ณ ผืนป่าห้วยขาแข้งแม้แล้งฝน ยังมีคนคอยปกป้องคุ้มครองอยู่ พิทักษ์ป่ารักษาสัตว์สารพัดรู้ เขายืนอยู่ยิ่งใหญ่ได้อาดูร แล้วเสียงปืนฝืนชะตาท้าชีวิต ต้องลิขิตขีดเส้นตายกายดับสูญ ขอลาลับดับไปเหมือนไร้มูล สืบยอมสูญเสียชีวิตลิขิตไทย หวังความตายวายวอดตลอดกาล ช่วยบอกขานทุกคน ณ หนไหน อนุรักษ์พิทักษ์ป่าใต้ฟ้าไทย ให้คงไว้ชั่วกาลนานเนิ่นมา สร้างขุนเขาลำเนาไพรของไทยนี้ ชื่อเสียงดีเด่นสัตว์สารพัดป่า เพื่อลูกหลานเหลนไทยใช้ค้นคว้า ด้วยศรัทธาคงมั่นนิรันดร์กาล แด่ สืบ นาคะเสถียร อดีตหัวหน้าเขตรักษาพันธุ์สัตว์ป่าห้วยขาแข้ง จังหวัดอุทัยธานี ผู้ปลิดชีวิตตัวเองในบ้านพักด้วยปืน เมื่อวันที่ 1 กันยายน 2533 เพื่อกระตุ้นเตือนให้เจ้าหน้าที่ป่าไม้ และชาวไทยทุกคนช่วยกันปกป้องคุ้มครองป่าไม้และสัตว์ป่าของไทย และผลักดันให้เขตรักษาพันธุ์สัตว์ป่าทุ่งใหญ่นเรศวร-ห้วยขาแข้ง เป็นมรดกโลก 1 กันยายน 2547
นกตะวัน 2 ก.ย. 2547 05:56 น. - ID 60198 
761
5
0
2 กันยายน 2547 07:14 น. - comment id 321611
มาอ่านเป็นกำลังใจให้อ่ะครับ
2 กันยายน 2547 08:35 น. - comment id 321624
ขอคารวะด้วยใจแด่วิญญานของท่าน สืบ นาคะเสถียร ที่พากเพียรทั้งชีวิต รักษาห้วยขาแข้ง จนเป็นตำนานของ มรดกโลก ที่บ้านของผมก็มีโรงงาน อยู่ที่ท่าน้ำอ้อยอุทัยธานี ซึ่งไม่ไกล จากที่ห้วยมากนัก ไปเที่ยวพักผ่อน บ่อยมากครับถ้าได้ไปทำงาน งดงาม มากครับ..กับธรรมชาติป่าที่ได้สัมผัส ๚ะ๛ size>
2 กันยายน 2547 11:35 น. - comment id 321794
คนดีไม่สมควรตาย คนเลวยังยืนอยู่ท้าทายสังคม
2 กันยายน 2547 13:04 น. - comment id 321890
หลังจากอ่านหนังสือรำลึกของคุณสืบแล้ว ก็ไม่เคยลืมเลยค่ะ ...หนึ่งสะท้อน...จากป่า... ณ ราตรีเดือนหม่นในสนป่า หมู่ดาราพริบพรายระบายแสง เงียบสงัดไร้เสียงสื่อแสดง หริ่งเรไรไม่ร้องแข่ง..เหมือนอย่างเคย เห็นเงาฉายฟืนไฟที่ใส่สุม ไหวตะคุ่ม..ตามลมลู่..ไม่อยู่เฉย จันทร์เพียงเสี้ยวเลี้ยวหลบไม่พบเลย ใยเจ้าเอยซ่อนเห็นเช่นราตรี หนาวน้ำค้างกลางไพรไหวสะท้าน ท่ามคนพาลจ้องจับขยับหนี สุดจะขับหลับตาแม้นนาที เพราะหน้าที่เทิดไว้ในใจตน คำนึงน้องดวงแขคงแลหา พี่ห่างไกลกานดา..อย่าสับสน รัตติกาลรานทรวงถึงดวงมน ห่วงกังวลเกรงเจ้าไม่เข้าใจ อีกด้วยพ่อแลแม่ก็แก่รั้ง คงคอยยั้งคล้ายเหมือนจะเลือนหาย อธิษฐานดาลดลให้พ้นภัย อันตรายพ่ายแพ้แก่ลูกยา แม้นลำบากแรงกายใช่หน่ายพ้อ คนขี้ฉ้อก่อความต้องตามหา แอบเข้าลอบ..ลักทำลาย..ไพรวนา ล่าสัตว์ป่า..ค้าชีวิต..ไม่คิดกลัว เวทนาซากเถือที่เหลือทิ้ง อนาถจริง..กองไว้..โธ่..ไร้หัว จบชีวิตเขาตีค่าราคาตัว คนใจชั่วไร้ถึงซึ่งเมตตา ดูตัดพ้อท้อบ้างนั้นบางครั้ง คนอยู่หลังเมินเห็นในปัญหา เพียงสองเท้าหนึ่งหัวใจใช้นำพา ก็เกินกว่ากำลังจะรั้งไป ตะวันไล้ฉายริ้วกับพริ้วหมอก ล้ายจะหยอกอาวรณ์อันอ่อนไหว รำเพยผ่านม่านฟ้าว่าข้าไพร มอบหัวใจแล้วสิ้นแผ่นดินตน ..................................................... ลี่...ผู้มาเยือน .
2 กันยายน 2547 22:43 น. - comment id 322370
กลอนไพเราะมากๆๆๆๆๆๆเลยค่ะ ชื่นชมในผลงานเสมอค่ะ
หน้าส่วนตัว
กลอนอกหัก รักหวานซึ้ง
กลอนอวยพร
กลอนให้กำลังใจ
กลอนให้ข้อคิด
