หยาดเป็นสายลายริ้วอาบผิวหนัง เหงื่อรินหลั่งเรือนกายจรดปลายเท้า เที่ยวเก็บงานกร้านกรำทำหนักเบา เหตุผลเดียวเลี้ยงเจ้าคือลูกยา แม่ชราหาเลี้ยงเยี่ยงแม่ไก่ ไม่ห่างไกลลูกตนเที่ยวค้นหา จะอายุกี่ปีที่ผ่านมา ลูกเป็นลูกทุกคราไม่เปลี่ยนแปลง ลูกจะร้ายหน่ายทิ้งสิ่งแม่ให้ ก็ทำใจสงบจินต์ไม่กินแหนง เมื่อลูกกลับคืนเรือนเหมือนเพิ่มแรง รักให้แซงความช้ำลบคำรวน คือภาพของแม่หนึ่งซึ่งรักลูก เฝ้าฝังปลูกสิ่งดีอย่างถี่ถ้วน แต่ลูกกลับทิ้งกรอบชอบโซ่ตรวน เปลี่ยนขบวนชีวิตผิดเส้นทาง ใกล้เรือนไม้ในเขตขังฟังเสียงเศร้า ของแม่ผู้ปวดร้าวและหมองหมาง เพ่งมองลูกที่ต้องขังไม่ละวาง เล่าเรื่องพลางหลั่งน้ำตาคราเยี่ยมเยียน
พี่ดอกแก้ว 5 ส.ค. 2547 06:44 น. - ID 58507 
1106
15
0
5 สิงหาคม 2547 07:03 น. - comment id 306330
หน้าส่วนตัว
ความหมายที่สื่อ ..ไพเราะมากเลยคะ..
เป็นภาพ ..ชัดเจน ..มาก..
เป็นงานที่มีคุณค่า.. ที่สุดเลยคะ..
บางครั้ง .. เรนก็ไม่เข้าใจ..
รักของแม่ .. ยิ่งใหญ่ ..กว่าพื้นฟ้า..
..สิ่งที่ลูก ..ได้มา..
เทียบคุณค่า .. มากล้น ..กว่าใคร..
เรน..รักมามี้ ..นะคะ..
..เรน ขออนุญาต..แจมนะคะ..
5 สิงหาคม 2547 08:28 น. - comment id 306359
ภาพตำนานชีวิตบทหนึ่งของหน้าที่หญิงที่ถูก
เรียกขานว่าแม่ ทำได้วิเศษแท้ๆ ทั้งความงดงาม
ด้านภาษาและสื่อออกมาด้วยถึงความถวิลหวังให้
ลูกน้อยได้ดี แต่ก็ไม่อาจหนีพรหมลิขิตที่มาบิด
เบือนโชคชะตาให้ลูกคิดผิด ทำให้ชีวิตแม่ต้อง
หมองหม่น อ่านแล้วเศร้าสะเทือนใจมาก ๚ะ๛
size>
5 สิงหาคม 2547 08:34 น. - comment id 306361
แม่จ๋าแม่มาเยี่ยมดูลูกบ้าง ลูกถูกขังตีตรวนชวนให้หมอง มีโซ่ล่ามครวญคร่ำน้ำตานอง ถูกจำจองเพราะรักสลักใจ..... ติดคุกยังมีวันออก ถูกรักตีตรวนไม่มีวันหลุดพ้นแม่ช่วยด้วย ฮือ ๆ
5 สิงหาคม 2547 13:47 น. - comment id 306559
@...เรนน้อย ลูกกตัญญู ... วันนี้พี่ดอกแก้วขอเรียกอย่างนี้นะ เพราะมั่นใจว่าน้องเรนมีสิ่งนั้นอยู่ในใจอย่างเมเปี่ยม เพราะขนาดกับผู้อื่นนั้นน้องเรนยังห่วงใยอย่างมากมาย ...คงไม่ต้องพูดถึงความผูกพันที่มีระหว่างวสายเลือด..แต่การแสดงออกนั้นอาจมีไม่เต็มที่ด้วยความแตกต่างทางอารมณ์และความคิดบวกกับความดื้อที่มีอยู่....ซึ่งเป็นธรรมดาที่จะแสดงออกได้ถูกใจบ้าง ..ไม่ถูกใจบ้าง.... สุขใจมากเลยจ้ะที่ได้อ่านคอมเม้นท์ของเรนน้อยในวันนี้ มีความสุขมากๆนะจ๊ะเด็กดีของพี่ดอกแก้ว
5 สิงหาคม 2547 13:51 น. - comment id 306565
@...ทิงนองนอย... ความรักและการให้อภัยของแม่เป็นอินฟินิตี้ ที่ไม่เคยมีใครประมาณได้... เป็นความงดงามที่สุดในชีวิตมนุษย์ ขอบคุณมากค่ะ...
5 สิงหาคม 2547 13:54 น. - comment id 306568
@...ฤกษ์... โตแต่ตัวหัวใจไม่เคยโต ร้องไห้โฮคราวรักหักอกช้ำ ร้องหาแม่แงๆถูกเขาทำ เขาตีตรวนจองจำแล้วขังลืม น่าสงสารจิงๆ
5 สิงหาคม 2547 15:51 น. - comment id 306624
แม่นั้นให้สายใยด้วยใจรัก มอบตระหนักความห่วงหาช่างน่าปลื้ม แต่คนอื่นให้รักเราเขาก็ลืม ที่เคยปลื้มกลายเป็นเศร้าร้าวรานใจ *-*กลอนไพเราะมากๆๆๆๆๆเลยค่ะ แต่ฝากถามคุณฤกษ์หน่อยนะค่ะ คนโดนจองจำเพราะรักสลักใจเป็นไงหรือค่ะ สงสัยจัง อิอิ*-*
5 สิงหาคม 2547 16:41 น. - comment id 306652
@...ผู้หญิงไร้เงา... สายใยรักถักทอขวัญวันพบหน้า ไม่เคยคลาคลาดเคลื่อนเงื่อนใจนี้ รักจากแม่มีให้ตลอดชีวี เงื่อนรักนี้ไม่มีตรวนคอยป่วนใจ อิอิ..นั่นสิๆเนอะ.. ขอบคุณมากค่ะน้องตูนที่มาอ่านและตั้งคำถาม
5 สิงหาคม 2547 16:55 น. - comment id 306667
ใครไหนเล่า เฝ้าอบรม บ่มนิสัย แม้เติบใหญ่ ไม่ท้อถอย คอมนั่งเฝ้า พระคุณเลิศ ลูกโศกศัลย์ ช่วยบรรเทา ใครไหนเล่า รักมั่นแท้ แม่ฉันเอง ฯ ll๛เมกกะ๛ll ~*~ ll๛ผู้ชายอารมณ์ดี๛ll
5 สิงหาคม 2547 17:43 น. - comment id 306713
ดาชอบรูปถ่ายนี้มากค่ะ...สวยมากๆเลยค่ะ..พี่ดอกแก้วถ่ายรูปได้สวยงามมากค่ะ...จัดองค์ประกอบได้ดีด้วยค่ะ...อิอิ...วันนี้ดาหลาขอมาชื่นชมรูปภาพนะคะ...... ดาหลาชอบถ่ายรูปดอกไม้ค่ะ...
5 สิงหาคม 2547 22:28 น. - comment id 306889
ลูกกี่คน แม่เลี้ยง ดูแลได้ ลูกนั้นไซร้ ใครเล่า เฝ้าคิดหวน ยามแม่แก่ ชรา ใจเรรวน พี่น้องล้วน ผลักภาระ หลีกหน้าไกล
6 สิงหาคม 2547 00:23 น. - comment id 307030
ดึกเอย ดึกแล้ว พี่ดอกแก้วหลับแล้วหรือยัง ถ้าหากพี่ยัง ผินฟังเพลงน้องกล่อม อิ อิ อิเข้าเว็บนี้ติดโรค อิ หุ อุ อุ อิ อิ หุ หุ เหอ เหอ ราตรีสวัสดิ์นะคะอ่านกลอนพี่ดอกแก้วแล้ว คืนนี้นอนฝันถึงแม่แน่ๆเลย
6 สิงหาคม 2547 13:21 น. - comment id 307306
@...เมกกะ... ผู้หญิงหนึ่งซึ่งรักมั่นมิผันแปร มีรักแท้ยิ่งใหญ่ไม่เหหัน รักในลูกผูกจิตนิจนิรันดร์ รักผูกพันถึงหลานเหลนไม่เอนคลอน สวัสดีค่ะน้องเมก
6 สิงหาคม 2547 13:28 น. - comment id 307308
@...น้องดาหลา... สวัสดีค่ะ... ไม่ได้ถ่ายเองหรอกค่ะภาพนี้ ได้รับมาอีกทอดนึง....สวยดีนะคะ ก็เลยนำมาประกอบบทกลอน ขอบคุณมากค่ะ ....มีความสุขมากๆนะคะน้องดาหลา
6 สิงหาคม 2547 13:48 น. - comment id 307332
@...ชัยชนะ... ลูกไม่เลี้ยงเกี่ยงกันพลันทิ้งแม่ ไม่คิดแลเหลียวไปในความหลัง ลืมเสียงกล่อมที่แม่ร้องให้ฟัง ลืมน้ำนมที่หลั่งชุบชีวี ลูกที่เห็นแก่ตัวมักจะเป็นอย่างนี้ และมีให้เห็นเสมอๆ ..น่าเศร้านัก
6 สิงหาคม 2547 13:50 น. - comment id 307336
@...คนเมืองลิง ที่รักแม่... อิอิ..แอบมากระซิบอะไรในยามค่ำ ขอโทษนะคะที่มาตอบช้าไปหนึ่งคืน อย่างไรแล้วคืนนี้ฝันถึงแม่อีกก็ได้นะคะ จะได้มีความสุขมากๆ ขอบคุณที่แวะมาค่ะ ..เอิ๊กๆ
7 สิงหาคม 2547 00:19 น. - comment id 307754
บทนี้เศร้าจังเลยนะคะ แต่สะเทือนใจดีค่ะ เห็นภาพเลย
กลอนอกหัก รักหวานซึ้ง
กลอนอวยพร
กลอนให้กำลังใจ
กลอนให้ข้อคิด
