เข้าพรรษา

นกตะวัน

เราทยอยกันเดินย้อนกลับ ผ่านเส้นทางสีเขียวของตะไคร่ มอส เฟิน และกนกนารี ผ่านดงม่วงแดงของดอกเทียนดอยที่แทรกอยู่เป็นหย่อมๆ พอเดินมาถึงช่วงสุดท้าย ผมพึ่งสังเกตเห็นว่าสองข้างทางในช่วงนี้เต็มไปด้วยพรรณไม้ในวงศ์ขิงข่า (Zingiberaceae) ชนิดหนึ่งซึ่งออกดอกสีเหลืองเข้มเกลื่อนกลาดราวกับใครจงใจเอาพู่กันจุ่มสีเหลืองสะบัดกระเซ็นไปทั่วเพื่อแต่งแต้มพื้นป่าสีเขียวต้อนรับวันเข้าพรรษา คือวันนี้ ชาวบ้านจึงพากันเรียกว่า ดอกเข้าพรรษา 
เข้าเดือนแปดแวดล้อมห้อมด้วยฝน		
ป่าเขียวล้นรกมากพืชหลากหลาย
หญ้าเฟินคล้าข่าขิงชิงฟื้นกาย		
มิเคยหน่ายเหนื่อยแรงแต่งพื้นดิน
แรมหนึ่งค่ำจำได้ใช่แล้วหนา			
เข้าพรรษาสืบไปให้ถวิล
พระภิกษุธุดงค์เลิกลงดิน			
จำวัดสิ้นด้วยวสันต์นั้นหลั่งไป
แล้วดงข่าป่าเหนือเมื่อสิงหา			
ผลิดอกจ้าสวยแจ่มเหลืองแต้มใส	
ราวเก็จทองรองเรืองเหลืองใกล้ไกล		
ศรัทธาใส่ถึงสงฆ์สบงครอง
เหมือนจงใจให้ดอกออกเดือนนี้		
สวยเข้าทีทั้งเหลืองเรืองสนอง
คอยบูชาศาสดาเราดั่งเฝ้ามอง	
ทั้งเรียกร้องพวกเราเข้าวัดกัน			
เราเดินมาตามทางดินที่ทำเป็นขั้นบันไดไว้อีกสักพัก จึงโผล่พ้นป่าออกมาถึงส่วนปลายทางของถนนซึ่งรถปิกอัพของ Birders Journal จอดอยู่ พร้อมทั้งเปิดท้ายบริการน้ำดื่มให้กับทุกคนอย่างทั่วถึงกัน ทำให้ความเหน็ดเหนื่อยของเราค่อยๆลดหายลงไป แล้วรถปิกอัพและรถตู้ที่จอดอยู่เคียงข้างจึงพาทุกคนกลับมายังลานจอดรถหน้าบ้านทรายทองที่พักของเรา บางคนขึ้นไปพักผ่อนในบ้านพัก บางคนเข้าไปนั่งเล่นในศาลา แต่บางคนออกไปเดินดูนกรอบๆบ้านพัก
ตามหาลมปีกที่คิดถึง ปลายทางหิมาลัย 12
31 กรกฎาคม 2547