เสือโคร่งร้ายกายกำยำย่ำเข้าหา คนขี่มามองเห็นเย็นวาบเสียว ฉับพลันโลดโดดมาใบหน้าเซียว จ้องตาเขียวขึ้นมายังดาริน หล่อนตกใจไหวกายไม่คลายหวั่น คาคบนั้นค่อนเตี้ยเรี่ยโขดหิน รีบหันมาผวามองจ้องรพินทร์ เขายังผินปืนเพ่งเล็งลงมา คนนั้นตบปรบมือเสียงอื้อดัง คล้ายกับสั่งนางเสือเพื่อค้นหา พยัคฆ์มองจ้องดารินผินขึ้นมา หน้าเย็นชาแยกเขี้ยวเอี้ยวกระโจน รพินทร์ชิงยิงใส่เร็วไวยิ่ง เสือหล่นกลิ้งกระทบต้นชนกิ่งโกร๋น ตกสู่ดินดิ้นก่ายตายยิงโดน ร่างคนโค่นล้มคว่ำคะมำนอน เพชรพระอุมา ตอนไพรมหากาฬ เล่ม 4 บท 32 19 กันยายน 2547
นกตะวัน 20 ก.ย. 2547 06:58 น. - ID 61709 
491
2
0
20 กันยายน 2547 10:11 น. - comment id 334629
หน้าส่วนตัว
สวัดีครับ.............
ผมเข้ามาอ่านกลอนเพื่อเป็นกำลังใจให้คนที่แสนดี
หาก ผลิใบ ยังอยู่ก็จะคอยให้ความอบอุ่นเช่นนี้ตลอดไป
กำลังใจจากข้างในส่วนลึก
ไม่ต้องฝึกต้องหามาให้เห็น
จะแดดร้อนตอนสายจนบ่ายเย็น
จะคอยเป็นกำลังใจให้ดนดี
20 กันยายน 2547 13:36 น. - comment id 334707
ตอนนี้จำไม่ค่อยได้แล้วค่ะ ้ต้องอ่านแล้วนึกภาพตามอีกที ...................................................................................... ลี่...ผู้มาเยือน .
20 กันยายน 2547 16:16 น. - comment id 334800
มาอ่านกลอนงามนะคะ..เยี่ยมค่ะ สวัสดีนะคะ
กลอนอกหัก รักหวานซึ้ง
กลอนอวยพร
กลอนให้กำลังใจ
กลอนให้ข้อคิด
