ล้มมหิงสา ที่ปลายห้วย

นกตะวัน


รอยเท้าสุดหยุดหนีที่ปลายห้วย		
ดารินช่วยใช้สายตาค้นหาห่าง
ข้ามธารใหญ่ใสตื้นยืนมองคว้าง		
มิเห็นทางมหิงสาที่มาตาม
แล้วฉับพลันถลันมาควายป่าหนุ่ม		
ควบจากพุ่มพุ่งติดขวิดเย้ยหยาม
รพินทร์ถีบรีบตะเพิดเกิดหล่นตาม		
เขาโดดข้ามควายพลาดกราดเข้ามา
เกิดหันเหลียวเอี้ยวตัวรัวปืนใส่		
กระบือไวเบนโก่งโค้งเขาหา
รพินทร์เห็นเด่นถนัดซัดขาชา			
ควายหันมาหมายชีวิตโจนขวิดทัน
แต่เสียงปืนครืนดังจากฝั่งโน้น		
กระบือโดนดีดตัวหัวคลอนสั่น
ตามอีกนัดซัดคะมำคว่ำควายนั้น		
จบสิ้นพลันช่วยรพินทร์ควายดิ้นตาย
เพชรพระอุมา ตอนไพรมหากาฬ เล่ม 4 บท 29
15 กันยายน 2547				
comments powered by Disqus
  • ลี่...ชวนมาเยือน

    17 กันยายน 2547 13:06 น. - comment id 333190

    มาอ่านอีกเช่นเคยค่ะ
    ...................................
    ลี่...ผู้มเยือน
    .
  • ฟา

    19 กันยายน 2547 18:28 น. - comment id 334389

    มหิงสา หรือควายป่าใช่ป่าวคะ 
    เป็นรถถังอันตรายอีกชนิดหนึ่งเลยนะนี่
    แต่ล้มทันนี่คะ^^ สุภาพบุรุษไพรเลยรอดชีวิต

thaipoem ที่สุดกลอนดีๆ

thaipoem บ้านกลอนไทยที่ที่สร้างแรงบันดาลใจของทุกๆคน เป็นเพื่อนเมื่อยามเหงา คอยปลอบใจเมื่อยามร้องไห้ ที่ที่อยากให้ทุกๆคนรู้ว่าสิ่งดีๆเกิดขึ้นได้ทุกวัน