เขาพะยอม

นกตะวัน

ท่ามกลางแสงแดดที่แผดเผาอยู่ตลอดเวลา เพราะสองข้างทางเป็นป่าเต็งรังที่โปร่งจนแสงอาทิตย์ส่องลงมาถึงพื้นป่าได้อย่างทั่วถึงและเต็มที่ หัวหน้ายังคงพาเราเดินดูนกและสำรวจผีเสื้อตามทางเดินไปเรื่อยๆ แต่เราพบนกและผีเสื้อในช่วงนี้ค่อนข้างน้อย พอเดินมาได้สักพักจึงมาถึงทางสามแพ่งซึ่งเจ้าหน้าที่เรียกว่า สามแยกเขาพะยอม  เพราะในบริเวณนี้มีต้น พะยอม (Shorea roxburghii) ซึ่งเป็นไม้ต้นในวงศ์เต็งรัง (Dipterocarpaceae) ขึ้นอยู่หนาแน่น 
เดินมาถึงกึ่งกลางทางสามแพร่ง		
ทุกหนแห่งมองเห็นเด่นเสมอ
ต้นพะยอมแวดล้อมไปให้พบเจอ		
สูงใหญ่เผลอเพียงจ้องต้องนภา
ในวันนี้มีใบเขียวใสแน่น			
ฤๅแร้นแค้นร่มเงาหากเข้าหา		
ยามมองเห็นเย็นใจให้สุขตา			
ขึ้นคุ้มค่าควรเราเฝ้าดูแล
ครั้นกุมภามีนาถึงซึ่งหน้าร้อน		
ผลิดอกอ่อนออกขาวพราวเผื่อแผ่
งามทั้งต้นล้นหลั่งสะพรั่งแท้			
ชวนชะแง้ชมเพลินเมื่อเดินมา
แล้วสามแยกแปลกไปให้สดชื่น		
หอมระรื่นเรื่อยไปใกล้นาสา	
ใครเดินผ่านย่านพะยอมห้อมล้อมมา		
หลงนักหนาเหนื่อยกายคลายทันที
ทางแยกซ้ายเป็นทางเดินที่เลี้ยวขวาเพื่อวกไปเชื่อมต่อกับ แนวกันไฟ 6  แล้วไปออกถนนสายหลักของสถานีวิจัยสิ่งแวดล้อมสะแกราช ส่วนทางแยกขวาเป็น แนวกันไฟ 5 ซึ่งไปออกถนนสายหลักเช่นกัน เราหยุดพักในบริเวณนี้สักครู่ แล้วมองดูต้นพะยอมที่ขึ้นอยู่โดยรอบ แผ่กิ่งก้านขนาดใหญ่ แล้วหัวหน้าพาเราเลี้ยวขวาเดินไปตามแนวกันไฟ 5 เพื่อมุ่งตรงสู่ถนนสายหลัก ซึ่งเราไม่ทราบว่าแนวกันไฟ 5 นี้มีความยาวเท่าไร และใช้เวลาเดินนานเท่าไร
สถานีวิจัยสิ่งแวดล้อมสะแกราช 23
18 กรกฏาคม 2547