..๏ เพราะเข้าใจความรู้สึกลึกลึกนั้น หากย้อนวันคืนได้ก็ใคร่ฝืน ยื้อชีวิตพ่อไว้ให้กลับคืน แล้วหยิบยื่นชีพเราให้เขาแทน แต่ความจริงมิใช่อย่างใจคิด ใครลิขิตกันหนอท้อใจแสน จึงพลัดพรากกันไปไกลสุดแดน ปราศอ้อมแขนพ่อกอดตลอดกาล เห็นคนอื่นชื่นใจใกล้แม่พ่อ โอ้เราหนอ..ยากไร้ใครสงสาร ลูกที่ห่างอกพ่อ ท้อ ซมซาน ยากพบพานไออุ่นคุ้นเคยมา ต้องลำพังยังโลกด้วยโศกเศร้า เหลือเพียงเงาความทรงจำที่ล้ำค่า คำสอนพ่อทุกคำลูกนำพา จวบสิ้นดินและฟ้าไม่ลืมเลือน ๚ะ๛
อัลมิตรา 1 ต.ค. 2547 16:56 น. - ID 62673 
31822
20
0
1 ตุลาคม 2547 18:01 น. - comment id 342295
คิดถึงพอเนอะ
1 ตุลาคม 2547 18:27 น. - comment id 342300
มาบัดนี้พ่อได้ลาลับจากโลก แสนทุกข์โศกเศร้าสลดหมดแจ่มใส ลูกคงไม่มีพ่อเหมือนใครใคร ที่จะให้ความสุขทุกนิรันดร์ ขอให้ดวงวิญญาณของคุณพ่อ จงไปก่อเกิดในสรวงสวรรค์ ชาติหน้ามีขอให้เป็นพ่อลูกกัน และอย่าให้พ่อฉันนั้นจากไกล......ฯ ราชิกา..เข้าใจความรู้สึกนั้ดีค่ะ...เพราะเคยประสบมาแล้ว...แม้กายท่านจะจากไป...หากแต่ใจนั้น...ยังอยู่ใกล้ครอบครัว..และลูกๆ..ตลอดเวลา...คุณอิม..เชื่อมั้ยคะ....
1 ตุลาคม 2547 18:48 น. - comment id 342303
เศร้าจังครับ อ่านแล้วพลอยให่นึกถึงวันที่คุณพ่อท่านเสีย เมกทั้งเสียใจและช้ำใจตัวเองมากเลยนะครับ เมกยังไม่มีโอกาสจะได้ตอบแทนเลย เพราะเมกอายุยังน้อย เสียใจจนทุกวันนี้ครับ เสียใจมาก +-*-+-*-+ +-*-+-*-+คนในนิยาย+-*-+-*-+ +-*-+-*-+
1 ตุลาคม 2547 19:40 น. - comment id 342333
ซึ้ง...และเศร้า...มาก ๆ ไม่รู้จะพูดอะไร..ได้ไปกว่า 2 คำนี้... ภาพ...ก็มีความหมายดี... แวะมาทายทัก..
1 ตุลาคม 2547 19:40 น. - comment id 342334
ผมก็อ่านแล้วรู้สึกเศร้าจริงๆครับ และขอแสดงความเสียใจกับคุณราชิกาและคุณเมกกะด้วยนะครับ การพลัดพรากจากกันนั้นเป็นส่วนหนึ่งของชีวิตทุกๆคน...ขอเป็นกำลังใจให้ผู้ที่ยังสู้ชีวิตอยู่ทุกท่าน รวมทั้งตัวผมเองด้วยครับ บางเวลาเห็นการพลัดพรากจากกันของผู้คน ดูสมจริงราวกับว่าเป็นการพลัดพรากจากกันชั่วนิรันดร จนทำให้ใจอดคิดไม่ได้ว่า คนเรานั้นมีทุกข์อยู่ตลอดเวลา ดิ้นรนไขว่คว้าหาความสุขเพื่อมาปิดบังความทุกข์ไปวันๆ ไม่สนใจเลยว่าความสุขที่ดิ้นรนไขว่คว้ามานั้น จะต้องแลกด้วยความทุกข์แสนสาหัสเพียงใด... พระจันทร์เองก็มีวันถูกบดบังเหลือเพียงเสี้ยวจันทร์...
1 ตุลาคม 2547 20:11 น. - comment id 342352
อ่านกลอนของคุณแล้วนึกถึงพ่อค่ะ ท่านเสียไปเมื่อปีที่แล้วด้วยโรคไตวาย ส่วนแม่นั้นท่านเสียตั้งแต่อุ๊ อายุ8ขวบเอง ท่านเลี้ยงลูก7คน (พ่อแม่เดียวกัน) แล้วมีน้องใหม่อีกคนที่เกิดจากแม่ใหม่โดยเป็นทั้งพ่อและแม่สอนลูกให้เป็นคนดี วันที่ท่านเสียเหมือนสูญเสียครั้งยิ่งใหญ่ ลูกทุกคนทุกวันนี้รักใคร่สามัคคีกันดีมากค่ะ
1 ตุลาคม 2547 22:40 น. - comment id 342471
ถึงพ่อจาก จดจำ คำพูดท่าน ช่วยขับขาน พากเพียร การเรียนสอน ลูกยืนหยัด อยูได้ ไม่สั่นคลอน คุณบิดร ปกเกล้า เจ้าอยู่เย็น ผมมีรูปของคุณพ่อไว้ในห้องนอน ดังนั้นจึงเสมือนว่าท่านไม่ได้จากไปไหน อยู่ข้างกายเราตลอดไป
1 ตุลาคม 2547 23:42 น. - comment id 342492
ตุลาแล้วก็พฤศจิกาใกล้วันพ่อจากไปแสนใจหาย
2 ตุลาคม 2547 02:31 น. - comment id 342548
เวลาเห็นคนอื่นสูญเสีย ก็พยายามน้อมนำมาคิดว่า อีกวันหนึ่งต้องเป็นวันของเราด้วยเช่นกันครับ เข้าใจในความรู้สึกนี้ครับ
2 ตุลาคม 2547 09:07 น. - comment id 342597
ถึงต้องตาย ได้เพียงครั้ง ไม่ยั้งคิด แลกชีวิต ให้กับพ่อ ไม่รอถ้า ยอมปลิดชีพ ยอมตาย วายชีวาย เพื่อได้พ่อ กลับมา เป็นร่มโพธิ์ ***แวะมาเยี่ยมครับ ความรู้สึกเดียวกัน หากแลกได้ให้ทุกอย่างเพียงแค่หวังให้กลับมา แต่คนเราก็ฝืนลิขิตไม่ได้ สัตว์โลกย่อมเป็นไปกรรม คงทำได้แต่อุทิศส่วนกุศลแสดงความกตัญญูให้กับท่านเท่านั้น
2 ตุลาคม 2547 11:08 น. - comment id 342621
คุณcool-hearted .. ระลึกถึงตลอดเวลาค่ะ เท่าที่ทำได้ในตอนนี้ คุณราชิกา .. มีอยู่หนหนึ่ง เมื่อตอนเด็กเคยคุยเล่นๆกันว่า ถ้าคนในครอบครัว ใครสักคนที่จะต้องตาย .. อย่ามาหากันนะ เพราะอัลมิตรากลัวผี .. แต่มาถึงตอนนี้ อยากกลับคำพูดนั้นเสียจริง คิดถึงเหลือเกิน .. อยากให้คุณพ่อมาหา คุณเมกกะ .. วันที่คุณพ่อเสีย อัลมิตราไม่ได้อยู่เมืองไทย ซึ่งก่อนหน้านั้น คุณพ่อก็ไม่ได้เจ็บป่วยอะไร ทุกอย่างเป็นเรื่องกระทันหัน ซึ่งไม่ได้เตรียมใจไว้เลยค่ะ คุณภูตะวัน .. อัลมิตรารู้สึกเศร้านะคะ สัปดาห์ที่ผ่านมา เห็นบางกระทู้เขียนถึงพ่อ ...พยายามแล้ว ที่จะหักห้ามใจตนเองให้ปลดทุกข์นั้นเสียที .. ผ่านมาหลายปี ทำไม่เคยได้เลย คุณprajanyimm .. ไม่มีสัญญาและพันธะใดที่จะไม่มีวันสิ้นสูญ อัลมิตราทราบกฏข้อนี้ดี การสูญเสีย ซึ่งไม่อาจแลกตัวกันได้ตามใจปรารถนา การยื้อเวลาก็เป็นไปไม่ได้ ทั้งหมด คือกฏของชีวิต ที่จะต้องมี เกิด - ดับ .. เพียงแต่ว่า สายสัมพันธ์ สายใย ที่ผูกพันกันไป ยังคงอยู่ กลอนชุดนี้ ใช้เวลาเขียนสองวัน ซึ่งนับว่านาน สำหรับอัลมิตรา .. เขียนยังไม่ได้เท่าที่ใจอยากเขียน ความรู้สึกที่มีอยู่ ไม่รู้ว่าจะเอาอักษรใดมาถ่ายทอดความในใจที่มีอยู่ การได้ยิ้ม ได้หัวเราะในบางวัน ก็ไม่ใช่ว่าหัวใจที่ร่ำไห้จะหยุดโหยหาได้ ก็รู้อยู่ .. เวลาจะช่วยบรรเทาความโศกเศร้านี้ได้ แต่ทุกๆครั้ง เมื่อถึงวันคล้ายวันเกิดของอัลมิตรา ซึ่งหลังจากนั้นเพียงหนึ่งวัน ก็คือวันคล้ายวันเกิดของคุณพ่อ อัลมิตราจึงไม่ค่อยจะมีความสุขนัก และยิ่งวันขึ้นปีใหม่ ที่ทุกๆคนมีงานเฉลิมฉลองรื่นเริง นั่นคือวันที่อัลมิตราต้องกลายเป็นผู้สูญเสีย .. หลายปีมานี้ ดูเหมือนว่า อัลมิตราจะลืมไปเสียแล้ว ว่า เทศกาลขึ้นปีใหม่ เป็นเช่นไร คุณคนเมืองลิง ..คุณพ่อของอัลมิตราเสียชีวิตไป 8 ปีแล้วค่ะ ไม่ได้เป็นโรคอะไรเลย แต่คุณหมอบอกว่า หัวใจล้มเหลว วันปีใหม่ 2539 .. ทุก ๆ คนอยู่พร้อมหน้า ยกเว้นอัลมิตราคนเดียว ซึ่งกว่าอัลมิตราจะกลับมาเมืองไทย งานศพก็เริ่มเป็นวันที่สองแล้วค่ะ อัลมิตราไม่ได้เห็นคุณพ่อเป็น ครั้งสุดท้าย และยากที่จะทำใจยอมรับได้ว่า ท่านสิ้นบุญไปแล้วจริงๆ คุณชัยชนะ .. อัลมิตราก็มีนะคะ รูป เก็บไว้ในกระเป๋าสตางค์ และมีรูปแขวนที่อยู่บ้านด้วยค่ะ คุณทิกิ .. คุณพ่อของอัลมิตรา เสียวันขึ้นปีใหม่พอดีเลยคะ คุณลำน้ำน่าน .. เชื่อไหม ต่อให้เตรียมใจสักเพียงใด เมื่อถึงวันนั้น การทำใจต้องสร้างเช่นกันค่ะ คุณบินเดี่ยวหมื่นลี้ .. ค่ะ เป็นเช่นนั้น ถามว่ากลัวตายไหม .. กลัว , แต่กลัวการจากกันไปอย่างที่ไม่มีวันเจอมากกว่าค่ะ .. ขอต้องกล่าวขออภัยเพื่อนๆ ณ ที่นี้ ที่อัลมิตราเขียนเรื่องที่พลอยทำให้หลายต่อหลายคนเศร้าใจไปด้วย อาจจะเป็นเพราะอัลมิตรายังคงเป็นลูกแหง่สำหรับคุณพ่ออยู่ และถึงแม้ว่าตอนนี้ คุณพ่ออุปถัมท์จะดูแลอัลมิตรา แต่ไม่ว่าจะเป็นใครก็ตาม คงไม่อาจเทียมเท่า พ่อที่แท้จริงของอัลมิตราได้เลย .. มิตรภาพตราบสิ้นฟ้า ..
2 ตุลาคม 2547 12:29 น. - comment id 342705
คุณพ่อเสีย 11 เมยา2535 นานแล้วค่ะแต่ยังคิดถึงเสมอค่ะ เราจะจะเป็นกำลังให้กันนะคะพี่ๆจ๋า คิดถึงเสมอค่ะ
2 ตุลาคม 2547 14:03 น. - comment id 342739
ในอนาคตหากสามารถย้อนอดีตได้.... พวกเราทุกคนก็จะได้มีโอกาสอยู่กันพร้อมหน้ากันอีกครั้ง.... หากเป็นได้จริง... ...จะขอบอกคุณพ่อว่า...เวลานี้ พวกเราทุกคน คิดถึงคุณพ่อมาก...รักพ่อมาก...มากเหลือเกิน....
2 ตุลาคม 2547 17:30 น. - comment id 342835
ความรักของ บิดา มาดาร สูงค่าหาไหนเสมอมิมี
3 ตุลาคม 2547 21:27 น. - comment id 343355
คุณเพราะรัก .. ค่ะ เราจะเป็นกำลังใจให้กันและกัน .. คุณprajanyimm .. ใช่แล้ว เวลานี้และไม่ว่าเวลาไหน รักนั้นยังคงเดิมเสมอ คุณเรไร .. ค่ะ เป็นเช่นนั้นค่ะ
3 ตุลาคม 2547 21:51 น. - comment id 343361
...เหมือนย้ำเตือนให้รำลึกถึงท่าน หากท่านยังมีชีวิตอยู่ก็จงห่วงใยและดูแลให้ดีนะ
3 ตุลาคม 2547 22:48 น. - comment id 343391
ท่านล่วงหน้าไปก่อนแล้ว ตอนนี้เหลือแต่แม่ ค่ะ
4 ตุลาคม 2547 11:00 น. - comment id 343579
คุณอัลฯจ๋า......เราเจอ ตะ ตะ เข้ พิการโรคจิตป่วน ค่ะ ... งานยุ่งหรือคะ ....รักษาสุขภาพด้วย...คิดถึงเสมอ
4 ตุลาคม 2547 12:51 น. - comment id 343630
ทิวาสวัสดิ์ค่ะ คุณทักทาย ... หือ ตะเข้พิการจิตป่วน ..? ใครกันคะ วันนี้งานยุ่งมากเลยค่ะ เพราะต้องขึ้นproject ใหม่ .. ตั้งแต่เช้ามา เพิ่งจะลุกไปทานน้ำได้อึกเดียวค่ะ
6 ตุลาคม 2547 23:09 น. - comment id 345297
แวะมาคิดถึงพ่อด้วยคน
7 ตุลาคม 2547 11:26 น. - comment id 345572
คุณฤกษ์ใช้น้ำเสียงแปลก ๆ คะ หน้าตากรุ้มกริ่มชอบกล .. :)
7 ตุลาคม 2547 20:06 น. - comment id 345993
...ชีวิตหนึ่ง พึงมี คือที่พึ่ง แต่สิ่งหนึ่ง สิ่งนั้น มาพลันสูญ ชีวิตนี้ มีค่า อย่าอาดูร เศร้าจะคูณ ทวี ทั้งชีวา.... .................สวัสดีครับ...............
10 ธันวาคม 2547 20:29 น. - comment id 386188
............นี่คือกฏธรรมชาติช่วยสรรค์สร้าง เป็นแนวทางวางไว้ทุกสิ่งอย่าง ให้มนุษย์กำหนดรู้อยู่ปลายวาง แสนอ้างว้างหากยึดมั่นพลันทุกข์ตรม ---------------หากฝืนธรรมชาตินี้มีแต่ทุกข์ ถ้ายอมรับก็จะสุขไม่ทุกข์ขม พบเพื่อจาก..วางใจให้นิยม เผ้าปรารมณ์มีสติ....มิลืมเอย
หน้าส่วนตัว
กลอนอกหัก รักหวานซึ้ง
กลอนอวยพร
กลอนให้กำลังใจ
กลอนให้ข้อคิด
