ถีบกระดาน หาหอยแครง

นกตะวัน


สองฟากสะพานไม้เป็นป่าแสมที่ค่อนข้างโปร่งจนแลเห็นข้างในป่าได้ไกล พื้นป่าเป็นโคลนเฉอะแฉะที่เกลื่อนไปด้วยปูเปี้ยว มีปลาตีนบ้าง นกอีแพรดแถบอกดำ (Pied Fantail) มีให้เห็นอยู่บ่อยๆ เราเดินผ่านทางแยกขวาไปยัง บังไพร (Blind) ที่สร้างไว้ดูนก เพราะแลเห็นอีกกลุ่มหนึ่งอยู่ในบังไพร พอมาถึงทางแยกขวาไปยังบังไพรอีกแห่ง จึงตรงเข้าไปในบังไพร และมองออกไปในหาดโคลนชายทะเลทันที เราเห็นชาวบ้านคนหนึ่งถีบกระดานหาหอยแครงผ่านมา
มองออกไปในเลนเห็นชาวบ้าน			
ถีบกระดานถือตะกร้าเที่ยวหาหอย
ช่างแคล่วคล่องว่องไวไถลลอย			
เหยียดขาห้อยขับห่างแล่นกลางเลน
น่าสนุกสุขใจมิใช่น้อย				
ยามเคลื่อนคล้อยแฉลบโคลนเลี่ยนโล้นเห็น
ลูกทะเลเร่ไปอย่างใจเย็น				
มิว่างเว้นมองหาคว้าหอยแครง
เหล่าปลาตีนปีนป่ายเกะก่ายโคลน			
รีบกระโจนกระเจิงไปให้หน่ายแหนง
ปูเปี้ยวเห็นเป็นชิงวิ่งระแวง				
ต่างยื้อแย่งยักย้ายซ่อนกายพลัน
เพื่ออาชีพรีบทำก่อนน้ำมาก				
ล้วงหอยฝากลูกเมียเพลียขยัน
เลี้ยงปากท้องล่องไปไม่เว้นวัน			
หามากนั้นนำขายรายได้มี
พอออกจากบังไพร เราเดินต่อจนกระทั่งถึง หอคอย  ผมถือโอกาสหยุดพัก ปล่อยให้เจ้าชุงกับเด็กนักเรียนผลัดกันขึ้นไปบนหอคอยเพื่อชมทิวทัศน์รอบปากอ่าวมหาชัย แต่เด็กบางคนนั่งอยู่ข้างล่างเพื่อคัดลอกข้อมูลเกี่ยวกับปูแสมและปูก้ามดาบใน ป้ายสื่อความหมายในธรรมชาติ  ป้ายที่ 6 ที่ตั้งไว้ตรงกันข้ามกับหอคอย จากนั้นจึงเลี้ยวซ้ายเดินไปตามถนนดินลูกรังซึ่งสองข้างทางยังคงเป็นป่าแสมทะเลเหมือนเดิม แต่ทางด้านขวามีทางน้ำเล็กๆยาวขนานไปกับถนน
ชมนก ชมไม้ ปากอ่าวมหาชัย 11
18 กันยายน 2547				
comments powered by Disqus
  • )))**--ผลิใบสู่วัยกล้า--**(((

    1 พฤศจิกายน 2547 07:08 น. - comment id 361325

    เงาไผ่ใต้จันทร์
    
    จะถนอมกล่อมขวัญสัญญาใจ
    แม้พุ่มไผ่เกาะกอก่อหอฝัน
    ไม่ล้มเงาหายพรากจากคืนวัน
    รอแสงจันทร์จาบจ้าเอื้ออาทร
    
    จะฉายแสงแห่งรักประจักษ์สนอง
    ทาบทาทองแก่ไม้ในสิงขร
    จวบรังสิมันต์ครั้นจ้าจึงลาจร
    ทอดอาลัยอาวรณ์เพื่อย้อนคืน
    
    ภายใต้เงามืดครึ้มค่ำคืนเปลี่ยว
    ยังคดเคี้ยวคลึงเคล้ายังเฝ้าฝืน
    คอยจ้องจักรักษาหาหยิบยื่น
    พันหมื่นเพลงสีซออ้อล้อใจ
    
    ใบไผ่พลิ้วปลิวล่องลงต้องพื้น
    เสียงสะอื้นอาทรย้อนแว่วไหว
    เมื่อครั้งเคยเคยพรากเคยจากไกล
    ดังมาลัยคล้องใจไว้ใต้จันทร์
    
    ๓๑/๑๐/๒๕๔๗ ๐๖:๒๘:๐๖ น.
    ผลิใบสู่วัยกล้า
    
    
    
  • ผู้หญิงไร้เงา

    1 พฤศจิกายน 2547 09:43 น. - comment id 361372

    เคยไปหาหอยแครง และหอยอะไรแล้วจำชื่อไม่ได้ ในบริเวณป่าชายเคลนเหมือนกัน  สนุกดี  ตอนนั้นจำได้ว่าเพื่อนช่วนกันไป  หาตั้งหลายชั่วโมง  แต่สรุป พอได้มาก็แจกให้เพื่อน ๆ และคนข้างบ้าน  เพราะหามามากเลย  สนุกมาก  กลอนไพเราะมากๆๆๆๆๆๆๆเลยค่ะ ชื่นชมในผลงานเสมอนะค่ะ
  • extreme life

    1 พฤศจิกายน 2547 14:57 น. - comment id 361593

    แสดงว่าหอยแครงนี่ก็อยู่กับเลนคล้ายๆหอยหลอดอะสิครับ ^o^ ?
  • เพราะรัก

    1 พฤศจิกายน 2547 15:46 น. - comment id 361673

    ไม่เคยไปหาหอยแคลงค่ะ แต่ชอบกินค่ะคิกๆๆ
    กลอนเพราะเหมือนเดิมไม่เปลี่ยนแปลงค่ะ
  • คนเมืองลิง อุลังอุตัง

    1 พฤศจิกายน 2547 20:03 น. - comment id 361829

    ^_^ ชอบกินค่ะ ลวกไม่ต้องสุกมาก แซ่บค่ะ คิกๆๆ
  • สงสารสุนทรท่าน

    26 มิถุนายน 2549 21:11 น. - comment id 414641

    23.gif  บทกลอนบทแรก  ช่างคล้ายกับนิราศเมืองแกลง ของสุนทรภู่มากเลยนะ  ..  
    41.gif  เยี่ยมเหมือนลอกมาเลยครับท่าน..แต่ลอกมาไม่หมด..555555

thaipoem ที่สุดกลอนดีๆ

thaipoem บ้านกลอนไทยที่ที่สร้างแรงบันดาลใจของทุกๆคน เป็นเพื่อนเมื่อยามเหงา คอยปลอบใจเมื่อยามร้องไห้ ที่ที่อยากให้ทุกๆคนรู้ว่าสิ่งดีๆเกิดขึ้นได้ทุกวัน