สนิทฤดี

นกตะวัน

เนื่องจากดึกมากแล้ว และติดตั้ง Light Trap ไว้นานพอสมควร หัวหน้าจึงสั่งให้ผู้ช่วยปลดผ้าขาวที่ขึงไว้ออก เก็บเสา และปิด Spot Light จนมืดสนิทไปทั่วบริเวณ แล้วพาพวกเราเดินกลับท่ามกลางความมืดของราตรีกาล ระหว่างทางเราได้ยินเสียงร้องของนกเค้าจุด (Spotted Owlet) ดังอยู่ไม่ห่างไกลนัก ในไม่ช้าหัวหน้าพาเรามาถึงอาคารที่ทำการ เราแยกกับหัวหน้าเพื่อเดินกลับมายังบ้านพักที่หัวหน้าจัดเตรียมไว้ให้ บ้านพักหลังนี้มีชื่อว่า สนิทฤดี 
กลางป่าดงพงไพรไร้แสงสี			
สนิทฤดีตั้งเด่นเห็นไม่ห่าง
แม้โดดเดี่ยวเหลียวไปไม่อ้างว้าง		
แลรอบข้างพฤกษาคลุมชอุ่มใบ
บ้านสองชั้นสรรค์สร้างแต่งอย่างดี		
โต๊ะเก้าอี้ใช้อิงพักพิงไหล่
อยู่ห้องโถงโปร่งตาจัดหาไว้			
เมื่อเข้าใช้ช่างสุขสนุกสบาย
ทั้งที่นอนหมอนผ้าห่มน่าชมมาก		
สีสันหลากลายดีมีมากหลาย
พอเข้านอนผ่อนอารมณ์ข่มใจกาย		
ตื่นจนสายแลสว่างกลางนภา
ช่างสมชื่อถือเคล็ดเด็ดเสียจริง		
จิตหลับนิ่งสุขใจไร้กังขา
พักผ่อนคลายหายเมื่อยอยู่เรื่อยมา		
เช่นฉายาแย้มสะกิดสนิทฤดี
เช้าวันที่ 18 กรกฎาคม 2547 แม้ว่าเราจะตื่นสายไปสักหน่อยสำหรับนักดูนก เพราะเมื่อวานนี้เราเดินกันเหน็ดเหนื่อยมาก แต่ยังพอมีเวลาเหลือก่อนออกไปซุ่มดักดูไก่ฟ้าพญาลอ (Siamese Fireback) นกเด่นของที่นี่ จึงเดินไปรับประทานอาหารเช้าในห้องอาหารอย่างไม่รีบเร่งนัก อาหารเช้าวันนี้คือข้าวต้มหมูใส่เห็ดหอม ปรุงได้เลิศรสจริงๆ ทั้งยังมีขนมปังปิ้งพร้อมแยมนานารส ทั้งสตรอเบอรี่ ลิ้นจี่ และผิวส้ม ตามด้วยกาแฟหรือโอวัลตินร้อน ตามแต่จะเลือก 
สถานีวิจัยสิ่งแวดล้อมสะแกราช 15
17 กรกฎาคม 2547