ลุงแดง

นกตะวัน

แม้ว่านกอัญชันหางดำ 4 ตัวนั้นยังคงเดินวนไปเวียนมาเพื่อเป็นแบบให้นักดูนกคู่นั้นถ่ายภาพอย่างตั้งอกตั้งใจ เพราะไม่หันหน้ามาพูดจากับใครเลย คงกลัวว่าจะพลาดโอกาส แต่พวกเราต้องเดินทางกลับแล้วเพราะใกล้เวลาอาหารค่ำ หลังจากอิ่มอาหารตาในวันนี้อย่างทั่วถึงกัน เราจึงเดินทางมายังร้านของลุงแดง นรากร แดงรัศมี ซึ่งอยู่เลยที่ทำการอุทยานฯ ดอยอินนนท์ไปหน่อย เพื่อรับประทานอาหารค่ำ อาบน้ำอุ่น และฟังเรื่องเล่าจากราวป่าจากลุงแดง 
มาถึงร้านบ้านลุงแดงแห่งผองเพื่อน			
ไม่แชเชือนชักช้ารีบมาทัก
ลุงยังหนุ่มกรุ้มกริ่มชอบยิ้มหนัก			
เป็นที่รักคนดูนกไม่พกลม
ใครไม่มีที่พักพำนักนอน				
เลิกเดือดร้อนนอนได้ให้สุขสม
ข้าวมากสิ้นกินไปไม่ระทม				
มิเคยถ่มทับใครให้รำคาญ
แกยกบ้านร้านนี้ที่ชุมนุม				
เพื่อทุกกลุ่มเกิดสุขสนุกสนาน
พูดคุยเล่นเย็นใจได้สำราญ				
คนกล่าวขานข้องแวะแนะนำกัน
ทั้งเป็นศูนย์ข้อมูลนกวิหคเขา			
ให้พวกเรารายงานอ่านสุขสันต์
จนทราบข่าวคราวดีที่มีพลัน			
นกเหล่านั้นอยู่ไหนในอินทนนท์
หลังจากอาบน้ำอุ่นจนสบายกันถ้วนหน้า เวลา 19.00 น. พวกเราล้อมวงกันรับประทานอาหารค่ำฝีมือลุงแดงและป้า ท่ามกลางบรรยากาศยามค่ำอย่างเป็นกันเอง เมนูเด็ดคือยอดฟักแม้วผัดน้ำมันหอยกับแกงจืดฟักแม้ว หลังอาหารทุกคนยังนั่งอยู่ที่โต๊ะเดิมแต่ในบรรยากาศใหม่ ใจจดใจจ่อกับเรื่องเล่าจากราวป่าของลุงแดงในยุคบุกเบิกของคนดูนกบนดอยสูงปลายทางหิมาลัย จนกระทั่งเริ่มง่วง พวกเราจึงเดินทางกลับที่พักเพื่อพักผ่อนหลับนอนเอาแรง
ตามหาลมปีกที่คิดถึง ปลายทางหิมาลัย 15
31 กรกฎาคม 2547