จับหัตถ์นุ่มกุมแนบไว้ข้างแก้ม แทรกสอดแซมแกมระรินอวลกลิ่นหอม ชวนเคลิบเคลิ้มหลงใหลยามอ้ายดอม โอ้..พะยอม หัตถ์น้องช่างกล่อมใจ คิดถึงวันเรานั่งเคียงมองภูผา สองหัตถากุมมั่นไม่หวั่นไหว แม้นวันหน้าจักต้องพบอุปสรรคใด กรต่อกรจักจับไว้ไม่ปล่อยวาง .................................... เคยคิดคำว่ารัก ออกจากชีวิตฉัน และจะไม่มีวันให้กลับมาล้นใจ เคยทุ่มเทเพื่อรัก ทั้งหมด...หมดเลยทั้งหัวใจ..สุดท้ายทำไมกลับมาแค่เพียงน้ำตา...แต่ลมมันก็พัดพาเธอจากฟากฟ้า...แค่เพียงได้มองตา..ก็พอจะเข้าใจ...เธอเปลี่ยนคืนที่เหงาเหลือเกิน..ให้มันมีความหมาย..ไม่รู้ทำไม..ไม่รู้จริงๆว่าเพราะอะไร.. เพราะเธอใช่ไหมที่ทำให้ใจฉันเปลี่ยน...เธอมาขีดเขียนคำว่ารักขึ้นมาอีกครั้ง...ไม่เคยจะคิดรักใคร...จนมาเจอเธอวันนั้น..ชีวิตฉันกลับมีความหมายเพราะเธอ
29 สิงหาคม 2547 16:38 น. - comment id 318752
มาอ่านเป็นกำลังใจ
29 สิงหาคม 2547 20:44 น. - comment id 318862
เขียนกลอนได้ดีทีเดียวนะ ความหมายถ่ายทอดได้ดีมาก เขียนบ่อยๆนะ สวัสดีขอให้มีความสุข.
30 สิงหาคม 2547 09:46 น. - comment id 319098
มาอ่านเป็นกำลังใจ จาก : รหัสสมาชิก : 5564 - )))**--ผลิใบสู่วัยกล้า--**((( รหัส - วัน เวลา : 324781 - 29 ส.ค. 47 - 16:38 ขอบคุณมากๆนะครับ ................................................. เขียนกลอนได้ดีทีเดียวนะ ความหมายถ่ายทอดได้ดีมาก เขียนบ่อยๆนะ สวัสดีขอให้มีความสุข. จาก : ผู้เฒ่า...โง่งม รหัส - วัน เวลา : 324896 - 29 ส.ค. 47 - 20:44 สวัสดีครับคุณลุงผู้เฒ่า ขอบคุณมากนะครับที่เข้ามาอ่าน ผมคงไม่ได้เขียนแล้วล่ะครับ นี่เป็นกระทู้สุดท้ายที่ผมจะโพส จากพรุ่งนี้ไปผมก็ไม่อยู่แล้วครับ ไม่ได้เข้ามาแล้วครับ ขอให้คุณลุงมีความสุขตลอดไปเช่นกันครับ
30 สิงหาคม 2547 10:39 น. - comment id 319132
เขียนได้ไพเราะงดงามมากครับ ขอให้โชคดีกับวิถีชีวิตที่ทำครับ ๚ะ๛ size>
30 สิงหาคม 2547 15:31 น. - comment id 319305
:)
31 สิงหาคม 2547 02:08 น. - comment id 319776
.. ..เมื่อนับจะตรึงแนบ...อรหนึ่ง ธ ตรึงใน จองจับกะชับใจ..........ก็ประจงและลงจาร ..ตรึงจับกระชับจิต......จะสกดจรดกาล หยุดวัน ณ ผันวาร........จะมิหวั่น ธ ผันหาย สัมพันธ์อนันต์ผล.........ตละพิศวิจิตพราย คือโซ่ มโนสาย...........อุระสานตระการสูง (อินทรวิเชียรฉันท์) ..แต่งให้เพื่อไว้มอบแด่คนที่เคียงข้างไงละ อิอิ ....