เด้าลมหลังเทา

นกตะวัน

ในไม่ช้าเราเลี้ยวขวาลัดเลาะลงเขาไปยังหน่วยพิทักษ์อุทยานฯน้ำตกแม่ปาน เนื่องจากฝนยังตกอยู่อย่างไม่มีทีท่าว่าจะหยุด พอรถทั้งสองคันจอดสนิท ทุกคนจึงรีบลงจากรถ วิ่งมายังศาลาริมห้วยทรายเหลืองซึ่งมีฝายทดน้ำกั้นไว้ โชคดีเสียจริง แม้ว่าฝนตกแต่เรายังส่องกล้องดูนกตามต้นไม้ที่อยู่รายรอบศาลาได้ นกตัวแรกที่สร้างเซอร์ไพร์สให้กับเราคือนกเด้าลมหลังเทา (Grey Wagtail) น่าแปลกจัง ทำไมจึงบินอพยพย้ายถิ่นมาถึงดอยอินทนนท์ได้ไวอย่างนี้ 
บนก้อนหินหมิ่นเหม่น้ำเทถ่ม			
นกเด้าลมหลังเทาบินเข้าหา
เที่ยวเก็บสิ้นกินแมลงแห่งธารา		
คอยทีท่าลำธารไหลผ่านเลย
ค่อยกระโดดโลดเต้นเล่นเขย่า		
เดินกระเด้ากระดกหางก้าวย่างเฉย
ดั่งชีวิตลิขิตไว้ใช่อยากเชย			
แถมยังเผยตะโพกเหลืองซ่อนเรืองรอง
ขนสีเทาเข้าท่าเนียนน่ารัก			
อยู่ปักหลักเรื่อยไปไม่เคยหมอง
กระเด้งเด้าเข้าทีโดดรี่มอง			
น้ำสาดต้องเต้นหนีทุกทีมา
โอ้เจ้านกผกผินบินจากไหน			
มาถิ่นไทยทุกปีรี่เข้าหา
ครั้นคอดำคล้ำไปใคร่จากลา			
คืนสู่ฟ้าฟากเหนือเพื่อผสมพันธุ์
เจ้าเด้าลมตัวนี้กระดกกระเด้าลมเชิญชวนให้นายตู่ ตากล้องคมชัดลึก ค่อยๆย่องกริบเข้าหาเพื่อที่จะถ่ายภาพให้ได้ แต่ความพยายามกลับไร้ผล เมื่อนกตัวนี้เมินหน้าหนี บินไปยังอีกฝั่งหนึ่งของลำห้วยอย่างไม่ใส่ใจที่จะเป็นนายแบบ นายตู่จึงหันไปเอาดีด้วยการเบนกล้องถ่ายภาพไปยังพุ่มไม้ห่างไกลออกไปจากฝั่ง เพราะมีนกกระติ๊ดตะโพกขาว (White-rumped Munia) หลายตัวกำลังเล่นน้ำฝน แต่ไม่รู้เหมือนกันว่าภาพที่ถ่ายออกมาจะเป็นเช่นใด
ตามหาลมปีกที่คิดถึง ปลายทางหิมาลัย 6
31 กรกฎาคม 2547