สายฝน บนดอยสูง

นกตะวัน

เวลา 11.00 น. เราลดเลี้ยวไต่ระดับความสูงขึ้นดอยมาเรื่อยๆ ผ่านน้ำตกวชิรธาร ผ่านนาขั้นบันไดของชาวเขา จนมาถึงที่ทำการอุทยานฯดอยอินทนนท์ ระดับความสูงกว่า 1,000 เมตร จอดรถหน้าร้านอาหารของอุทยานฯเพื่อรับประทานอาหารกลางวัน มื้อนี้ชูโรงด้วยส้มตำไทยกับไข่เจียวที่ทอดจนเกรียม แล้วโดยไม่มีใครคาดคิดสายฝนกระหน่ำลงมาอย่างไม่มีทีท่าว่าจะหยุด แม้ว่ามื้อกลางวันผ่านพ้นไปนานแล้ว เห็นทีคงอดดูนกในบ่ายวันนี้เป็นแน่ 
สายฝนหลั่งพรั่งพรูสู่ขุนเขา			
สาดรุมเร้าเหลือคณาพาให้หวั่น
เนิ่นนานไปใยฝนหล่นกระชั้น			
ดั่งแกล้งกันเกินพอฝืนรอมา
หรือท้องฟ้าหน้าฝนบนดอยสูง		
เที่ยวชักจูงความชื้นทุกผืนป่า
จึงกลั่นตัวทั่วไปในไม่ช้า			
ตกลงมาเหมือนใครใช้น้ำเท
คงยินดีที่เราขึ้นเข้าเยี่ยม			
ฟ้าคงเปี่ยมสุขใจไม่ห่างเห
คอยโปรยน้ำฉ่ำใสให้ดั่งเท			
คือเสน่ห์น้ำใจในฝนฤดู
แต่พวกเราเฝ้ารองอนง้อฝน			
หยุดหลั่งล้นเลิกไปให้หนวกหู
อยากเห็นนกผกผินบินกันพรู			
ฝนควรรู้พวกเราเฝ้ารอคอย
เราตัดสินใจเดินทางฝ่าสายฝนไต่ระดับความสูงไปอีกจนถึงด่านตรวจ จุดที่ 2 หรือที่นักดูนกเรียกกันง่ายๆว่า ด่านสอง  แล้วเลี้ยวซ้ายไปตามทางหลวงแผ่นดินหมายเลข 1192 สู่อำเภอแม่แจ่ม แล้วลัดเลาะลดระดับอย่างฉับพลันลงเขาไปเรื่อยๆ แทบทุกโค้งเป็นโค้งอันตราย และหลายโค้งหักศอกอย่างน่ากลัว แต่สองฝั่งสะพรั่งไปด้วยพรรณไม้ในป่าดิบแล้ง แลเห็นสีขาวของดอกแก้มขาวแต่งแต้มอยู่ทั่วไป จนกระทั่งลงมาถึงป่าสนสามใบที่เรียงรายอยู่สองฟากถนน 
ตามหาลมปีกที่คิดถึง ปลายทางหิมาลัย 5
31 กรกฎาคม 2547