ดวงไฟแดงแสงเย็นลอยเด่นใกล้ เคลื่อนเข้าในแค้มป์พักใหญ่นักหนา รพินทร์มองจ้องไปให้เตะตา แต่กายายากขยับสับสนจัง พอคว้าปืนฝืนยกกะปลกกะเปลี้ย เหมือนงัวเงียง่วงนอนอยากหย่อนหลัง ลูกไฟหล่นจนติดชิดใกล้จัง เสียงปืนสั่งจากแงซายทำลายเยิน แล้วไฟฉายหลายดวงควงเข้าใส่ รพินทร์ไล่แงซายลุกเร่งฉุกเฉิน เกิดเชษฐาดารินไม่หมิ่นเมิน ฉายไฟเพลินยิงพลันขยันจริง ไชยยันต์ชิงยิงใส่แสงไฟหยุด ดวงดับทรุดทาบไผ่ใคร่สู่สิง ถูกปิดล้อมห้อมไว้ให้ประวิง ต้องเฉยนิ่งเนิบนาบทราบชะตา เพชรพระอุมา ตอนไพรมหากาฬ เล่ม 3 บท 26 12 กันยายน 2547
นกตะวัน 12 ก.ย. 2547 21:35 น. - ID 61152 
1148
3
0
12 กันยายน 2547 23:28 น. - comment id 330001
ชอบจัง ชื่นชมในผลงานนะค่ะ เรื่องนี้ขอให้แต่งบ่อย ๆ นะค่ะ จะได้ตามเนื้อเรื่องได้ต่อเนื่องหน่อย เพราะจริง ๆ ผู้หญิงไร้เงาไม่ได้อ่านเลยสำหรับหนังสือทุกเล่มในเรื่องเพชรพระอุมา มาอ่านกลอนคุณ เลยถือว่าโชคดีค่ะ ขอบคุณเสมอนะค่ะ สำหรับกลอนไพเราะที่แต่งมาให้ชื่นชมกัน
13 กันยายน 2547 01:03 น. - comment id 330041
โอเล่ชอบหนังสือเรื่อง หุบเขากินคนมากๆ ... มีเรื่องเกี่ยวกับโขมดดงอยู่ในนั้น พอเห็นกลอนของคุณนกตะวัน เลยต้องรีบเข้ามาอ่าน ตรงตามความเข้าใจเลยค่ะ ... รู้สึกดีเหมือนหยิบหนังสือเล่มนั้นอ่านเป็นครั้งแรก ภาคหนังสือดีกว่าหนังมากๆ ขอบคุณที่เขียนกลอนดีมีสาระให้อ่านกันค่ะ
13 กันยายน 2547 03:18 น. - comment id 330093
แหะ แหะ เข้ามาดูนึกว่าพูดถึงไข่มดแดงจริงๆน่ะค่ะ ที่แท้ โขมดดง ตาลาย
13 กันยายน 2547 06:58 น. - comment id 330167
หน้าส่วนตัว
สวัสดีครับ.............
เข้ามาอ่ากลอนเพื่อเป็นกำลังใจให้คนดี
ตื่นแต่เช้าลืมตาขึ้นมาแจม
เช้าวันนี้หน้าชะแล่มจิตแจ่มใส
เข้ามาอ่านข้อความจากข้างใน
ส่งดวงใจและคำเป็นกำลัง
กลอนอกหัก รักหวานซึ้ง
กลอนอวยพร
กลอนให้กำลังใจ
กลอนให้ข้อคิด
