ลาก่อน แล้วพบกันใหม่

นกตะวัน

ออกจากนครสวรรค์ไม่มีใครนอนหลับอีกเลย แม้ว่าจะกินกันอิ่มจนถ้วนหน้า เพราะต่างคนต่างใจจดใจจ่ออยู่กับการเดินทางกลับบ้าน เพราะกลัวว่าจะเดินทางถึงกรุงเทพฯ เลยเวลาเที่ยงคืนแล้ว กว่าจะเดินทางถึงบ้านคงดึกกว่านั้นเนื่องจากวันนี้เป็นวันอาทิตย์ คงมีรถจากต่างจังหวัดกลับเข้ากรุงเทพฯ มากเป็นพิเศษ จนอาจทำให้รถติดได้ตั้งแต่ช่วงรังสิตเป็นต้นไป แต่ทุกคนล้วนมีความสุขกันดี จึงใช้เวลาตอนนี้พูดคุยทักทายสังสรรค์กัน
อยู่พร้อมกันวันนี้พี่น้องเพื่อน 
มิลืมเลือนพวกเราเฝ้าขยัน 
ต่างยกกล้องส่องวิหคดูนกกัน 
สมดั่งฝันใฝ่เพ้อละเมอคอย 
ได้แบ่งปันสรรค์ใส่ให้รอยยิ้ม 
จนเต็มปริ่มเปี่ยมไปไม่ทดถอย 
ใต้พฤกษาป่าใหญ่ในแดนดอย 
สุขใช่น้อยพร้อมหน้าเฮฮาเพลิน 
หวังทุกคนล้นใจในความรัก 
ช่วยปกปักษ์ป้องนกบินหกเหิน 
คอยส่องกล้องมองไปให้จำเริญ 
น่าสรรเสริญสรรพสัตว์สารพัดมี 
แล้วพบกันวันใหม่ในคราวหน้า 
ปรารถนาไม่น้อยอย่าถอยหนี 
ร่วมพังพิงอิงไพรในปฐพี 
ชมปักษีแซ่ซ้องก้องไพรวัลย์ 
เมื่อมาถึงรังสิตรถติดตามที่เราคาดคิดไว้แต่ไม่มากนัก ยังคงแล่นไปได้เรื่อยๆ แล้วในที่สุดสมาชิก Birders Journal ทุกคนที่เดินทางไปตามหาลมปีกที่คิดถึง เหล่านกทั้งหลาย ณ ปลายทางหิมาลัย บนดอยอินทนนท์ จึงเดินทางมาถึงกรุงเทพฯ เมื่อรถตู้แล่นเข้ามาจอดที่ปั๊มน้ำมันปตท. ปั๊มเดิมที่เรานัดเจอกันเมื่อคืนวันศุกร์ที่ 30 กรกฎาคม 2547 ในเวลาก่อนเที่ยงคืนเล็กน้อย กว่าแต่ละคนจะกลับถึงบ้านจึงเป็นเวลาตีหนึ่งของวันอังคารที่ 3 สิงหาคม 2547 แล้ว
ตามหาลมปีกที่คิดถึง ปลายทางหิมาลัย 45
2 สิงหาคม 2547