ระเบียงกาแฟ

นกตะวัน

พนักงานของรีสอร์ทซึ่งยืนอยู่หน้าห้องประชุมบอกให้เราลงไปรับกาแฟและอาหารว่างที่ระเบียงข้างล่าง เราจึงเดินลงบันไดไปยังข้างล่าง แลเห็นทางด้านซ้ายเป็นระเบียงคอนกรีตติดกับชายแม่น้ำ มีโต๊ะเก้าอี้วางเรียงกันอยู่หลายแถว แต่แถวนอกสุดอยู่ชิดกับขอบระเบียงติดกับชายแม่น้ำ ส่วนขอบอีกด้านหนึ่งของระเบียงซึ่งอยู่ใต้ห้องประชุมพอดี เป็นบริเวณที่นำอาหารจากครัวมาวางไว้เพื่อรอเสิร์ฟ แต่ตอนนี้ผมกับคนอื่นขอนั่งจิบกาแฟริมแม่น้ำไปพลางๆก่อน
ริมระเบียงเฉลียงนั้นฉันมองเห็น		
แม่น้ำเด่นตรงหน้าไหลบ่าผ่าน
ใต้ร่มเงาเหล่าไม้ใหญ่ของร้าน		
ลมพัดซ่านโชยสวนชวนสุขใจ
วางกาแฟแลมองจ้องไปเรื่อย			
มองน้ำเฉื่อยไหลช้าทว่าใส
เห็นสันทรายชายน้ำแลคร่ำไคล		
พฤกษาใส่เขียวสดจดฝั่งชล
กลิ่นกาแฟแท้สดรสเข้าท่า			
หอมนักหนาน่าลิ้มชิมสักหน
อบอวลกลิ่นดินป่ามาปะปน			
อารมณ์คนค่อยละเมียดเครียดไม่มี
ใครหนอคิดประดิษฐ์ระเบียงงามเคียงน้ำ	
เย็นชุ่มฉ่ำเฉื่อยไหลใสวิถี
ยามลมพัดสัมผัสกายคลายฤดี		
ซดสักทีกาแฟแท้เลิกแลดม	
ผมนั่งจิบกาแฟร้อนอยู่ที่ระเบียงริมน้ำจนหมดถ้วย แล้วตามด้วยอาหารว่างอีกสองสามชิ้น ช่วยทำให้หายง่วงเล็กน้อย เพราะนั่งเพลียอยู่ในรถตู้มาตั้ง 2 ชั่วโมงกว่า ในไม่ช้าผู้คนมากหน้าหลายตาทยอยกันเดินลงมาที่ระเบียงข้างล่างกันมากขึ้น บางคนมาดื่มกาแฟและรับประทานอาหารว่าง แต่บางคนมานั่งคุยกับพรรคพวก บางคนผมไม่รู้จัก แต่บางคนผมรู้จักจึงเข้าไปทักทายพูดคุยกัน เข้าใจว่าผู้คนคงมากันใกล้จะครบทุกคนที่ถูกเชิญแล้ว
ประชุมเชิงปฏิบัติการ ริมแม่น้ำแควใหญ่ 5
4 กันยายน 2547