธรรมชาติวาดคิดประดิษฐ์ดี			
ต้นไม้นี้น่ามองจ้องเรื่อยมา
ยามผลิดอกออกไปกลับไร้กลีบ		
เกสรลีบเส้นขาวพราวมากหนา
ช่วยดอกสวยด้วยเด่นเห็นเต็มตา		
พิศไปมาเหมือนชมพู่ดูประจำ		
ผลกลมใหญ่ได้กลีบเลี้ยงติดเคียงครอบ	
เนื้อไม่กรอบแก่นุ่มกลับชุ่มฉ่ำ		
รสค่อนเปรี้ยวเคี้ยวไปได้สุขล้ำ
กินสักคำคราวเห็นผลเด่นตา		
ลำแพน (Sonneratia ovata) เป็นไม้ต้นขนาดเล็กในวงศ์ Sonneratiaceae วงศ์เดียวกับลำพู (S. caseolaris) แต่ลำแพนมีใบสีเขียวเข้มที่ค่อนข้างกลม หนา ฐานใบกว้างกว่าปลายใบเล็กน้อย และขอบใบเรียบ สามารถนำยอดอ่อนหรือใบแก่มาตำให้ละเอียด แล้วผสมกับน้ำ เพื่อนำไปฉีดพ่นป้องกันยุงลายได้ เปลือกลำต้นสีขาวตัดกับสีเขียวเข้มของใบอย่างเห็นได้ชัด พบขึ้นอยู่ริมน้ำตามขอบของป่าชายเลน บางครั้งขึ้นปะปนกับลำพู
จากคลองน้ำเชี่ยว เลี้ยวมาเขาสอยดาว 4
16 ตุลาคม 2547