ทะเลหมอก

นกตะวัน

เราเดินทางออกจากหน่วยฯ น้ำตกแม่ปานในเวลาเช้าตรู่มาก ป่าสองข้างถนนที่รถแล่นผ่านไปยังคงมืดมิดจนมองแทบไม่เห็นต้นไม้เลยถ้าหากไม่มีแสงไฟจากหน้ารถส่องไปกระทบ แต่พอรถแล่นลดเลี้ยวไต่ระดับขึ้นมาเรื่อยๆจนมาถึงทางแยกที่บรรจบกับถนนสายหลักที่ขึ้นมาจากอำเภอแม่แจ่ม สองข้างถนนจึงเริ่มสว่างขึ้น พอรถเลี้ยวซ้ายแล่นเลยมาหน่อย หุบเหวทางด้านขวาซึ่งแลดูสว่างมีสายหมอกโรยตัวอยู่ทั่วไป ช่างเป็นทะเลหมอกที่งดงามเสียจริง  
สายหมอกโปรยโรยตัวทั่วหุบเขา		
ป่าซบเซาซึมไปใต้ฟ้าสาง
ไม้น้อยใหญ่ไร้ชีวีมีหมอกบาง		
เห็นเลือนลางรอเช้าเศร้าอีกนาน
นั่งมองอยู่ดูทะเลเร่ลอยล่อง			
เหนือหอห้องหุบเขาน่าเล่าขาน
สีเงินยวงห้วงหาวขาวตระการ		
คลุมแผ่ซ่านซบผาเคลื่อนมาเยือน
ยอดภูเขาเฝ้าอยู่ดูเหมือนเกาะ		
ไอหมอกเลาะเซาะไหลลอยไปเฉือน
แม้ป่าไม้ไหล่ผาหมอกมาเยือน			
อยู่เป็นเพื่อนพลันลาเมื่อล้าแรง
รอแรกแสงแห่งตะวันอันเฉิดฉาย		
หมอกกระจายสลายลดหมดทุกแห่ง
ทะเลหมอกหยอกผามาแห้งแล้ง		
ทะเลแหล่งเหล่าไพรเขียวใสพลัน
ผมคงไม่แตกต่างจากคนอื่นมากนัก พอใจและมีความสุขเสมอเมื่อเห็นทะเลหมอกในยามเช้า ผมมีโอกาสเห็นทะเลหมอกเป็นครั้งแรกเมื่อเดินทางขึ้นมาดูนกบนดอยอินทนนท์ในเดือนมีนาคม พ.ศ. 2532 ในขณะที่รถกำลังแล่นวนสันเขาที่โล่งแจ้งผ่านพระธาตุนภเมทนีดล เพราะแลเห็นหุบเขาอันกว้างใหญ่ทางด้านซ้ายเต็มไปด้วยทะเลหมอก และยังได้เห็นทะเลหมอกเช่นนี้ไปตลอดหุบเขาทางด้านขวา จนกระทั่งไปถึงยอดดอยอินทนนท์เลยทีเดียว
ตามหาลมปีกที่คิดถึง ปลายทางหิมาลัย 32
2 สิงหาคม 2547