มีตังค์อยู่ห้าบาทยังอาจเอื้อม ได้แต่มองตาเชื่อมยืนเกาะตู้ ปล่อยให้ตาดุ๊กดิ๊กกระดิกดู ปากก็ร้องอู้หู!!! อยากได้จัง เดี๋ยวพรุ่งนี้มากับแม่เราเล็งไว้ อีกไม่นานรอได้...พอมีหวัง ไม่เป็นไรพรุ่งนี้มีกะตังค์ ตื่นเต้นจังพรุ่งนี้เป็นของเรา แล้วก็ถึงวันนี้มาเดินห้าง ดูท่าทางแม่ช่างแสนหงอยเหงา ไม่เป็นไรคราวนี้ถึงทีเรา ดึงมือแม่...เร็วเข้า....มาไวไว แม่จ๋าแม่...หนูอยากได้เจ้าหุ่นยนต์ มันมีไฟมีปืนกลเดินเองได้ แถมรุ่นนี้ยังดูดีกว่าใครใคร มันยังแปลงร่างได้เป็นเครื่องบิน แม่ยังทำท่าเฉยดูระอา ไม้ต่อไป...เปลี่ยนท่ามานอนดิ้น ตะโกนร้องออกไปให้ได้ยิน มีท่าไหนใส่ให้สิ้นให้รู้กัน หนูจะเอาหนูจะเอาเข้าใจมั้ย แค่หุ่นยนต์ตัวใหม่...เอาตัวนั้น แม่ใจร้าย....ไม่ซื้อให้...อยากได้มัน ไม่รู้ล่ะ...เอาตัวนั้น....มาไวไว แม่ประคองกอดไว้ซับน้ำตา เอาล่ะหนอ...คราวหน้า...แม่ซื้อให้ เดี๋ยวสิ้นเดือนเงินเดือนออกเมื่อไร แม่จะพามาใหม่ซื้อให้เลย หวนนึกถึงวันนั้น....... นึกถึงหน้าแม่ทำหน้าตาเฉย มาวันนี้....อนาถหนอ...มันคุ้นเคย มันจับใจเจ้าเอยบางเวลา เงินทองกว่าจะหาแสนลำบาก ต้องอดอดอยากอยากยากจะหา แต่เห็นลูกอยากได้มีน้ำตา ให้ลำบากก็ต้องหามาเอาใจ นึกถึงหุ่นยนต์ตัวนั้น แลกได้ไหมกับรางวัลอันยิ่งใหญ่ แลกกับน้ำใจแม่...แน่กว่าใคร มันจะเพียงพอไหมได้ทดแทน อยากจะกลับไปลบอดีตเก่า รับไออุ่นขอบคุณเขาเฝ้าหวงแหน จะหุ่นยนต์กี่ล้านตัวไม่อาจแทน พระคุณแม่ดุจแผ่นฟ้ากว้างไกล ไม่มีแม่ซื้อหุ่นยนต์ให้อีกแล้ว น้ำตาของลูกแก้ว...ช่วยได้ไหม ยังไม่ทันตอบแทนคุณ...แม่สิ้นใจ อย่าปล่อยให้สายไป.....จะไม่ทัน อยากเอาหุ่นตัวนั้นกลับคืนไป และเอาแม่คนนั้นไง...มาให้ฉัน ฉันจะกอดจะดูแล..แม่ทุกวัน จะไม่ทำให้แม่ฉัน...ต้องเสียใจ -------------------------------------------------------------------------------
burst 6 ส.ค. 2547 11:33 น. - ID 58590 
1030
7
0
6 สิงหาคม 2547 12:08 น. - comment id 307257
เปรียบเทียบได้อย่างรังสรรค์ดีเยี่ยมครับ๚ะ๛ size>
6 สิงหาคม 2547 13:32 น. - comment id 307312
สะเทือนใจมากเลยค่ะ
6 สิงหาคม 2547 13:42 น. - comment id 307328
กลอนไพเราะมากๆๆๆๆๆเลยค่ะ ชอบจัง ชื่นชมในผลงานคุณเสมอ แต่รู้สึกผู้หญิงไร้เงาก็เป็นนะค่ะ แต่ไม่ใช่หุ่นยนต์เป็นแค่ตุ๊กตาที่ร้องได้เท่านั้นเอง อิอิ
6 สิงหาคม 2547 14:09 น. - comment id 307351
นึกถึงวันเก่า ๆ เราเป็นแบบนี้ อยากได้ที ร้องไห้ ไปแปดบ้าน แต่ตอนนี้ ตัวเรา รู้เท่าทัน ทำแบบนั้น มันไม่ดี แต่...สายไป ก็ตอนที่ทำแบบนี้มันยังเด็ก ๆ อยู่ค่ะ กลอนสื่อได้ดีมากค่ะ เขียนต่อนะคะ จะพยายามเข้ามาอ่าน เท่าที่เวลาจะอำนวยให้ค่ะ
6 สิงหาคม 2547 14:12 น. - comment id 307357
สะเทือนใจมากเลยค่ะ.....คิดถึงแม่จัง(อยากกลับบ้าน)
6 สิงหาคม 2547 20:31 น. - comment id 307606
หน้าส่วนตัว
สวัสดีค่ะคุณ burst..
ได้อ่านกลอนของคุณแล้วคิดถึงแม่จัง
ครั้งหนึ่งเมื่อพี่ยังเป็นเด็ก ๆ ได้หนีแม่ไปพายเรือกับเพื่อนที่ตัวเท่าๆ กันอีกคนที่แม่น้ำที่กว้างพอประมาณ แม่ตามมาพบเข้า แม่ทั้งร้องเรียกโวยวายและดิ้นพร่านเหมือนเรากำลังจมน้ำอยู่ในตอนนั้น พี่ชายแก่กว่าหลายปีตกใจออกมาดู เป็นขณะที่เรากลับถึงฝั่งพอดี
ด้วยความโมโหจึงตบเราไปหนึ่งที
พ่อเห็นพี่ชายทำร้ายเรา จึงเข้าซัดพี่ชายอีกที แม่จึงเข้าไปห้ามพ่อ
ตอนนั้นไม่เข้าใจเลยว่าทำไมแม่ต้องโวยวายกับการแค่เราออกไปพายเรือ
ต่อมารู้ว่าพี่สาวของเราที่แก่กว่าเราสองปีได้ตกน้ำตายเมื่อเด็กๆ และขณะนั้นเราก็ว่ายน้ำไม่เป็น แม่จึงกลัว..ต้องศูนย์เสียอีกครั้ง
วันนี้..ไม่มีแม่แล้ว แต่เมื่อคิดถึงตรงนี้ก็ได้แต่สะท้อนใจ แม่รักเรามากเหลือเกิน
จึงรบกวนพื้นที่นี้ร่วมถ่ายทอดความรักของแม่ด้วยคน
ขอบคุณมากค่ะ
10 สิงหาคม 2547 12:02 น. - comment id 309429
ชอบงานชิ้นนี้คุณจัง
กลอนอกหัก รักหวานซึ้ง
กลอนอวยพร
กลอนให้กำลังใจ
กลอนให้ข้อคิด
