หลบกายจากสายฝนและหิมะแสนเหน็บหนาว พยายามลืมเรื่องปวดร้าวแต่มิอาจทำได้ มองไปตามท้องถนนพร้อมกับฟังเสียงหัวใจ มีผู้คนมากมายบนโลกกว้างใหญ่ บอกฉันได้ไหมฉันจะพบสักคนที่เหมือนเธอได้จากที่ใด เก็บฉันไว้ในหัวใจเก็บไว้ในความรู้สึก เก็บไว้ในส่วนลึกของหัวใจจะได้ไหม ขอมือเธอช่วยรั้งฉันเอาไว้อย่าให้ฉันจากไปไกล แสดงความรักของเธอที่ปราศจากเงื่อนไข แสดงให้ฉันได้รับรู้ถึงความอัศจรรย์ใจว่ามีจริง มีหลายคนกล่าวไว้ไม่มีสิ่งใดคงอยู่ได้ตลอดไป เราเดียวดายที่นี่ในวันนี้คือความจริง ความรักคือสิ่งที่ไม่ไปไหนไกลจากเรา มันง่ายมากที่จะทำลายความเหงา เพียงเก็บความรักของสองเราไว้ในหัวใจเธอ ยืนอยู่บนภูเขาสูงมองจันทร์ผ่านท้องฟ้าที่สดใส หาเพื่อนสักคนที่จริงใจกับฉันหาได้เสมอ แต่ไม่เคยเจอใครที่เข้าใจได้สักหน ไม่ต้องการมากมายขอแค่ใครสักคน ที่พร้อมอดทนเดินเคียงข้างได้ทุกเวลา
19 พฤษภาคม 2547 19:54 น. - comment id 270927
เพื่อน...ก็ยังพอที่จะเข้าใจนะคะ หากว่าคุณจะ...บอกความในใจบ้าง และถ้าคุณไม่เอาใจออกห่าง เพื่อนจะเป็นเช่นทาง..สวยงามให้คุณเดิน หากคุณยังไม่มีเพื่อนเช่นนั้น ลองมาเป็นเพื่อนกับฉันดีไหม หากว่าคุณ...จะถูกใจ... รับเอาไว้เป็นเพื่อน...สักคน ป.ล. กลอนไพเราะจังค่ะ **แวะมาทักทาย** วีนัสก่ะเจ้า
20 พฤษภาคม 2547 12:25 น. - comment id 271195
อย่าคิดกับวันที่ดีเก่า ๆ อยู่อยู่กับวันที่ดีเก่า ๆ อย่าปล่อยให้ความคุ้นเคยเก่าๆ มันทำร้าย เปิดดวงใจของเธอค้นหา สิ่งที่เธอได้คอยไขว่คว้า ให้เวลารักษาและพาเธอไปพบกับวันใหม่ เอากำลังใจมาฝากจ๊ะ อยากเห็นเธอมีความสุขนะ อะไรที่ทำแล้วสบายใจก็ทำไป ยังเป็นห่วงเธอเสมอ
20 ตุลาคม 2547 12:04 น. - comment id 283409
กลับมาอ่านอีกกี่ครั้ง ๆๆ ก็เพราะนะกลอนบทนี้ อ่านแล้วเหงาดีจัง...เวลาเราพูดถึงใครสักคน ดูมันน้อยนะ..แต่ว่ายากมากเลยที่จะเจอ คนที่เข้าใจเราจริง ๆๆ แม้วันนี้ไหนอาจจะเจอ หรือยังไม่เจอใครสักคน คนนั้น ก็ขอให้รับรู้ว่า ใครคนหนึ่งคนนี้ ยังห่วงใยเสมอนะ งานไหนคงยุ่งตามเคย แต่วันนี้เราก็ยังคิดถึงอยู่ตามเคย ^__^