ป่าชายเลน

นกตะวัน

นายเบิร์ดขับรถมาสักครู่จึงเลี้ยวซ้ายแล่นมาตามถนนแคบๆ แล้วเลี้ยวขวาเข้ามาจอดในลานจอดรถหน้าอาคาร สถานีวิจัยและพัฒนาทรัพยากรป่าชายเลน 5 พอรถจอดสนิทและลงจากรถ ผมเห็นฐานิชย์กับเจ้าชุงเดินลงมาจากอาคารพร้อมกับเจ้าหน้าที่สถานีวิจัยฯ เนื่องจากเด็กโรงเรียนเพลินพัฒนาที่เราต้องนำดูนกในวันนี้ยังอยู่ในห้องประชุม รับฟังการบรรยายเรื่องป่าชายเลนจากวิทยากรของสถานีวิจัยฯ เราจึงพูดคุยกันเรื่องป่าชายเลนกันก่อน
เลยปากน้ำฉ่ำโคลนเลี่ยนโล้นเหลือ		
ไม่น่าเชื่อชายตลิ่งไม้อิงไหว
ขึ้นหนาแน่นแผ่นปึกผนึกไป		
เกิดป่าใหญ่คอยยั้งคลื่นคลั่งมา
ล้วนแสมแลโกงกางข้างลำพู			
ตะบูนอยู่เป็นหย่อมจากห้อมหนา
โปรงตาตุ่มหลุมพอปอพังกา			
สำมะง่าหงอนไก่ใกล้ทะเล
เป็นแหล่งสัตว์สารพัดสิ่งแย่งชิงสู่		
หอยกุ้งปูปลาตีนก่ายว่ายหันเห 
นกพำนักพักอาศัยไม่ลังเล			
ยามร่อนเร่ย้ายถิ่นบินผ่านมา
ทั้งต้องกรองรองรับจับขยะ			
ถูกสละลงน้ำลอยคร่ำหนา
แล้วโดนคลื่นกลืนขัดซัดเข้ามา			
เศร้านักหนาป่าไม้ในชายเลน
สถานีวิจัยฯแห่งนี้ซึ่งมีคุณ ปิ่นสักก์ สุรัสวดี เป็นหัวหน้า ทำหน้าที่ควบคุมดูแล ป่าสงวนแห่งชาติชายเลนปากอ่าวมหาชัยตอนในฝั่งตะวันตก ซึ่งครอบคลุมพื้นที่ราว 8,865 ไร่ ในท้องที่ตำบลบางหญ้าแพรก บางกระเจ้า บ้านบ่อ บางโทรัด กงหลง และนาโคก อำเภอเมืองสมุทรสาคร พันธุ์ไม้เด่นคือ แสมขาว แสมทะเล และลำพู แต่ในปัจจุบันเหลือป่าที่สมบูรณ์เพียง 450 ไร่เท่านั้น เพราะการบุกรุกของชาวบ้าน และการพังทลายของชายฝั่งจากคลื่นลม 
ชมนก ชมไม้ ปากอ่าวมหาชัย 3
18 กันยายน 2547