ลำน้ำเพชร

นกตะวัน

เมื่อคืนวันศุกร์เราเดินทางเข้ามาในเวลาดึก จึงมองไม่เห็นอะไรนอกจากความมืด แต่วันนี้เราเดินทางย้อนกลับออกมาตามเส้นทางเดิมแต่เช้า มองเห็นสองข้างทางแล้วใจหาย เพราะเมื่อก่อนที่ราบลูกฟูกแถบนี้เคยมีต้นไม้ขึ้นอยู่เนืองแน่น แต่บัดนี้ถูกเปลี่ยนไปเป็นที่โล่งอันกว้างใหญ่สุดสายตา แลเห็นต้นไม้ขึ้นกระจัดกระจายอยู่ห่างๆกัน แต่บางตอนเป็นไร่สับปะรด คงเป็นความเจริญที่เกิดขึ้นพร้อมกับอำเภอแก่งกระจาน จนกระทั่งเราข้ามสะพาน ผ่านลำน้ำเพชรบุรีอีกครั้ง
จากขุนเขาเราเห็นเด่นตระหง่าน		
นามเรียกขานทิวเขาตะนาวศรี
ลำน้ำใหญ่ไหลมาชั่วตาปี			
น้ำแม่นี้ล้นมากหลั่งหลากแรง
สองฝั่งน้ำล้ำสวยด้วยภูผา			
แน่นผืนป่าไปทั่วหัวระแหง
สายน้ำเลี้ยวเคี้ยวคดยากหมดแรง		
พฤกษาแย่งยึดฝั่งสะพรั่งใบ
แล้วไหลตรงลงใส่ในทะเล			
ชื่อแสนเก๋แก่งกระจานน้ำซ่านใส
เพราะมีเขื่อนเลื่อนหลั่นช่วยกั้นภัย		
ด้วยน้ำไหลแรงมากหากหลั่งริน
จวบปลายน้ำฉ่ำใสรินไหลเอื่อย		
น้ำไหลเรื่อยรดทลายกรวดทรายหิน
เกิดหาดทรายชายตลิ่งพักพิงดิน		
แม่น้ำสิ้นสู่อ่าวพราวคลื่นงาม
ในไม่ช้าป๋ากบเลี้ยวรถไปทางขวา แล่นไปตามถนนที่ขนานกับลำน้ำเพชร โดยมีเสือจุ่นคอยบอกทางแทบทุกระยะ จนกระทั่งมาถึงเขื่อนเพชร จึงเลี้ยวซ้ายเลียบคลองชลประทานไปเรื่อย จนมาถึงตลาดอำเภอท่ายางซึ่งเราได้แวะซื้อเสบียงเมื่อคืนวันศุกร์ วันนี้เราไม่ได้แวะแต่มุ่งตรงไปยังตำบลแหลมผักเบี้ย อำเภอบ้านแหลม เพื่อไปยัง โครงการศึกษาวิจัยและพัฒนาสิ่งแวดล้อมแหลมผักเบี้ย ทันที เพราะเราจะแวะไปดูนกที่นั่น เนื่องจากเป็นแหล่งดูนกน้ำที่ดี
ท่องไพร ในเมืองเพชร (35)
3 พฤษภาคม 2547