ทุกคนไต่ใช้เถาวัลย์พันมือไว้ หย่อนตัวไปคอยประคองมองแล้วเสียว ทางด้านขวาผานั้นลึกชันเชียว มิอาจเลี้ยวหลบได้ให้ระวัง แล้วดารินสิ้นท่ามาหล่นร่วง ร่างหล่อนควงค้างรพินทร์แทบสิ้นหวัง ด้วยน้ำหนักผลักเขย่าเขาเซซัง สองร่างพลั้งหล่นพลันถลันลง เจ้าแงซายกายแกร่งแข็งแรงแน่ รับไวแท้ทั้งสองปองประสงค์ แต่เสียหลักผลักใส่ให้ล้มลง ทั้งสามงงงุ่มง่ามเซตามกัน ดารินชิดหวิดหล่นพ้นหน้าผา แงซายคว้าแขนเหนี่ยวตัวเอี้ยวสั่น เชษฐาร้องจ้องมาขอบผานั้น ต่างอกสั่นขวัญเสียอ่อนเปลี้ยแรง เพชรพระอุมา ตอนไพรมหากาฬ เล่ม 4 บท 29 14 กันยายน 2547
นกตะวัน 15 ก.ย. 2547 04:17 น. - ID 61339 
545
5
0
15 กันยายน 2547 07:03 น. - comment id 331742
หน้าส่วนตัว
สวัดีครับ.............
ผมเข้ามาอ่านกลอนเพื่อเป็นกำลังใจให้คนที่แสนดี
หาก ผลิใบ ยังอยู่ก็จะคอยให้ความอบอุ่นเช่นนี้ตลอดไป
กำลังใจจากข้างในส่วนลึก
ไม่ต้องฝึกต้องหามาให้เห็น
จะแดดร้อนตอนสายจนบ่ายเย็น
จะคอยเป็นกำลังใจให้ดนดี
15 กันยายน 2547 14:15 น. - comment id 331904
ใต่เขาแบบนี้สิสุดขั้ว ^o^
15 กันยายน 2547 23:41 น. - comment id 332203
สนุกเช่นเคยค่ะ ....................... ลี่...ผู้มาเยือน .
16 กันยายน 2547 00:54 น. - comment id 332257
อ่านไป..เห็นมโนภาพไป.. ขอบคุณงานงามค่ะที่มีมาให้อ่าน.. สวัสดีค่ะ..
19 กันยายน 2547 18:37 น. - comment id 334398
ลุ้น! สุภาพบุรุษไพร กับหวานใจจนเสียวไปพร้อม ๆ พี่ใหญ่อดีตท่านทูตทหารบกเลยค่ะ
กลอนอกหัก รักหวานซึ้ง
กลอนอวยพร
กลอนให้กำลังใจ
กลอนให้ข้อคิด
