นกตีนเทียน

นกตะวัน

เราเดินมาเกือบถึงหน้าศูนย์ฯ ครูสองคนออกมาตามเรา และบอกว่าเด็กนักเรียนเดินไปรออยู่ที่บ่อปลาทางด้านหลังศูนย์ฯแล้ว เราจึงเดินไปทางด้านหลังศูนย์ฯ จนออกมาถึงถนนดินลูกรังอีกสายหนึ่ง ฝั่งตรงกันข้ามเป็นบ่อปลา เด็กนักเรียนยืนออกันอยู่ริมถนน เราไม่รอช้ารีบส่องกล้องมองหานกในบ่อปลา และตั้งกล้องเทเลสโคปเพื่อให้เด็กเวียนกันมาดู นกที่มีมากที่สุดคือ นกตีนเทียน (Black-winged Stilt) และบางครั้งมันพากันบินตัดผ่านท้องฟ้าไปเป็นฝูง
ฟ้าสีครามยามมองจ้องหานก		
เห็นวิหคเหินบินโผผินร่อน
เป็นฝูงใหญ่ไกลกว้างกลางแดดร้อน		
เรียงสลอนร่อนสลับพึ่บพั่บดี
พากันผินบินผ่าท้าทายแดด			
ต่างระแวดระวังไพรบินไกลหนี
ตัวหน้าล้ำนำไปได้ทุกที			
ตัวหลังรี่จี้ติดจนชิดกัน
เอี้ยวเอียงตัวพัวพันเฉิดฉันนัก		
แต้มแต่งสลักสักไว้ให้สีสัน
เด่นดำขลับสลับขาวสกาวพลัน		
ขายาวนั้นเนียนแดงแข่งแดดงาม	
เที่ยวบินร้องก้องฟ้านภากว้าง		
บินไปอย่างคว้างอยู่ดูล้นหลาม
ฝูงตีนเทียนเวียนผินโบกบินตาม		
ช่างงดงามยามเห็นเป็นถูกใจ
นกชนิดสุดท้ายที่ออกมาให้เราเห็นคือ นกกระเต็นน้อยธรรมดา (Common Kingfisher) ซึ่งเกาะอยู่ริมตลิ่ง เวลา 17.00 น. ครูและเด็กนักเรียนทยอยกันเดินกลับศูนย์ฯ เพราะต้องรีบกลับไปยังโรงเรียนเพลินพัฒนา ริมถนนพุทธมณฑล สาย 2 พวกเราพากันเดินกลับศูนย์ฯ เช่นกัน หลังจากเข้าร่วมในพิธีปิดโครงการภาคสนาม  ชมนก ชมไม้ ชายเลน  ของโรงเรียนเพลินพัฒนาแล้ว เราจึงลาครูและเด็กนักเรียนเพื่อเดินทางกลับกรุงเทพฯ 
ชมนก ชมไม้ ปากอ่าวมหาชัย 15
18 กันยายน 2547