บางปะกง

นกตะวัน

16 ตุลาคม 2547 คณะของผมรวม 8 คนออกเดินทางแต่เช้าตรู่ ตั้งแต่เวลา 05.00 น. โดยรถตู้ปรับอากาศ ไปตาม ทางหลวงพิเศษ สายกรุงเทพฯ-ชลบุรี สายใหม่ (มอเตอร์เวย์ 7) ท่ามกลางสายหมอกยามเช้าที่โรยตัวอยู่ทั่วไป ทำให้ทัศนวิสัยไม่ค่อยดีนัก เสมือนหนึ่งเป็นสัญญาณบอกว่าลมหนาวจากเอเซียตอนเหนือพัดมาเยือนแล้ว เราผ่านจังหวัดสมุทรปราการ เข้าจังหวัดฉะเชิงเทรา จนมาถึง แม่น้ำบางปะกง ซึ่งกั้นระหว่างภาคกลางกับภาคตะวันออก 
แม่น้ำใหญ่ไหลช้าน่าลุ่มหลง			
บางปะกงครั้งก่อนย้อนมาเห็น
ตะวันดับลับชลยลยามเย็น			
ดั่งเพลงเน้นพรรณนามาเนิ่นนาน
แต่วันนี้มีหมอกคลุมหยอกยั่ว		
ขาวสลัวโรยไปลูบไล้สนาน
สัมผัสน้ำฉ่ำตาพาเบิกบาน			
แผ่ประสานเป็นประกายสายเงินทา 
สองฝั่งน้ำล้ำรุกขาทุกคราเห็น		
ไม่มีเว้นช่องว่างหว่างพฤกษา 	
ล้วนจากต้นล้นฝั่งสะพรั่งตา			
มากคณาคดเคี้ยวเลี้ยวมาเจอ	
แค่มองเห็นเย็นแล้วแก้วตาพี่			
น้องนทีมอบน้ำใจสวยใสเสมอ
หากหวนมาคราใดไม่ไกลเธอ			
ด้วยพร่ำเพ้อบางปะกงมิหลงลืม
แม่น้ำบางปะกงมีต้นกำเนิดอยู่ที่เขาฉกรรจ์ จังหวัดสระแก้ว ไหลไปทางเหนือ แล้ววกมาทางตะวันตกเข้าจังหวัดปราจีนบุรี (เรียกว่า แม่น้ำปราจีนบุรี) โดยมีแควหนุมานจากทิวเขาสันกำแพงไหลลงมารวมด้วย แล้ววกลงใต้เข้าจังหวัดฉะเชิงเทรา ลอดใต้ ทางหลวงพิเศษ สายกรุงเทพฯ-ชลบุรี สายใหม่ ที่เราพึ่งผ่านมา แล้วไหลต่อลงสู่อ่าวไทยในจังหวัดชลบุรี เมื่อข้ามแม่น้ำสายนี้มาเมื่อไร เรารู้ได้ทันใดว่าเข้ามาสู่ภาคตะวันออกแล้ว
จากคลองน้ำเชี่ยว เลี้ยวมาเขาสอยดาว 1
16 ตุลาคม 2547