ฤกษ์ลำแสงแห่งไม้หกทิศ..ดอกมิตรบานรับ

ลำน้ำน่าน

ทิวาฤกษ์เบิกฟ้ามาอีกครั้ง
ประหนึ่งดังไม้หนุ่มในพุ่มศิลป์
ที่เคยผลิเบ่งบานนานอาจิณ
กลับทวนกลิ่นหวลลมมาพรมใจ
จากเต้าตูมในครรภ์เมื่อวันก่อน
ค่อยแตกตอนเติบงามตามลมไหว
เรื่อยเรียงล่องแรมทางกลางบ่วงใบ
มาละไมงามอยู่คู่ยอดกลอน
เกสรยวนแหย่หยอกดอกไม้เมือง
ทุกราวเรื่องบันทึกตรึกอักษร
แท้กล่อมเกลาเงาไพรให้อาวรณ์
ราวดอกมิตรใต้หมอนตอนราตรี
เป็นดอกรักเล่ห์ไม้มาลัยลอย
ที่ถูกร้อยด้วยแรงแห่งหญิงศรี
จากมืองามนามเทพแห่งนารี
บุพการีก่อเกื้อเชื้อชาติมา
ยี่สิบเก้าเช้าค่ำของพันธุ์ไม้
โกสุมใดจะเท่าเหล่าแสงษา
ของดอกแรงแสงอาทิตย์วิจิตรา
หกชายคาทุกทิศสนิทเรือน
ทิศหนึ่งเพื่อนทิศหนึ่งพี่วจีรส
งามหมดจดดอกใดเปรียบได้เหมือน
ทิศหนึ่งน้องทิศหนึ่งครูผู้มาเยือน
ไม่เคยเบือนเคยบิดผิดจรรยา
หนึ่งในเจ้าลึกล้ำจดจำไว้
กลางพงไพรคุ้งกลอนซ้อนนัยหนา
หนึ่งยอดเจ้าแทงพ้นบนเมฆา
ผ่านบ่วงม่านอักษรามาซึ้งความ
ขอให้ดอกดาวแดงแสงอาทิตย์
จงสถิตย์เรือนกวีศรีสยาม
เป็นโกสุมเหนือย่านภิบาลนาม
แตกดอกสามดอกสี่ไม่มีเว้น
สู่มงคลดาวฤกษ์คอยเบิกฟ้า
ส่องแสงมากระทบสบตาเห็น
แต่งคืนหม่นร้างฝันไร้จันทร์เพ็ญ
กลางลำเค็ญมิตรมิ่งได้อิงพัก
ทิวาฤกษ์เบิกฟ้ามาอีกคราว
ยี่สิบเก้าฤกษ์ใจได้รู้จัก
ขออวยพรอักษรสะท้อนภักดิ์
แด่มิตรรักมิตรกวีที่บรรจง
ด้วยน้ำคำอมฤทธิ์เมื่อจิตนิ่ง
ด้วยความจริง..ใจชมสมประสงค์
ด้วยรวงกลอนอ่อนหวานปานผึ้งดง
มาแต่งองค์ทรงป่า..วนาดร
ให้ฤกษ์ฤทธิ์นิมิตรนี้มีแต่สุข
อันความทุกข์ยากใดอย่าได้หลอน
เป็นดอกไม้หกทิศจิตอาทร
หอมกำจรกลอนกำจายห่อนคลายมนต์

--------------------------------
ให้มิ่งมิตรกวี นาม ฤกษ์ ที่ข้าพเจ้าบรรจงให้เป็นดอกแสงอาทิตย์
ที่ไม่บกพร่องในวิถี  กับจรรยาอันดีงามต่อทิศทั้งหกที่ได้เห็นมา
มิตรกลอนผู้งดงามในความรู้สึกทุกๆ ครั้งที่ได้อ่านความ
เป็นไม้หนุ่มนำแสงแห่งอาทร มาสู่ร่มบ้านเรือนไทยแห่งนี้
เป็นดาวฤกษ์ที่มีแสงในตัวเองเบิกฟ้าในคืนหม่น...
เป็นมาลัยดอกรักเล่ห์ที่หอมกำจรจายในหมู่ดอกไม้เมือง
กับในวาระครบรอบยี่สิบเก้าปี...
หวังให้บทกวีสำแดงความเอื้ออาทรในมิตรตราบนานเท่านาน
จะมีสิ่งไหนที่หวานหอมไปกว่ามิตรภาพ
และธรรมชาติรายล้อมที่เป็นมิตร