ห้วยทรายเหลือง

นกตะวัน

ผมเดินไปตามถนน ข้ามลำห้วย แล้วเลี้ยวซ้ายเดินแยกไปตามถนนเล็กๆมุ่งสู่ น้ำตกห้วยทรายเหลือง โดยมีสมพงษ์และน้องกรเดินตามมาด้วย เดินไปยังไม่ทันจะถึงน้ำตก นกขมิ้นแดง (Maroon Oriole) ตัวเมียตัวหนึ่งบินมาเกาะบนต้นไม้ริมทางล่อความสนใจของผม พอเดินไปถึงน้ำตกเราพบลูกแพรยืนอยู่ก่อนแล้ว จึงช่วยถ่ายภาพเราคู่กับน้ำตกให้ด้วย แต่ความยิ่งใหญ่ของสายน้ำเทียบกับน้ำตกแม่ปานไม่ได้เลย และน้ำยังขุ่นสีเหลืองเพราะตะกอนอีกด้วย
ห้วยทรายเหลืองเรืองแดดแผดเผาส่อง		
สายน้ำต้องแสงตะวันพลันสุกใส
จากผาชันฉันมองจ้องขึ้นไป			
ล้นท่วมไหลรินหล่นมากท้นพอ
กระทบหินบิ่นกร่อนชะง่อนผา		
หลั่งลงมาบดราดสาดแรงหนอ
แต่ไม่ใสให้ขุ่นคลุ้งฝุ่นคลอ			
เห็นแทบท้อทั้งสายทรายคณา
น้ำไม่สวยด้วยสีมีปนใส่			
มองอย่างไรแค่ชำเลืองเคืองนักหนา
ไม่สะอาดวาดไว้ในจินตนา			
นามสื่อมาสีเหลืองเรืองรำไร
ทั้งไม่ชันหันไปใครอยากแหงน		
ช่างแร้นแค้นความสูงชักจูงใส่
แค่ให้เห็นเป็นน้ำตกไหลซกไซร้		
หล่นมาใส่สู่ห้วยด้วยน้ำมี		
เราเดินกลับออกมาอย่างไม่ค่อยสบอารมณ์นัก เมื่อแลเห็นน้ำตกเป็นสีเหลืองเช่นนี้ แต่เดินมายังไม่ทันจะถึงสะพานเราต้องรีบเลี้ยวขวาวิ่งข้ามสะพานตรงไปยังศาลาริมห้วยเพื่อหลบฝน เพราะฝนได้หล่นลงมาอีกครั้งอย่างเอาเป็นเอาตายเหมือนเดิม แต่ในไม่ช้าเราวิ่งฝ่าสายฝนกลับมายังบ้านพัก เมื่อมาถึงครบทุกคนแล้ว คณะของเราจึงเดินทางออกจากบ้านพักพร้อมด้วยอุปกรณ์อาบน้ำและเสื้อผ้าสำหรับเปลี่ยน เพราะเย็นนี้เราตั้งใจไปอาบน้ำอุ่นที่ร้านลุงแดง 
ตามหาลมปีกที่คิดถึง ปลายทางหิมาลัย 13
31 กรกฎาคม 2547