ฉันขอเป็นเช่นศิลาราคาด้อย สีสันน้อยเนียนเนื้อคนเบื่อหา อยู่ใต้ดินถิ่นกันดารยากผ่านมา แม้ไร้ค่าของคนไม่สนใจ ด้วยกลัวคนด้นดั้นหันมาคว้า เอาศิลาฉันนี้หนีไปไหน กลัวถูกกรีดขีดเขียนผิดเพี้ยนไป สลักใส่ขูดสกัดคมชัดเกิน ขอเป็นแท่งแห่งศิลามาดั่งเดิม อย่าได้เสริมเสกแต่งแปลงขัดเขิน ถึงไม่งามตามสไตล์ใครเขาเมิน แต่ฉันเพลินพอใจในความเป็น ค่าของคนบนทางสว่างโลกา ต้องสง่าสูงค้ำเลิศล้ำเห็น ด้วยความจริงสิงใส่น้ำใจเย็น มิขอเป็นของปลอมแกะย้อมลวง แด่ คุณดอกแก้ว เจ้าของบทกวี ศิลางาม 8 กันยายน 2547
8 กันยายน 2547 20:26 น. - comment id 327203
อิอิอิน่ารักจังเลยอ่านของพี่ดอกแก้วแล้วค่ะเลยมาอ่านของพี่บ้างแหมเก่งกันทั้งคู่เลยชอบค่ะ
8 กันยายน 2547 21:50 น. - comment id 327265
กลอนแต่งได้ดีมากๆๆๆๆๆเลยคะ
9 กันยายน 2547 05:12 น. - comment id 327409
@...คุณนกตะวัน... เจียรนัยใจมนุษย์หยุดรากเหง้า ละความเขลากิเลสและตัณหา ที่เป็นธาตุดั้งเดิมของชีวา ต้องใช้ความคมกล้าของเพชรธรรม กรีดลงไปสกัดไล่ส่วนที่เกิน ขุดรอยเขินตกแต่งใจให้งามขำ พื้นแผ่นหินจะมีค่าราคากรรม มิใช่คว่ำจมดินถิ่นคราบไคล หากหมายเป็นหินผาที่เข้มแข็ง ไม่เกรงแรงอกุศลมาหวั่นไหว รักษาความมั่นคงทะนงใจ ดุจศิลาแน่นในเนื้อของตน เมื่อคิดเป็นศิลามีค่าน้อย ด้วยหวั่นรอยมือมารมาจารผล หมายฝังตัวอยู่ใต้ผืนแผ่นดล ก็ขอให้หลบพ้นจากมือมาร สวัสดีค่ะคุณนกตะวัน เป็นศิลาใต้ผืนดินที่งดงามไปอีกแบบนะคะ งามด้วยความหนักแน่น ขอบคุณมากค่ะ..น่าอ่านมาก
9 กันยายน 2547 13:14 น. - comment id 327695
ฝ่ายหนึ่งอนุรักษ์ ฝ่ายหนึ่งพัฒนา เป็น เรื่องทรงคุณค่าตามแต่ความพอใจครับ ๚ะ๛ size>