เทียนดอย

นกตะวัน

เดินมาได้สักพัก ทางเดินที่เดินง่ายเริ่มเดินลำบากขึ้น เพราะลัดเลียบขอบหุบที่ลึกและชัน ทั้งพื้นทางเดินยังเขียวครึ้มไปด้วยตะไคร่จนลื่นอีกด้วย บางตอนเจ้าหน้าที่จึงนำไม้มากั้นเป็นรั้วไว้ที่ขอบหุบ ป้องกันมิให้ใครเดินเหยียบพลาดพลัดตกลงไป แต่เรารู้สึกยินดีเมื่อเดินผ่านลำธารเล็กๆที่ไหลจากไหล่เขาทางด้านขวาลงไปยังหุบเบื้องล่าง เพราะตามพื้นดินและลานหินที่เปียกชื้นมีต้น เทียนดอย (Impatiens violaeflora) ออกดอกสีม่วงแดงแพรวพราวไปทั่ว
ตามพื้นหินหมิ่นเหม่น้ำเทสาด		
ดารดาษม่วงแดงเติมแต่งสี
ดอกเทียนดอยห้อยนิ่งแนบกิ่งดี		
สวยเต็มที่ทั้งลานยากผ่านไป
ต้นอวบน้ำคล้ำแดงแฝงที่ชื้น			
คลุมดินลื่นเรี่ยราดไม่หวาดไหว
ใบรีแหลมแซมสลับประดับไป		
กิ่งหักได้ด้วยเปราะใจเสาะจัง
ยามสายฝนหล่นสาดรดราดป่า		
ผลิดอกอ้าอาบฝนต้องมนต์ขลัง
เสน่ห์วสันต์วันนี้แสนจีรัง		
เทพคงสั่งเสกสร้างกลางพงไพร
ดั่งเมืองแมนแดนฟ้าบุปผาสวย		
ฝนทิพย์ช่วยชุบมาลีคลี่กลีบไสว
ตะวันส่องต้องพฤกษามารำไร		
ลวงล่อให้หวงแหนดินแดนงาม			
ยิ่งเดินลึกเข้าไป เสียงสายน้ำกระแทกแผ่นหินดังให้ได้ยินชัดเจนขึ้นทุกที ทางเดินในช่วงนี้จึงชุ่มชื้นยิ่งกว่าในช่วงแรก ตลอดพื้นทางเดิน ก้อนหิน เนินดิน ขอนไม้ ตอไม้ และลำต้นไม้ข้างทาง รวมทั้งไหล่เขาทางด้านขวา เขียวชอุ่มไปด้วยตะไคร่และมอส แทรกด้วยเฟินนานาชนิด รวมทั้งเฟินก้านดำ แต่บางตอนเนืองแน่นไปด้วยกนกนารี (Selaginella sp.) หลากหลายชนิดที่ชุ่มฉ่ำไปด้วยหยดน้ำซึ่งเย็นติดมือเมื่อเอื้อมไปสัมผัสแม้เพียงแผ่วเบา
ตามหาลมปีกที่คิดถึง ปลายทางหิมาลัย 9
31 กรกฎาคม 2547