๑. ..๏ เผด็จการอำนาจบ้า...............ครองไทย หมายคุกคามตามใจ-.................ชั่วช้า กำหนดกฎเกณฑ์ใด...................บังคับ ฉะนั้นนอ ยึดหลักพรรคพวกข้า..................เท่านั้นจึงเจริญ ฯ ๒. ..๏ มวลชนยืนหยัดสู้...................รัฐบาล เสรีภาพอุดมการณ์......................เรียกร้อง รวมจิตสมัครสมาน.....................เป็นหนึ่ง ทวงสิทธิ์ดังกึกก้อง......................เพื่อได้อธิปไตย ฯ ๓. ..๏ ตีนเปล่ายังกล้าแกร่ง...............เดินตรง ดวงจิตเปี่ยมทระนง.....................รับรู้ มีมือเปล่ามั่นคง...........................ประสานแน่น ยืนหยัดหมายต่อสู้......................ไล่ล้างทุรชน ฯ ๔. ..๏ สดับเสียงดังกึกก้อง.................ปฐพี มวลเผด็จการบัดสี.......................โอ่อ้าง ถืออาวุธมากมี.............................หมายข่ม- ขวัญเฮย อำนาจรัฐมุ่งมล้าง.........................เหล่าผู้วีรชน ฯ ๕. ..๏ เอาเหวยมวลหน่วยกล้า...ทหารหาญ จงจับมันประจาน.................ทั่วหน้า ใครยังขัดขืนการ..................ครองรัฐ อวดเก่งคิดขวางข้า................เร่งเข้าควบคุม ฯ ๖. ..๏ การใดควรปิดกั้น...........มหาชน ได้นอ จงปิดหูตาคน.......................ใคร่รู้ หากใครก่อจลาจล..................เหตุวุ่น- วายนา ใครอาจหาญหมายสู้...............อย่าให้ลอยนวล ฯ ๗. ..๏ เล็งปืนยิงกราดให้...........มันกลัว จงเร่งมือมัดตัว-.....................ต่อต้าน คนใดถูกหมายหัว..................ยิงดับ เลยเวย คิดปกครองชาวบ้าน...............เลี่ยงใช้เหตุผล ฯ ๘. ..๏ เชือดไก่หมายให้เหล่า-.....ลิงกลัว จงควบคุมกุมตัว-....................คัดค้าน ใครเก่งเร่งกุดหัว....................มันก่อน คิดเขย่าขวัญชาวบ้าน..............เช่นนี้ดีแล ฯ ๙. ..๏ ปลายปืนเล็งร่างผู้-................วีรชน หมายปลิดชีพจวบจน.................ด่าวดิ้น ลูกปืนเยี่ยงห่าฝน.......................ยิงใส่ ภาพสลดปรากฏสิ้น....................ช่างไร้คุณธรรม ฯ ๑๐. ..๏ ไฟเผาเผาร่างไหม้................เป็นจุณ ปืนจ่อจ่อหัวหมุน.......................เหยียบซ้ำ มือมีดมีดแทงพรุน......................กรีดร่าง- กายแฮ ปากพร่ำพร่ำคำย้ำ......................เรียกร้องเสรี- ภาพเอย ฯ ๑๑. ..๏ กี่ชนกี่ชีพสิ้น........................สาบสูญ กี่จิตกี่ใจมูน...............................มอดไหม้ กี่คำกี่ความพูน...........................เพรียกแผ่ว กี่ซากกี่ศพไร้-............................ร่ำร้องแลลืม ฯ ๑๒. ..๏ มวลชนยังเรียกร้อง................อธิปไตย กรรมสิทธิ์ความเป็นไท................อย่าสิ้น สูญเสียเลือดหลั่งไหล...................สละชีพ ล้มเจ็บฤๅดับดิ้น..........................เหตุนี้จดจำ ฯ ๑๓. ..๏ สดุดีการร่วมสร้าง...................วีรกรรม ทวงสิทธิ์ความชอบธรรม..............เช่นนั้น เหตุการณ์เก่ายังรำ-......................ลึกอยู่ เสมอนา สรรพสิ่งมิอาจกั้น.........................พี่น้องวีรชน* ฯ ๑๔. ..๏ หากสยามหมายอยู่ยั้ง..............ยืนยง เรายิ่งควรดำรง.............................ชาติไว้ ประชาธิปไตยจง..........................เจริญยิ่ง อย่าปล่อยคนชั่วให้.......................กัดบ้านกลืนเมือง ๚ะ๛
อัลมิตรา 13 ต.ค. 2547 17:01 น. - ID 63510 
2386
22
0
13 ตุลาคม 2547 17:04 น. - comment id 350287
ย่างเข้าสู่เดือนตุลาคมคราใด สิ่งที่ดูเหมือนจะเป็นสัญลักษณ์ของเดือนนี้ที่ใคร ๆ ต่างไม่ลืมที่จะนึกถึงก็คือ เหตุการณ์ ๑๔ ตุลา ๒๕๑๖ และ ๖ ตุลา ๒๕๑๙ นับเป็นเวลาที่มีบทบาทสำคัญต่อประวัติศาสตร์การเมืองไทย !!! ที่แสดงให้เห็นถึงพลังมวลชนในการรวมตัวเรียกร้องให้ได้มาซึ่งรัฐธรรมนูญ แต่ก็ต้องเสียชีวิตเลือดเนื้อผู้คนถึง ๗๗ ชีวิต บาดเจ็บอีกหลายร้อยราย พิการ ๔๕ คน จิตฟั่นเฟือน ๒๗ คน ทุพพลภาพ ๑๑ คน และสูญหาย ๔ คน !!! และแล้วหน้าประวัติศาสตร์ต้องถูกจารึกอีกครั้งหนึ่ง กับเหตุการณ์ ๖ ตุลาคม ๒๕๑๙ นาทีเลือดแห่งการปราบปรามและสังหารนักศึกษาอย่างทารุณ ตัวเลขที่ทางรัฐบาลในขณะนั้นแจ้งว่ามีเพียง ๔๒ คนเท่านั้นที่เสียชีวิต แต่จนถึงบัดนี้ตัวเลขผู้เสียชีวิตที่แท้จริงยังเป็นปริศนาดำมืด กระทำทารุณด้วยการแขวนคอแล้วเอารองเท้ายัดปากที่ต้นมะขามบริเวณสนามหลวง นิสิตโดนรุมฆ่าและเผาทั้งเป็น โดยใช้ยางรถยนต์เป็นเชื้อเพลิง เลือดเนื้อและชีวิตถูกสังเวยไปกับความโหดเหี้ยมผิดมนุษย์ไม่รู้กี่ร้อยกี่พันศพ และนักศึกษาอีกกลุ่มต้องหนีเข้าป่าเพื่อต่อสู้กับฝ่ายเผด็จการ นี่คือตราบาปที่ติดตรา คนที่กุมอำนาจรัฐใช้อาวุธสงคราม ก่ออาชญากรรมกับประชาชน ๑๔ ตุลาคม ๒๕๑๖วันมหาวิปโยค และถึงแม้ว่า .. วันนี้ ไม่มีการเดินขบวนเรียกร้องรัฐธรรมนูญ ไม่มีการชุมนุม แจกใบปลิวร้องขอประชาธิปไตย ไม่มีโศกนาฏกรรมนองเลือด แต่วีรกรรมเพื่อประชาธิปไตย จะคงอยู่ในความทรงจำไม่ลบเลือน. อัลมิตราเริ่มนั่งเขียนโคลงในคืนวันอาทิตย์ที่ผ่านมา เมื่อเวลาประมาณ ๐๐.๐๐ น. พอดี และจบบทสุดท้ายของโคลงนี้ ๐๒.๐๐ น. พอดีเช่นกัน ช่างบังเอิญเหลือเกิน ใช้เวลาทั้งสิ้นสองชั่วโมง แต่เป็นความตั้งใจที่เขียนโคลงทั้งสิ้น ๑๔ บท ที่เป็นเช่นนี้ก็เพราะว่า เหตุการณ์ที่อัลมิตราจะเขียนเป็นโคลงนี้ตรงกับวันที่ ๑๔ ตุลาคม พ.ศ. ๒๕๑๖ อัลมิตราพยายามดูข้อมูลและภาพโดยรวมของเหตุการณ์นี้หลายต่อหลายครั้ง จากมุมมองต่าง ๆ และข้อมูลที่พอจะรู้อยู่บ้างในบางส่วน เจตนาคือ..ตั้งใจจะสื่อความแบบภาพรวม ๆ โดยเว้นจากการตอกย้ำความรู้สึก และอารมณ์แห่งการสูญเสียของเหล่าวีรชนผู้สร้างวีรกรรมนี้ไว้ แต่ยังต้องการสื่อถึงการร่วมต่อสู้กับอำนาจรัฐบาลเผด็จการในสมัยนั้น วีรกรรมที่ควรค่าต่อการจดจำของเหล่าพี่น้องวีรชนทั้งหลาย อาจมีบางคนที่เคยอยู่ร่วมในเหตุการณ์นี้ จะสื่อความได้ดีกว่า รำลึกได้ดีกว่า และมองภาพออกชัดเจนกว่า สำหรับอนุชนคนรุ่นหลังเช่นอัลมิตรานี้ พยายามจะมองและเข้าใจในสิ่งที่เป็นอดีตอันเจ็บปวดนี้อย่างชัดเจน และถูกต้องที่สุดเท่าที่จะสามารถทำได้ ขอยกย่องชื่นชมและสดุดีเหล่าพี่น้องวีรชนคนประชาธิปไตยทั้งมวล ทั้งที่สิ้นชีพไปแล้วและยังคงมีชีวิตอยู่ ว่าท่านเหล่านั้นห้าวหาญควรแก่การยกย่องยิ่งนัก หากไม่มีเหตุการณ์เรียกร้องประชาธิปไตยที่ต้องแลกมาด้วยเลือดเนื้อในครั้งนั้น เราก็คงไม่อาจมองภาพประชาธิปไตยที่เด่นชัดและงดงามตราบเท่าที่เห็นในตอนนี้ได้ เสรีภาพและประชาธิปไตยจงดำรงอยู่คู่ประเทศไทยตราบนานเท่านาน นิรันดร ด้วยความจริงใจในความปรารถนาดี ...มิตรภาพตราบสิ้นฟ้า...
13 ตุลาคม 2547 17:38 น. - comment id 350293
สิบ..นิ้วหนุนไขว่คว้า.....อธิปไตย สี่....ทิศทั่วแดนไทย......ท่วมท้น ตุ....ปัดตุเป๋เถลไถล.......ทางผ่าน ลา..ร่างลับหลากล้น.......สืบซ้ำปณิธาน มาร่วมรำลึกครับ
13 ตุลาคม 2547 17:43 น. - comment id 350294
โลกที่สามจงปลดแอก!
13 ตุลาคม 2547 17:46 น. - comment id 350295
iลึก ถึง วีรชน ไทย ด้วย หัวใจ ทั้ง ดวง
13 ตุลาคม 2547 18:51 น. - comment id 350321
น่าส่งสารนะคะ แต่ดีที่เผด็จการอำนาจบ้าหมดจากประเทสไทยเราตอนนี้ คิดถึงค่ะพี่อัลมิตรา
13 ตุลาคม 2547 20:52 น. - comment id 350425
ขอน้อมรำลึก ด้วยคนค่ะ ...
13 ตุลาคม 2547 20:56 น. - comment id 350433
14 ตุลาข้าช้ำยู่ในอก มันสะทกสะเทือนใจครั้งใหญ่หลวง ปวงประชาพลีชีพไม่หลอกลวง นักศึกษาดับล่วงไปไม่กลับมา เพื่อชาติเราเพื่อชาวไทยให้ได้รู้ ต่างอุ้มชูความดีเพื่อก้าวหน้า แต่ใครเล่าไปร่วมเจ็บในอุรา มีแต่เพียงเห็นคุณค่าเพียงเชิดชู +-*-+-*-+ +-*-+-*-+ปู๊ชายอารมดี๊ดี+-*-+-*-+ +-*-+-*-+
13 ตุลาคม 2547 21:03 น. - comment id 350451
ร่วมรำลึกด้วยคนนะคะ
13 ตุลาคม 2547 21:09 น. - comment id 350465
มาร่วมรำลึกด้วยคนค่ะ
13 ตุลาคม 2547 21:30 น. - comment id 350499
มาร่วมรำลึกด้วยคนค่ะ แต่งได้ดีมากๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆเลยค่ะ ชื่นชมในผลงานนะค่ะ ถูกใจจังผลงานนี้
13 ตุลาคม 2547 21:49 น. - comment id 350521
แม่ยอดหญิง เฝ้านึก ระลึกถึง กาลครั้งหนึ่ง วีรชน หมู่คนกล้า อำนาจรัฐ ประหารเหล่า ชาวประชา เรียกร้องหา ประชาธิปไตย ให้แผ่นดิน @@@@@@@@@@@@@@ คนไทยลืมง่ายครับ ลืมว่าคนที่หลบเข้าป่า ไปเพเราะเหตุการณ์นั้น ทุกวันนี้ บางคน ชูคอ บอกว่าตัวเองเป็น ตัวแทนประชาชน เดินมาสู่ถนนการเมืองไม่ถึง 10 ปี ไม่มีอาชีพอะไรเลย แต่มีทรัพย์สิน เป็น 100 ล้าน 1000 ล้าน อุดมการณ์สมัย เดินขบวนเรียกร้องประชาธิปไตย สงสัยเผาไฟไปหมดแล้ว ขอสดุดี วีรชน เหล่าคนกล้า สุขเถิดหนา วิญญาสู้ สู่สวรรค์ แม้กายา ล้มลงไป ในวันนั้น ด้วยเลือดท่าน ประชาธิปไตย ได้เบ่งบาน @@@@@@@@@@@@@ มาร่วมสดุดี วีรชนด้วยคนครับ
13 ตุลาคม 2547 21:56 น. - comment id 350534
ยังไง ไปเยี่ยมกันบ้างน่ะครับ ขอบคุณครับ
13 ตุลาคม 2547 22:45 น. - comment id 350607
หน้าส่วนตัว
มาอ่านงานยอดหญิงนักโคลงกลอนไม่เคยทำให้ผิดหวังสักที น่าชมเชยจริงๆจ้า
แก้วประเสริฐ.
14 ตุลาคม 2547 00:26 น. - comment id 350666
ดอกไม้ปลิวลิ่วรายกรายพื้นร่วง ไปบวงสรวงศรัทธาผู้กล้าหาญ รวมหัวใจต่อสู้ผู้ก่อการณ์ ลบตระบัดปวงมารทวงสัญญา ...ทั้งสองช่วง พี่ดอกแก้วเดินอยู่แถวนั้น เรียนอยู่แถวนั้น และบ้านอยู่ท่าน้ำฝั่งตรงข้าม ..เยื้องกับธรรมศาสตร์ .....
14 ตุลาคม 2547 05:03 น. - comment id 350699
เคยเข้าไปดู นิทรรศน์การที่ ธรรมศาสตร์ เห็นรูป คนถูกแขวนคอ ถูกตอกอก เสียวใส้ คนไทยเขาทำกันได้ไงนะ ถ้าเราเกิดทันเป็นนักศึกษาตอนนั้น คงเดี้ยงเหมือนกัน
14 ตุลาคม 2547 07:08 น. - comment id 350729
เป็นอุทาหรณ์ที่น่าจดจำเป็นบทเรียนอย่างยิ่ง ยังมองเห็นภาพอยู่เลย
14 ตุลาคม 2547 09:13 น. - comment id 350777
มาร่วมลำลึกค่ะ!!! 14 ตุลา เป็นเหตุการณ์ที่น่าเศร้าสลด นักศึกษาไทยเกือบทั้งหมดออกมาคัดค้าน แฝงไปด้วยความยึดมั่นและความร้าวราน ประเทศไทยเมืองเผด็จการ ต้องสู่ประชาธิปไตย ออกรบ ออกสู้ เพื่อป้องกันประเทศ กล้าหาญ โดยมีเจตนารมณ์เพื่อแก้ไข ปรับปรุงเปลี่ยนแปลง ประเทศชาติก้าวต่อไป ประชาธิปไตย สู้ไป พวกเราชาว 14 ตุลา !!! - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - ฟ้าสวยนับถือความกล้าหาญ และความอดทน เก่งกล้าของนักศึกษา ขอร่วมลำลึกกับทุกคนด้วยค่ะ ..........!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!
14 ตุลาคม 2547 12:38 น. - comment id 350897
อ้อมขอเก็บไว้นะค่ะ .........ขอบคุณค่ะ.........
14 ตุลาคม 2547 13:40 น. - comment id 350938
คุณดาวศรัทธา .. มิตรต่างเวปแต่แนวคิดเคียงกัน ขอบคุณมากค่ะ สำหรับโคลงกระทู้ที่งดงามและให้ความหมายดีแท้ คุณหมี่เป็ด สุภาพบุรุษชน..ยังคงเป็นที่ปรารถนาเช่นกันเสมอค่ะ คุณดาหลา & ปะการัง .. ขอบคุณมากค่ะ ที่ร่วมรำลึกถึงวีรชนไทย คุณเพราะรัก .. สิ่งที่น้องคิดว่าหมด ความจริงแล้ว ยังไม่หมดหรอกค่ะ หลายคนที่เข้าป่า ออกจากป่าแล้วโลดแล่นในวงการเมือง เพียงชั่วพริบตาอุดมการณ์อาจเปลี่ยนไป คุณกุ้งหนามแดง..ขอบคุณมากค่ะ ที่ร่วมรำลึก คุณเมกกะ .. ขอบคุณมากค่ะ หลายชีวิตที่ดับสูญ ย่อมไม่สูญเปล่า ค่ะ คุณเพียงพลิ้ว .. ขอบคุณมากค่ะ ที่ร่วมรำลึก คุณคนเมืองลิง .. ขอบคุณมากมายค่ะ :) คุณผู้หญิงไร้เงา ..ขอบคุณค่ะ คุณเรไร .. อัลมิตราพอจะทราบนะคะ ว่าคุณเกริ่นถึงใคร :) ค่ะ ในตอนนี้พวกเขามีอำนาจในมือ ก็ไม่รู้เหมือนกันว่า เขาจะรำลึกย้อนกลับไปตอนที่พวกเขามีแต่มือเปล่าหรือไม่ อำนาจ และ เงิน สามารถเปลี่ยนแปลงบางอย่าง และคงต้องดูกันต่อไปว่า พวกเขาอยู่ในส่วนที่เปลี่ยนแปลงอย่างหน้ามือพลิกไปหลัง(..) หรือไม่ ค่ะ สงสัยจะไม่ได้ไปเยี่ยมคุณแล้วสิ อัลมิตราก็โดนเหมือนกัน .. ๕ ๕ ๕ คุณแก้วประเสริฐ .. อั่นแน่ จ่ายมาเลยอีกยี่สิบ สัญญากันแล้วว่า จะหยอดกระปุก ถ้าเรียกอัลมิตราเช่นนี้ค่ะ คุณดอกแก้ว .. คุณพ่ออุปถัมท์ของอัลมิตราตอนนั้นเรียนอยู่ ปี 4 ธรรมศาสตร์ บัญชี .. ท่านก็เล่าให้อัลมิตราฟังเสมอค่ะ ความรู้สึกที่อัลมิตราเขียนเล่าในโคลงนั้น ก็ล้วนเกิดจากความรู้สึก ที่ได้รับรู้รับฟังมา ภาพที่คุณพ่อเห็น อัลมิตราก็เหมือนกับเห็นด้วยค่ะ คุณฤกษ์ .. ค่ะ เป็นเช่นนั้น ถ้าเราเกิดทัน เราก็อาจจะเป็นหนึ่งในนั้น และถึงกระทั่งตอนนี้ พวกเราควรสำนึกในความเสียสละนั้นค่ะ คุณผลิใบ .. ค่ะ ขอบคุณมากค่ะ ที่แสดงความคิดเห็น คุณฟ้าสวย ..:) ขอบคุณมากค่ะ คุณใจปลายทาง ..ยินดีค่ะ
14 ตุลาคม 2547 14:11 น. - comment id 350955
.. แด่เพื่อนๆ สมาชิกบ้านกลอนไทย ...อัลมิตราเขียนโคลงชุดนี้ขึ้นมา ...ไม่ได้มีจุดประสงค์เพื่อให้เกิดความย้ำคิดย้ำแค้นแต่ประการใด ...เหตุการณ์นั้นผ่านมาแล้ว เราไม่สามารถย้อนไปแก้ไขได้ ...แต่สิ่งที่เกิดขึ้นกับอนุชนรุ่นหลังเช่นเรา ...คือผลจากการก่อวีรกรรมในครั้งนั้น ...ดั่งเจตนารมย์ของอัลมิตรา ...ที่ได้ชี้แจงไว้ในความคิดเห็นที่ ๑ โดยชัดเจน ...นักเขียนที่ดี ควรจะเป็นนักอ่านที่ดีมีใจที่เปิดกว้าง ...นักอ่านที่ดี ต้องอ่านให้เข้าใจเจตนารมย์ของคนเขียน ...ไม่ใช่เจตนารมย์ของตัวเองเป็นใหญ่ ...เพราะเอกสิทธิ์ของงานเขียนนั้น เป็นของผู้เขียนซึ่งอยู่เหนือกรอบกฏใด วีรกรรมนั้นจะไม่สูญเปล่า มิตรภาพตราบสิ้นฟ้า
14 ตุลาคม 2547 15:12 น. - comment id 350982
สุขเถิด..วีรชนแห่งประชาธิปไตย .................................................
14 ตุลาคม 2547 17:45 น. - comment id 351080
...นักเขียนที่ดี ควรจะเป็นนักอ่านที่ดีมีใจที่เปิดกว้าง ไม่เสียแรงที่มาอ่านครับ คุณค่าดีจริงๆ
15 ตุลาคม 2547 16:57 น. - comment id 351677
ขอบคุณค่ะ คุณmagic คุณคนผ่านมา .. ค่ะ อัลมิตราคิดว่าเป็นเช่นนั้น ผู้ที่อยากจะเป็นนักเขียนทีดี ก็ควรเป็นนักอ่านที่ดีเสียก่อน ขอบคุณค่ะ ที่แวะมาเยือน
15 ตุลาคม 2547 23:38 น. - comment id 351870
แต่งได้ดีมากกๆเลยครับ ขอเก็บไว้หน้าส่วนตัวเลยนะครับ --- คิดแยกแผลกแตกบ้าง เป็นไร ไปฤา ดีชั่วครวญคิดได้ ถี่ถ้วน ดีหาใช่หมดล้วน ทุกเหลี่ยม ด้านแล ที่สุดถึงจุดด้วน ล่มล้ม ชาติมัน ฯ --- โกงกินกันกัดกั้น กันกิน กินกัน เริงร่าร่างหลั่งริน เลิศล้ำ ชโลมเลือดเตือนย้ำ เห็นจะ จะนา เสียชาติจึ่งชอกช้ำ ร่ำไห้ สายแห ฯ --- อีกด้านหนึ่งต่ำช้า พอตัว นั่นเลย เสียแต่ไป่กินมั่ว ชาติยั้ง ชาติกลับเร่งตั้งตน ยังตื่น มากเฮย กลับหมดสิ้นหวังรั้น เกิดได้ ตายลง ฯ --- ตัญหามีมากนั้น เวียนว่าย วอดวาย ยั้งอยู่จนมลาย ไป่สิ้น ฟ้าดินจักดับดิ้น ยามเมื่อ วางวาย ดับสลายลงปลิ้น ทอดทิ้ง อาจม ฯ แฮะๆๆ อยากร่วมด่วย แต่ ฝีมือไม่ถึง ผิดพลาดในสิ่งใด ช่วยติมาด้วยนะ
16 ตุลาคม 2547 00:15 น. - comment id 351890
...สิบ ปากพูดกล่าวอ้าง.........สิทธิชน สี่ เจ็ดยังสับสน....................อยู่ได้ ตุ ต๊ะท่าชอบกล....................หากเอ่ย ลา โง่ดีกว่าไซร้....................เหล่าไอ้อีพาล.... .........................สวัสดีครับ............................
16 ตุลาคม 2547 08:46 น. - comment id 351959
:) คิดถึงจัง...
16 ตุลาคม 2547 12:01 น. - comment id 352046
ยินดีค่ะ คุณ ยวนฯ คุณค้างคาวคืนคอน .. :) ขอบคุณมากค่ะ คุณทักทาย .. คิดถึงมากมายเช่นกันค่ะ
24 ตุลาคม 2547 13:01 น. - comment id 356623
ถ้าโดนก็คงโดนกันหมดล่ะค่ะ อิ อิ แววก็คงโดนด้วย เพราะมีเหมือนกัน แย่แล้ว แล้วใครจะไปเยี่ยมล่ะคะ อิ อิ 14 ตุลาปีนี้มีใครบ้าง ออกท่าทางอาลัยให้คนเห็น จะไปมีได้อย่างไรมันยากเย็น ก็มันเป้นเพียงทางผ่านเอาหน้าคน ปีที่แล้วจัดยิ่งใหญ่ 30 รอบ ปีนี้เพียงมอบดอกไม้อย่างไม่สน ปีหน้าคงมีเพียงคำพูดวกวน ปีต่อไปก็คงล้นภาพมายา..... มาช้าอีกและ แย่จังเยย...
24 ตุลาคม 2547 21:06 น. - comment id 356781
:) .. มาช้าดีกว่าไม่มานะคะ คำนี้ยังคงใช้ได้ดีเสมอค่ะ รู้สึกยินดีอย่างยิ่ง ที่ผลงานเลยล่วงมาหลายวัน ยังมีคุณเข้ามาเยี่ยมชม เดือนตุลาคม ที่หลายๆคนมีภาพสะเทือนใจติดตาอยู่ และ อีกหลายๆคน น้อมรำลึกเสมอถึงความกล้าหาญของเหล่าวีรชนนั้น .. อัลมิตราเช่นกันค่ะ แม้ว่าจะไม่ได้มีส่วนร่วมในเหตุการณ์ตอนนั้น แต่ทุกวันนี้ผลพวงแห่งวีรกรรมนั้น สืบทอดมายังอนุชนรุ่นหลังเฉกเดียวกันค่ะ :)
20 พฤศจิกายน 2547 11:30 น. - comment id 373911
ขอ อนุญาต เซฟไว้นะคะ คุณมาร์ตี้ เห็นคุณแล้วดีใจที่สุดเลย อย่าหนีไปไหน นะ รับปากได้ไหม ไม่บังคับแต่ขอร้อง นะ นะ คะ
กลอนอกหัก รักหวานซึ้ง
กลอนอวยพร
กลอนให้กำลังใจ
กลอนให้ข้อคิด
