มันง่ายที่จะรับ แต่ยากที่จะรักษาเอาไว้ การได้รู้จักใครสักคน ก็เหมือนการได้หนังสือมาสักเล่มนึง อาจจะด้วยรูปเล่มที่สวยงามสะดุดตา ด้วยบทนำที่ดึงดูดใจหรือด้วยสไตล์การเขียนที่แปลกไม่เหมือนใคร ก็ทำให้เกิดความสนใจและอยากลองหยิบหนังสือเล่มนั้นขึ้นมาเปิดดู และด้วยความที่ไม่เคยเห็น ไม่เคยรู้ว่าเรื่องราวในหนังสือจะเป็นยังไง ความอยากรู้ ทำให้เกิดความตื่นเต้น กระตือรือร้นที่จะหยิบหนังสือเล่มนั้นขึ้นมาอ่าน แต่เมื่อได้อ่านแล้ว บางเล่มเราก็อ่านไม่จบ อยู่ ๆ ก็หมดความสนใจขึ้นมาเฉย ๆ บางเล่มก็อ่านผ่าน ๆ บางทีก็ลืมและไม่ได้หยิบขึ้นมาอ่านอีกเลย บางเล่มเราอ่านแล้วรู้สึกประทับใจ แม้ไม่ได้อ่านอีกก็ยังจำเรื่องราวต่าง ๆ ได้ดี บางเล่มเราอ่านแล้วอ่านอีก อ่านซ้ำหลายรอบ..ไม่มีวันเบื่อ..เป็นหนังสือเล่มโปรดของเรา หนังสือบางเล่มอาจดูไม่สวย อ่านไม่ค่อยรู้เรื่องในตอนแรก แต่ถ้าได้ให้เวลากับมัน ได้อ่านไปสักพักก็อาจจะเห็นคุณค่าที่แฝงไว้ก็ได้ แต่อย่าลืมว่าคนเราไม่ใช่หนังสือ ที่อ่านแล้วจะทิ้งขว้างหรือยกให้ใครก็ได้ คนเราต้องการความรักและเอาใจใส่ ก็เรื่องของความรู้สึกมันอ่อนไหวและบอบบางออกอย่างนี้จะให้ทิ้งขว้างกันได้ยังไง ถ้าวันหนึ่งเกิดต้องการหนังสือที่เราเคยทิ้งขว้างไม่ใส่ใจ แต่หาไม่เจอและหาไม่ได้อีกแล้ว..จะมานั่งเสียดายก็คงไม่มีประโยชน์อะไร แล้วคุณล่ะ ลืมหนังสือไว้ที่ไหนหรือเปล่า ? It is easy to get, but it is too difficult to keep.
23 กรกฎาคม 2547 15:58 น. - comment id 301785
ชอบจังเลยค่ะ ความหมายทุกตัวอักษรกินใจมาก ชอบค่ะชอบ ถ้าผู้หญิงไร้เงาเป็นตัวหนังสือ คงเป็นแค่หนังสือที่ผู้อ่านแล้วผ่านเลยแน่เลยค่ะ อิอิ
23 กรกฎาคม 2547 17:20 น. - comment id 301794
ดีนะ หามาให้อ่านเรื่อยๆนะ
16 สิงหาคม 2547 09:08 น. - comment id 312551
To: พี่ตูน ขอบคุณค่ะพี่ตูน
16 สิงหาคม 2547 09:09 น. - comment id 312553
To: คุณหมู ขอบคุณที่แวะมาค่ะ