พ่อแม่ก็แก่เฒ่า จำจากเจ้าไม่อยู่นาน จะพบจะพ้องพาน เพียงเสี้ยววารของคืนวัน ใจจริงไม่อยากจาก เพราะยังอยากเห็นลูกหลาน แต่ชีพมิทนทาน ย่อมร้าวรานสลายไป ขอเถิดถ้าสงสาร อย่ากล่าวขานให้ช้ำใน คนแก่ชะแรวัย คิดเผลอไผลเป็นแน่นอน ไม่รักก็ไม่ว่า เพียงเมตตาช่วยอาทร ให้กินและให้นอน คลายทุกข์ผ่อนพอสุขใจ เมื่อยามเราโกรธขึง ให้นึกถึงเมื่อเยาว์วัย ร้องไห้ยามป่วยไข้ ได้ใครเล่าเฝ้าปลอบโยน เฝ้าเลี้ยงจนโตใหญ่ แม้เหนื่อยกายก็ยังทน เพียงหวังจะได้ยล เติบโตจนสง่างาม ขอโทษถ้าทำผิด ขอให้คิดทุกทุกยาม ใจแท้มีแต่ความ- หวังติดตามช่วยอวยชัย ต้นที่ใกล้ฝั่ง มีหรือยังอยู่ทนได้ วันหนึ่งคงล้มไป ทิ้งฝั่งไว้ให้วังเวง
นายกระต่ายขาว 8 ก.ค. 2547 20:53 น. - ID 56831 
699
2
0
8 กรกฎาคม 2547 21:31 น. - comment id 295246
กลอนไพเราะมากๆๆๆๆๆๆเลยค่ะ อ่านมาแล้วรอบหนึ่ง อ่านอีกรอบก็ยังชอบเหมือนเดิมค่ะ
9 กรกฎาคม 2547 10:18 น. - comment id 295500
แต่งกลอนได้กินใจมากซะไม่มี ทิงนองนอยขอชมจากใจ๚ะ๛ size> นางกระจงดำsize> ขาเก่าเจ้าประจำsize>
11 กรกฎาคม 2547 14:37 น. - comment id 296652
ฮือ ฮือ แต่งได้ซึ้งจริงๆ อยากร้องให้
หน้าส่วนตัว
กลอนอกหัก รักหวานซึ้ง
กลอนอวยพร
กลอนให้กำลังใจ
กลอนให้ข้อคิด
