งูหลามรัดมัดไม้ใกล้ทางมาก คงลำบากบุกไปให้หวาดเสียว หากตวัดฟัดเอาเราช้ำเชียว มิอาจเลี้ยวหลบเลี่ยงเบี่ยงเบนทาง ครั้นจะชิงยิงกราดเสียงอาจลั่น ดังสนั่นไล่สัตว์เหมือนขัดขวาง จนต้องอดงดล่าสัตว์ป่าพลาง รพินทร์อ้างอึดใจให้เริ่มตรอง จึงโยนมีดดีดไปให้แงซาย รีบมุ่งร้ายล่าหลามตามสนอง กระเหรี่ยงดงลงเก็บมีดเหน็บมอง เดาะมีดคล่องพลิกขวับจับด้านปลาย แล้วฉับพลันหันหน้าปาไวยิ่ง จนมีดวิ่งไปตวัดตัดหัวหาย เหลือแต่ตัวมัวรัดมัดกิ่งตาย หยุดภัยร้ายไอ้หลามลอบหยามคน เพชรพระอุมา ตอนไพรมหากาฬ เล่ม 1 บท 8 19 สิงหาคม 2547
นกตะวัน 19 ส.ค. 2547 20:44 น. - ID 59288 
465
2
0
19 สิงหาคม 2547 21:06 น. - comment id 313238
แต่งดีมากครับ สัมผัสถูกต้องไร้นี่ติ เนื้อความรวบรัดเข้าใจง่าย ไม่ยืดเยื้อ
20 สิงหาคม 2547 10:48 น. - comment id 313408
นี้กะจะแต่งแข่งกับคุณฉัตรชัย จริงหรือครับ ทำได้งามมากครับ ๚ะ๛ size>
20 สิงหาคม 2547 13:23 น. - comment id 313512
เห็นภาพตอนนั้นในเรื่องเลยค่ะ ...............................................
หน้าส่วนตัว
กลอนอกหัก รักหวานซึ้ง
กลอนอวยพร
กลอนให้กำลังใจ
กลอนให้ข้อคิด
