เจ้าสีดอฮ้อบึ่งขมึงพรวด วิ่งไล่กวดไชยยันต์เกือบทันหลัง เขารีบชิงวิ่งไปไม่ระวัง เข้าเต็นท์ตั้งแตะปืนเสียงครืนมา แล้วเต็นท์นั้นพลันล่มกองจมทรุด ไชยยันต์หยุดยากดิ้นสิ้นวาสนา เพราะผ้าใบใส่ร่างอย่างเวทนา ด้วยช้างป่าสีดอฮ้อพันตู ช้างตกมันหันหน้าตั้งท่าเหยียบ แต่เสียงเฉียบตวาดลั่นยันมันอยู่ แล้วลูกปืนฝืนทางอย่างนกรู้ แล่นตรงสู่เนินน้ำเต้าเข้าไววับ เจ้าช้างร้ายกายหยุดทรุดคู้เข่า ร้องกระเส่าเซตะแคงแอ่งแม้งดับ กองกลางแค้มป์แถมมาตายลาลับ แงซายจับจ้องพลางไม่วางปืน เพชรพระอุมา ตอนไพรมหากาฬ เล่ม 2 บท 19 30 สิงหาคม 2547
นกตะวัน 30 ส.ค. 2547 21:58 น. - ID 60026 
488
3
0
30 สิงหาคม 2547 22:47 น. - comment id 319648
...เป็นชีวิตติดค่าแค่ว่าสัตว์ ไม่เคยดัดจริตคิดหัวหมอ เป็นช้างป่าพาลีเรียกสีดอ จะไปต่อสู้คนคงจนใจ... .....................สวัสดีครับ.....................
31 สิงหาคม 2547 09:40 น. - comment id 319920
แวะมาอ่านมาเป็นกำลังใจ ไม่ใช่ใครคนกันเอง กลอนน่ารักดีนะครับ
31 สิงหาคม 2547 12:58 น. - comment id 320077
สนุกไม่น้อยไปกว่าอ่านจากในหนังสือเลยค่ะ ................................................................... ลี่...ผู้มาเยือน .
31 สิงหาคม 2547 21:55 น. - comment id 320409
สนุกดีจังเลยคะ ชอบมากๆๆๆๆๆๆนะค่ะ
หน้าส่วนตัว
กลอนอกหัก รักหวานซึ้ง
กลอนอวยพร
กลอนให้กำลังใจ
กลอนให้ข้อคิด
