แม่กลาง

นกตะวัน

เราลดเลี้ยวไต่ระดับขึ้นเขามาเรื่อยๆ แล้วข้ามลำน้ำแม่กลาง ผ่านป่าเต็งรังที่อุดมสมบูรณ์สองฟากถนน จนมาถึงกิโลเมตรที่ 13 รถของเราจึงเลี้ยวขวาเข้ามาจอดในลานกว้าง เพราะผมกับคณะดูนกเริ่มดูนกกันในบริเวณนี้เป็นแห่งแรก ระดับความสูงราว 300 เมตร เบื้องหน้าของเราคือน้ำ แม่กลาง ซึ่งไหลคดเคี้ยวลัดเลาะหินผามาจากยอดดอยอินทนนท์ แล้วลดเลี้ยวลอดใต้ถนน ไหลลงไปเป็นน้ำตกแม่กลาง แล้วไหลต่อลงสู่ลำน้ำแม่ปิง
จากลำธารประสานต่อก่อแม่น้ำ		
ไหลคลาคล่ำคร่อมพื้นหินลื่นไถล
ผ่านเกาะแก่งแอ่งชลน้ำล้นไป			
น้ำเชี่ยวใสแสนมากหลากบ่าพอ
โอ้สายน้ำลำแม่กลางหินขวางกั้น		
เป็นหลายชั้นหลั่นท้นน้ำล้นหนอ
กรวดหินทรายกระจายไปน้ำไหลคลอ		
เย็นใสล่อเหล่าปลาว่ายมาไกล
แลส่องฝั่งสะพรั่งพฤกษ์นกครึกครื้น		
แสนสดชื่นสบายตาพาหลงใหล
เสียงจักจั่นลั่นป่าดังมาไกล			
แดดสดใสสาดส่องแสงต้องพลัน
แล้วน้ำไหลไปสบพบแผ่นผา			
หลั่งรินบ่าบดหินได้ยินสนั่น
เกิดน้ำตกซกใหญ่ใสหลายชั้น		
เรียกชื่อกันแม่กลางขวางอินทนนท์
เราเดินข้ามสะพานแขวน ข้ามลำน้ำแม่กลางที่ไหลเชี่ยวไปยังฝั่งตรงกันข้าม แลเห็นเส้นทางที่มุ่งตรงไปยังเมืองอางของชนเผ่าปกาเกอะญอ แต่เราเลี้ยวขวาเดินไปตามทางเดินแคบๆ ตัดผ่านป่าเต็งรังที่อุดมสมบูรณ์ซึ่งชุ่มชื้นไปด้วยละอองน้ำฝนที่พึ่งหยุดตกมาหมาดๆ สองข้างทางหนาแน่นไปด้วยกอไผ่ขนาดย่อม บางช่วงต้องมุดเดินลอดไป บางช่วงค่อนข้างรกทึบ แต่บางช่วงโปร่งมากพอที่จะยกกล้องส่องดูนกบนยอดไม้ที่แลเห็นอยู่ไกลลิบได้ 
ตามหาลมปีกที่คิดถึง ปลายทางหิมาลัย 2
31 กรกฎาคม 2547