วัดชีปะขาว

นกตะวัน

เมื่อสุนทรภู่สำเร็จการศึกษาจากสำนักพระราชวังหรือวัดชีปะขาว (อาจเป็นวัดอื่นที่อยู่ใกล้ๆพระราชวัง) แล้ว สุนทรภู่มีความรู้ในวิชาเลขและหนังสือแตกฉานเป็นอย่างยิ่ง เพราะเป็นคนเฉลียวฉลาดและปราดเปรื่องทางด้านหนังสืออยู่แล้ว ด้วยเหตุนี้ ในเวลาต่อมาสุนทรภู่จึงทำหน้าที่เป็นครูสอนวิชาเลขและหนังสือให้แก่ผู้ที่จะไปทำหน้าที่เป็นเสมียน โดยเป็นครูสอนวิชาเลขและหนังสืออยู่ที่วัดชีปะขาวซึ่งอยู่ริมคลองบางกอกน้อย 
วัดแห่งนี้มีชื่อลือไกลใกล้			
ผู้ยิ่งใหญ่ยอดกวีที่กล่าวถึง
เคยเป็นครูอยู่ไปให้คะนึง 			
คือที่พึ่งพวกเสมียนมาเรียนกัน
ตรงหน้าวัดทัศนาปลาสวาย			
มาเวียนว่ายแหวกชลน้ำล้นสั่น
ราวหมื่นพันมันมากยากนับนั้น		
ที่จัดสรรสงวนไว้อภัยทาน
เมื่อล่องเรือเพื่อเที่ยวเลี้ยวมานี่		
อนุสาวรีย์สุนทรภู่อยู่บอกขาน
ท่านสั่งสอนกลอนวิชามาช้านาน		
เปรียบสถานสอนสั่งหลังเรียนมา
ปัจจุบันทันสมัยชื่อใหม่มี			
นามวัดศรีสุดารามคนถามหา
เข้าแวะชมร่มอารามงามจับตา		
เป็นสถาปัตยกรรมเลิศล้ำงาน
ในสมัยรัชกาลที่ 4 วัดชีปะขาวได้รับการปฏิสังขรณ์และสร้างพระอุโบสถขึ้นใหม่ และพระราชทานนามว่า  วัดศรีสุดาราม  ตามพระนามกรมสมเด็จพระศรีสุดารักษ์ (พระพี่นางเธอในรัชกาลที่ 1) ผู้ทรงสถาปนาวัดนี้ ภายในวัดนอกจากอนุสาวรีย์สุนทรภู่แล้ว มีศาลเจ้าแม่กวนอิมและศาลพระสังกัจจายน์ด้วย และหน้าวัดยังเป็นเขตอภัยทานสำหรับปลาสวาย ปัจจุบันตั้งอยู่ในซอยศรีสุดาราม แยกจากถนนบางกอกน้อย-ตลิ่งชัน
สุนทรภู่ กวีสี่แผ่นดิน 
สมัยรัชกาลที่ 1 (2329-2352)
บทที่ 8