ปีกสั้นสีน้ำเงิน

นกตะวัน

ผมมองดูพื้นดินนุ่มๆรอบต้นกุหลาบพันปีซึ่งเต็มไปด้วย ข้าวตอกฤๅษี (Sphagnum Moss) ที่ขึ้นอยู่เนืองแน่น ราวกับใครเอาไหมพรมสีเขียวขจีมาถักทอต่อเนื่องกันไปจนจรดแนวทุ่งหญ้าและดงพืชรกทึบกลางอ่างกา เราเดินมาอีกหน่อยแล้วมาหยุดยืนตรงจุดพัก แล้วมองออกไปโดยรอบ พอเดินมาอีกนิด ผมเหลือบเห็น นกปีกสั้นสีน้ำเงิน (White-browed Shortwing) ตัวผู้ตัวหนึ่งกระโดดหากินอยู่บนพื้นดินแฉะๆเบื้องล่างใต้ดงไม้รกทึบ จึงชี้ให้ทุกคนดู
ใต้ดงไม้ในอ่างกาหาวิหค			
แลเห็นนกสีน้ำเงินเพลินนักหนา
กระโดดเต้นเย็นใจกลับไปมา			
คอยมองหาอาหารชำนาญดี
เจ้าปีกสั้นพลันโลดโดดหลบซ่อน		
บนดินอ่อนแอบอิงพิงพฤกษี
เห็นคิ้วขาวยาวเด่นเน้นเข้าที			
สวยเต็มที่ทุกท่าช่างน่าดู
มิสนใจในคนเดินด้นเห็น			
เลิกซ่อนเร้นหลบหน้าเข้าหาสู่
ชวนเรามองจ้องไปใคร่อยากรู้		
นกนั้นอยู่อย่างไรวานไขที	
ยินเสียงร้องของคนด้นผ่านมา		
ตกใจฝ่าฝืนเผ่นเบี่ยงเบนหนี
เข้าดงไม้ใต้ร่มกลมกลืนดี			
ด้วยขนมีสีคล้ำดำคล้ายดิน
พอนกปีกสั้นสีน้ำเงินตัวนั้นกระโดดหายเข้าไปใต้ดงไม้รกทึบ เราจึงพากันเดินต่อเพราะมองไม่เห็นตัวเสียแล้ว แม้ว่าจะพยายามส่องกล้องเข้าไปหาตามช่องว่างของดงไม้ แล้วเสียงนกต่างๆเริ่มดังขึ้นอีกครั้งเมื่อฝนซา นกศิวะหางสีตาล (Chestnut-tailed Minla) พาฝูงออกมาหากินบนต้นไม้ใกล้ๆสะพานไม้อีกครั้ง ความงามของลวดลายสีสันและความไพเราะของเสียงร้อง ประกอบกับความเชื่องของนก ทำให้นักดูนกทั้งหลายชื่นชอบนกชนิดนี้มากเป็นพิเศษ 
ตามหาลมปีกที่คิดถึง ปลายทางหิมาลัย 26
1 สิงหาคม 2547