หน้าส่วนตัว
หยาดตะวันที่ลับฟ้าจะลาโลก
ใจคนโศกเศร้าจิตเป็นหนักหนา
ความสมหวังพังทลายในพริบตา
อันขอบฟ้าโพ้นไกล...ไกลเกินไป
แสงแดดอ่อนอ้อนวอนในวันไหม่
เธอจากไปไม่เคยกลับมาสักหน...
ฉันรอรักรอคน...รอ...ทนใจ
แต่เหตุไฉนเธอลืมร้างห่างไกลกัน
ฝากสายลมที่ไม่เคยจะหยุดนิ่ง
ช่วยติติงเธอให้กลับมาหาฉัน
ฝากสายน้ำฝากสายใยไปให้เธอนั้น
ฉันจะจำไว้ว่าเธอ...คนหลายใจ...
สุชาดา โมรา 15 ก.ค. 2547 16:20 น. - ID 57345 
1099
3
0
15 กรกฎาคม 2547 17:05 น. - comment id 298996
กลอนมันกินใจมากเลย อ่านแล้วมันแฝงด้วย อ้อนนิดๆ งอนหน่อยๆ ตัดพ้อต่อว่าแต่ตัดใจ ไม่ลง อ่านแล้วยิ้มในใจอยากให้มีคนมางอน ใส่บ้าง แต่ว่าวาสนามันกำพร้าคู่...เซ็ง ๚ะ๛ size>
15 กรกฎาคม 2547 17:11 น. - comment id 299001
แล้วเมื่อไรจะหาคู่ล่ะคะคุณทิงนองนอย...ฉันยังมีเพื่อนที่ยังว่างในรักอยู่อีกหลายคนนะ...สนปะ?... ขอบคุณนะคะที่คอยให้กำลังใจเสมอ
15 กรกฎาคม 2547 18:14 น. - comment id 299036
สุชาดา..จ๋า.. ชอบบทแรกค่ะ ถือว่าผ่านเลยค่ะ ส่วนบทที่2 วรรคที่สอง..ไม่เชื่อมกับวรรคที่สี่ของบทแรกนะคะ..และวรรคที่สองกับวรรคที่สามไม่สัมผัสกันค่ะ.. ส่วนบทที่3 วรรคที่3-4..เนื้อความยังขัดๆกันนิดหน่อยนะคะ เพราะฝากสายใยไปให้..แล้วกลับบอกว่าเค้าหลายใจ...เป็นวีนัส ก็งอนเลยล่ะค่ะทีนี้.. ขอโทษที่บังอาจแนะนำนะคะ .. ไม่ได้เก่งเลิศเลอ แค่พอแต่งเป็นค่ะ..วีนัสอยากเป็นกำลังใจให้นักแต่งกลอนรุ่นใหม่ๆค่ะ.. @^___^@ วีนัสก่ะเจ้า
กลอนอกหัก รักหวานซึ้ง
กลอนอวยพร
กลอนให้กำลังใจ
กลอนให้ข้อคิด
