ตะนาวศรี

นกตะวัน

ออกจากห้องประชุม ทุกคนแยกย้ายกันเดินกลับไปยังบ้านพัก เพื่อเก็บข้าวของสัมภาระที่นำติดตัวมา ผมไม่รอช้ารีบเดินกลับมายังบ้านศรีตรังที่ผมพักแรมเมื่อคืนนี้เช่นกัน แล้วนำเป้เสื้อผ้ามาใส่ไว้หลังรถตู้ของสมเกียรติทันที เพื่อเตรียมตัวเดินทางกลับกรุงเทพฯ ระหว่างรอคนอื่นที่ทยอยกันเดินมา ผมมองไปยังแม่น้ำแควใหญ่สีเขียวมรกตที่ไหลอยู่เบื้องหน้าอีกครั้ง แล้วหันมาทางขวา มองดูเทือกเขาตะนาวศรีที่ทอดตัวเป็นแนวยาวสลับซับซ้อนกัน 
กั้นเขตแดนแคว้นใหญ่ไทยพม่า		
สูงเสียดฟ้าซับซ้อนซ่อนผาหิน
เขียวชอุ่มชุ่มชื้นทั่วผืนดิน			
แทบทุกถิ่นน้ำท่าธาราราย
เป็นปราการขานเพรียกเรียกมานาน		
ชนกล่าวขานกันขรมอุดมหลาย
แร่ธาตุมากหลากสัตว์สารพัดกระจาย		
พืชมากหลายล้นป่าน่าชื่นชม
เกิดแหล่งเที่ยวเลี้ยวชมนิยมมาก		
ถ้ำหลายหลากลำธารผ่านผสม
น้ำตกงามตามธรรมชาติสะอาดอุดม		
น่าเที่ยวชมทุกหนดั้นด้นดู
โอ้ขุนเขาตะนาวศรีที่ยิ่งใหญ่			
ทอดตัวไปจากตากลากลงสู่
ผ่านเมืองกาญจน์ย่านเพชรบุรีที่เรารู้		
เรื่อยลงสู่ประจวบคีรีขันธ์
เมื่อทุกคนมาพร้อมกันแล้ว สมเกียรติจึงขับรถออกจากรีสอร์ท แล้วไปจอดอยู่ที่ลานจอดรถด้านหน้าของรีสอร์ทซึ่งทำคล้ายกับเพนียดคล้องช้าง เพื่อรอให้ผู้จัดการสมาคมอนุรักษ์นกฯ ติดต่อชำระเงินค่าเข้าพักแรมในบ้านพัก ค่าใช้ห้องประชุม และค่าอาหารที่เคาน์เตอร์ของรีสอร์ทให้เรียบร้อยเสียก่อน ผมและคนอื่นๆจึงลงจากรถตู้ แล้วเข้าไปนั่งรอที่โต๊ะรับแขกหน้าเคาน์เตอร์ พร้อมกับร่ำลาผู้เข้าร่วมประชุมคนอื่นๆด้วย
ประชุมเชิงปฏิบัติการ ริมแม่น้ำแควใหญ่ 28
5 กันยายน 2547