พายุหิน
นกตะวัน
ก้อนหินใหญ่ไถลเลื่อนเคลื่อนถล่ม
หล่นทับถมทั้งคณะโดดผละหนี
เชษฐารีบถีบดารินหมิ่นเต็มที
พ้นวิถีพายุหินไม่สิ้นใจ
แต่เขาร่วงควงหล่นกายป่นปี้
ธรณีลั่นสะเทือนเคลื่อนถ่มใส่
ถูกฝังซุกจุกซอกตอกปิดไว้
รพินทร์ไวเผ่นถึงตะลึงงง
ไชยยันต์โจนโยนร่างพลางเบี่ยงหนี
กดเต็มที่ระเบิดตั้งไม่ยั้งหลง
เหล่าช้างแหลกแตกหนีพลีชีพปลง
ร้องเสียงหลงรักตัวกลัวกระทบ
ดารินยืนฝืนเพรียกเรียกเชษฐา
แงซายถลาทันหล่อนผลักนอนหลบ
เกิดเส่ยจันพลันโลดโดดกันครบ
ต่างชิงหลบหินหล่นจากบนเนิน
เพชรพระอุมา ตอนดงมรณะ เล่ม 1 บท 40
1 ตุลาคม 2547
นกตะวัน 1 ต.ค. 2547 14:16 น. - ID 62651 
456
0
0
หน้าส่วนตัว
กลอนอกหัก รักหวานซึ้ง
กลอนอวยพร
กลอนให้กำลังใจ
กลอนให้ข้อคิด
