ละอองน้ำ ในเงาไม้ ใต้แสงจันทร์

นกตะวัน

เมื่อกลับมาถึงบ้านศรีตรัง สันทนาซึ่งอาวุโสที่สุดเข้าไปอาบน้ำก่อน ถัดมาจึงเป็นผม แต่พอเปิดประตูเข้าไปในห้องน้ำ ผมเกิดอาการมึนงงทันที นึกว่าเปิดออกมาข้างหลังบ้าน เหมือนยืนอยู่บนระเบียงที่มีโต๊ะแต่งตัวอยู่ทางด้านขวา ทางด้านหน้ามีบันไดลงไปยังที่อาบน้ำซึ่งมีฝักบัวยื่นออกมาจากผนังด้านซ้าย แต่โล่งแจ้งไม่มีหลังคา เห็นแต่ร่มเงาของต้นสักในสวนป่านอกรั้ว สงสัยเหลือเกินผู้หญิงที่ไหนจะกล้าอาบน้ำในที่เปิดโล่งแบบนี้ ทำให้จินตนาการเริ่มไม่เป็นสุข
เห็นสายน้ำฉ่ำฝอยลอยปลิวฟ่อง		
ละอองต้องตามผิวสยิวสั่น
เผยเนื้อผ่องทองทากายานั้น
นวลเนินถันบั้นท้ายผมสยายลง
แสงจันทร์ส่องต้องใส่ยอดไม้ป่า		
สาดลงมาสม่ำเสมอเผลอเคลิ้มหลง
ฉาบผิวน้องผ่องพรรณเนียนบรรจง		
นางยืนปลงเปลือยกายเดือนฉายปรน
ยามสบู่ถูไถลูบไล้ทั่ว			
ขาวทั้งตัวเต็มตาพาฉงน
หรือนางไม้ในป่าลงมาซน			
ทำใจป่นปี้ไปให้ขยี้ตา
คงมึนมากจากเบียร์เพลียไปหน่อย		
เห็นน้องน้อยเล่นน้ำฉ่ำพฤกษา
อาบแสงเดือนเยือนเคล้าโลมเล้ามา
คลายอ่อนล้ายามร้อนตอนกลางวัน
หลังจากอาบน้ำท่ามกลางแมกไม้และแสงจันทร์ พอเปลี่ยนเสื้อผ้าเสร็จ ผมล้มตัวลงนอนบนเตียงนุ่มภายใต้ผ้าห่มผืนใหญ่ทันที หลับสบายอย่างเป็นสุขแทบไม่ตื่นขึ้นมากลางดึกเลย แม้ว่าจะแปลกที่ไปบ้าง และข้างนอกบ้านพักดูเงียบสงัดวังเวงแม้ว่าแสงไฟตามทางเดินยังคงส่องสว่างอยู่ทั้งคืน จนกระทั่งถึงรุ่งเช้าทีเดียว คงเป็นเพราะฤทธิ์แอลกอฮอล์จากเบียร์เมื่อคืนวานนี้เป็นแน่ ทำให้มึนเมาได้ที่ ทั้งยังได้อาบน้ำสบายๆ จนนอนหลับเป็นตายรวดเดียว
ประชุมเชิงปฏิบัติการ ริมแม่น้ำแควใหญ่ 15
4 กันยายน 2547