ผาเดียวดาย

นกตะวัน

ผมกับปริญญ์เดินมาถึงผาแห่งแรกซึ่งพื้นที่แคบและก้อนหินที่ยื่นออกไปค่อนข้างง่อนแง่น ต้นไม้รอบข้างแน่นทึบจนปิดบังทิวทัศน์ แลเห็นไม่กว้างไกลเท่าที่ควร จึงเดินวกไปทางขวาตามทางเดินซึ่งพื้นเป็นก้อนหินใหญ่ที่เบียดอัดแน่นด้วยดินทราย เรายังคงเห็นสาวสนมขึ้นอยู่ริมทางเช่นเดิม จนมาถึงผาอีกแห่งหนึ่งซึ่งพื้นที่ค่อนข้างกว้าง เป็นจุดชมวิวที่นักท่องเที่ยวนิยมมาชมทิวทัศน์กัน เพราะแลเห็นทิวทัศน์ได้กว้างไกลมาก เรียกกันว่า ผาเดียวดาย
ย่างเหยียบผาพาใจให้ไหวหวั่น		
สองข้างนั้นค่อนเขียวเมื่อเหลียวหา
หากมองพุ่งมุ่งไปจนไกลตา			
เห็นท้องฟ้าซบเขาเหงาฤดี 
ดูเวิ้งว้างว่างเปล่าน่าเศร้าหนัก		
ใครขาดรักมาเคียงคงเลี่ยงหนี
กลัวอยู่เดียวเปลี่ยวใจไม่เข้าที		
ดั่งผานี้เดียวดายเบื่อหน่ายพลัน
แต่คู่รักมักมาท้าทายชื่อ			
ด้วยไม่ถือนั่งทู้อยู่เย็นสั่น
เพราะลมแรงแฝงหนาวคราวพัดนั้น		
กอดจูบกันใกล้ผาพาเสียวดี
เหมือนนั่งอยู่คู่เดียวไม่เปลี่ยวใจ		
แม้ห่างใครมาเคียงคนเลี่ยงหนี
ดุจดายเดียวเปลี่ยวเปล่าเหงาไม่มี		
เล่นจ้ำจี้สองคนสุขล้นใจ
 ทางด้านขวาของผาเดียวดาย เจ้าหน้าที่อุทยานฯ นำป้ายจำลองภาพที่เห็นอยู่เบื้องหน้าและเบื้องลึกมาตั้งไว้ด้วย เพื่อบอกให้นักท่องเที่ยวทราบว่าภูเขาและทุ่งหญ้าที่เห็นอยู่เบื้องหน้ามีชื่อว่าอะไร เป็นป้ายสื่อความหมายในธรรมชาติที่ดีมากทีเดียว เราออกไปยืนเด่นอยู่ที่หน้าผา มองดูทิวเขาทอดยาวที่เห็นอยู่เบื้องหน้า ระหว่างเขาเขียวที่เราขึ้นมายืนอยู่บนหน้าผา กับทิวเขาที่แลเห็นอยู่เบื้องหน้า เป็นหุบเหวลึกมากทีเดียว แต่เขียวชอุ่มแน่นทึบไปด้วยป่า
ปลายฝน บนเขาใหญ่ 20
12 กันยายน 2547