โอ้นิราศจากไกลใจจากบ้าน จากมานานพากเพียรเรียนดั่งหวัง จากแม่มาแม่ครับใจลูกยัง เป็นห่วงหน้าพะวงหลังเพราะยังคอย โอ้แม่พระแม่จากแม่ของลูก แม่คอยปลูกต้นจักมิถอย แม่ของลูกลูกรักมากมิน้อย ใจลูกคอยคิดถึงจึงเขียนกลอน แม่ครับแม่ตัวลูกคิดถึงบ้าน ลูกคิดถึงวันวาลคำแม่สอน แม่ครับแม่ลูกคิดถึงอยากไปนอน กอดแม่ก่อนลูกหลับกลับตาลง ลูกจำได้เวลาลูกนอนกอดแม่ จำแน่แท้แม่ครับลูกไม่หลง คิดถึงบ้านคิดถึงแน่จำนงค์ สักวันคงได้กลับให้จับใจ อยู่คนเดียวเวลาเหงาคิดถึงแม่ ป่านนี้แลแม่ลูกจะอยู่ไหน กลับจากที่ทำงานแล้วหรือไม่ แม่ครับใจว้าเหว่เศร้าเอกา ...........คิดถึง.สุดจะบรรยายออกมาเป็นตัวอักษร...
6 สิงหาคม 2547 19:36 น. - comment id 307581
เอาตัวอักษรมาย้อมด้วอารมณ์ทำได้น่า ชื่นชมมาก ทำได้อินกินใจดีแท้ๆ นี่ถือ เป็นสัจจะของลูกชายที่ให้กับแม่ได้อย่าง เต็มภาคภูมิสมควรได้คำชมจากใจ ๚ะ๛ size>
6 สิงหาคม 2547 20:17 น. - comment id 307599
คิดถึงแม่เช่นกันค่ะ
6 สิงหาคม 2547 21:18 น. - comment id 307623
ชี้ให้เห็นถึงอารมณ์แห่งความคิดถึงได้ซึ้งมากมายเลย ลูกกวาดอยู่บ้านกับแม่ แต่พี่ชายของลูกกวาดไปเรียนที่อื่น เค้าก็โทรหาแม่ตลอด ลูกกวาดเลยกลัว ถ้าต้องจากไกลแม่ไปหาฝัน กลัวนะ...กลัวจะคิดถึงแม่แทบขาดใจ รักแม่คะ
7 สิงหาคม 2547 15:03 น. - comment id 308042
คิดถึงๆ ด้วยๆๆ ๑^____________ู^๑ วีนัสก่ะเจ้า
9 สิงหาคม 2547 14:13 น. - comment id 308992
หอมกลิ่นความรักนวลอวลไออุ่น ระลึกคุณ แม่โอบอุ้มคุ้มเกศา มือของลูกจึงเรียงร้อยถ้อยวาจา เป็นมาลาหอม รัก กราบจากใจ ------------------------------------ มากราบแม่ด้วยคนค่ะ อยู่กับแม่...แต่เคยจากแม่...เคยคิดถึงแม่เหมือนกัน