หางมังกรขาว

นกตะวัน

เมื่ออิ่มกันเต็มที่แล้ว เราพากันเดินไปตามทางเดินแคบๆทางด้านซ้ายของร้านอาหาร พบนกจาบคาเคราน้ำเงิน (Blue-bearded Bee-eater) เกาะอยู่บนกิ่งไม้เหนือทางเดิน พอมันเห็นเราจึงบินหนีไปทันทีโดยที่เราไม่ทันได้ยกกล้องขึ้นส่องดู เราจึงเดินต่อจนถึงลำตะคอง แล้วเลี้ยวขวาเลาะเลียบลำตะคองไปเรื่อยๆจนแลเห็นน้ำตกเตี้ยๆอยู่เบื้องหน้า เราไม่พบนกอะไรเลย แต่กลับพบ ผีเสื้อหางมังกรขาว (White Dragontail) จำนวนมากชุมนุมกันอยู่ที่พื้นทรายริมน้ำ
ข้างร่องน้ำลำตะคองแดดส่องสว่าง			
ผีเสื้อหางมังกรขาวแวววาวไหว
แผ่ปีกบางพรางแอบแนบพื้นไว		              
หางยาวไกวพลิ้วแกว่งแข่งสายลม
เหมือนแมลงปอล่อหลอกยั่วหยอกเย้า			
ล่อลวงเราแลมองจ้องสุขสม
แกล้งมองไปมองมากลับน่าชม			
ใคร่นิยมยินดีผีเสื้องาม
พากันมาหาโป่งพื้นโล่งทราย				
มิเคยหน่ายแหนงน้ำฉ่ำสนาม
ตามดินแฉะแวะลงหลงทุกยาม			
ทั่วเขตคามใกล้คลองร่องน้ำริน
เจ้ามีหางอย่างมังกรเอนอ่อนพลิ้ว			
ดูเป็นริ้วรับลมข่มนิจสิน
ดั่งเลียนแบบแยบยลบนพื้นดิน			
เหมือนหมดสิ้นแมลงปอแปลกหนอแมลง
ผีเสื้อหางมังกรขาว มีชื่อวิทยาศาสตร์ว่า Lamproptera curius เป็นผีเสื้อในวงศ์ Papilionidae เช่นเดียวกับผีเสื้อหางติ่งปารีส แต่มีรูปร่างของปีกแตกต่างกันโดยสิ้นเชิง ในบางโอกาสเราอาจพบผีเสื้อ 2 ชนิดนี้หากินอยู่ใกล้ๆกันตามพื้นทรายแฉะๆริมน้ำ ในไม่ช้าเราเดินกลับมาที่ร้านอาหารอีกครั้ง ยังคงมีผีเสื้อหางติ่งปารีสจำนวนมากเกาะอยู่บนพื้นทรายหน้าร้านเหมือนเดิม แต่เราเดินเลย ตัดผ่านลานกางเต็นท์ไปยังรถของปริญญ์ที่จอดอยู่หน้าสำนักงานหน่วยฯ
ปลายฝน บนเขาใหญ่ 7
11 กันยายน 2547