๏ ฉันทลักษณ์ทรงหลักล้ำ.................เล่ห์ประพันธ์ ประพฤติอย่างระแบบบรรณ.............บ่งไว้ วรรณสารที่จารสรรค์.......................เจนศัพท์ จึงสดับเสพซับได้.............................ดื่มซึ้งซึ่งเสียง ฯ ๏ เพียงประพิณประพัทธ์พร้อม.........ประพนธ์พจน์ ตรงระบอบตามกรอบกฎ..................กล่าวอ้าง บรรณสารบ่ซ่านรส..........................สมเล่ห์.............ประพนธ์เนอ ฉะนั้นอรรถมิอาจสร้าง.....................ส่งให้เห็นผล ฯ ๏ กลประพันธ์ประภาษแล้ว..............รสความ คืออรรถบ่อาจงาม............................แง่ไซร้ รสคำต่ำสารทราม.............................สูญเสื่อม เสียบทรสความไร้............................เล่ห์ชั้นรังสรรค์ ฯ ๏ ฉันทลักษณ์ทรงหลักล้ำ.................เชลงกานท์ ประกอบสรรพคำความขาน..............ขับแล้ว รสประพนธ์บ่พ้นวาร.......................วายสดับ ชนซับเสน่ห์แก้ว.............................กล่อมฟ้าวรรณศิลป์ ๚ะ ๕ พฤษภาคม ๒๕๔๗
วฤก 5 พ.ค. 2547 23:35 น. - ID 52865 
2565
7
0
6 พฤษภาคม 2547 01:01 น. - comment id 261522
หลงรสฉันทลักษณ์ล้ำ พยายาม ตามแต่งจำหลักงาม เล่ห์พร้อง ถูกผิดหย่อนใจความ ลองใหม่ เสน่ห์วรรณศิลป์ก้อง มืดหน้าตามัว ไม่ค่อยจะเจียมตัวคิดว่าแต่งถูกผิดไม่เป็นไรเดี๋ยวคนเขาก็บอกแนะนำเอง
6 พฤษภาคม 2547 05:05 น. - comment id 261536
ลิขิตเขียนแบบเบื้อง งานกวี ฉันทลักษ์นั้นมี บอกแจ้ง ดูอักขรวิธี การแต่ง วรรณศิลป์อย่าแท้ง ประคบไว้ให้ดี
6 พฤษภาคม 2547 08:48 น. - comment id 261553
.......เชลงลักษณ์จำหลักร้อย..........มธุรส หมายค่าคงปรากฏ.........................ประกาศแกล้ว เทใจใฝ่กำหนด.............................คุณเนื่อง มิใช่เพียงจำเรียงแจ้ว.....................เรื่อยเจื้อยประจานตน
6 พฤษภาคม 2547 10:23 น. - comment id 261595
ขอแจมอารมย์ด้วยนิทั่น โคลงคำงามแบบเบื้อง โบราณนานแฮ เขียนบ่งฉันทลักณ์ตาม แบบไว้ แลอรรถรสความ ล้ำค่า สรรสืบศิลป์สง่าไซร้ สิ่งให้วงศ์วรรณ
6 พฤษภาคม 2547 16:18 น. - comment id 261739
บทโคลง เพราะล่ำค่า ร้อยภาษาลิขิตเขียน วางคำ ด้วยพากเพียร เติมแต่งนี้จากบุราณ กลอนไทยนี่เพราะเหลือ อยู่จุลเจือใจเนินนาน แต่ครั้งอดีต-กาล มีครูกลอนวางกฎเกณฑ์ กลอนไทยในวันนี้ พวกน้องพี่ไร้มองเห็น ภาษาจากกฎเกณฑ์ มาแต่งเปลี่ยนขาดครรลอง
6 พฤษภาคม 2547 16:19 น. - comment id 261740
บทโคลง เพราะล่ำค่า ร้อยภาษาลิขิตเขียน วางคำ ด้วยพากเพียร เติมแต่งนี้จากบุราณ กลอนไทยนี่เพราะเหลือ อยู่จุลเจือใจเนินนาน แต่ครั้งอดีต-กาล มีครูกลอนวางกฎเกณฑ์ กลอนไทยในวันนี้ พวกน้องพี่ไร้มองเห็น ภาษาจากกฎเกณฑ์ มาแต่งเปลี่ยนขาดครรลอง
6 พฤษภาคม 2547 17:28 น. - comment id 261754
อาหมอ .. :) ไปศรีราชากะอาศรมมั๊ย
6 พฤษภาคม 2547 18:43 น. - comment id 261834
ด้วยหลงใหลมากในวรรณศิลป์ จึงได้หลงคำยลยินคล้ายบินสูง ไม่กล้าห่างแสงไกลคล้ายถูกจูง แม้นหลงฝูงหลงเผ่ายังเฝ้ามอง *-*โคลงไพเราะมากๆๆๆๆๆๆๆเลยค่ะ ชอบจัง แต่ผู้หญิงไร้เงาแต่งโคลงไม่เป็นค่ะ อิอิ*-*
7 พฤษภาคม 2547 05:51 น. - comment id 262212
อาจารย์ยังคงแต่งโคลงได้ไพเราะเหมือนเดิมนะค่ะ เหมือนๆ กับผู้หญิงไร้เงา ไม่สันทัดเรื่องโคลงอ่ะ
7 พฤษภาคม 2547 08:19 น. - comment id 262253
...ฝึกเขียนกลอนน้องใหม่อาจไม่เก่ง ไม่สันทัดเคร่งครัดในกฏเกณฑ์ ไม่กล้าลองผิดถูกการแบ่งบริเวณ ไม่ควรกะเกนการเคร่งของบทกลอน ...อยากเห็นนักกลอนมือใหม่หัดขับ ไม่ควรใครบังคับในการสอน อยากเห็นชนยุคใหม่ใคร่อ้อนวอน รักษ์งานกลอนวรรณศิลป์ของถิ่นไทย...
7 พฤษภาคม 2547 08:33 น. - comment id 262262
......ฝึกเขียนกลอนน้องใหม่อาจไม่เก่ง ไม่สันทัดเคร่งครัดในกฏเกณฑ์ ไม่กล้าลองผิดถูกการแบ่งบริเวณ ไม่จัดเจนสัดทัดการตัดคำ ...อยากเห็นกลอนมือใหม่สมัครเล่น ได้จินตนาการงานสร้างสรรค์ ได้ฝึกฝนร้อยเรียงคำประพันธ์ รังสรรค์วรรณศิลป์ของถิ่นไทย...
8 พฤษภาคม 2547 15:29 น. - comment id 263282
***ฉันทลักษณ์ทรงหลักล้ำ*** ผมเห็นด้วยมากๆครับ แต่บางครั้งผมคิดว่าอารมณ์ของกวีกับฉันทลักษณ์มันอยากที่จะนำมาสื่อ เสนอต่อผู้อ่านได้ บางครั้งมีหลุดไปบ้างผมก็คิดว่ามันไม่ผิดมากมาย อีกอย่างผมว่าบทกวีที่สื่อให้ผู้อ่านเข้าใจในอารมณ์ สามารถที่จะเข้าใจในเนื้อหาของงานเขียนได้ สำคัญกว่าฉันทลักษณ์ แต่เราก็ควรจะคงสิ่งเหล่านี้ไว้เพราะเป็นมรดกที่ล้ำค่ามากๆ
หน้าส่วนตัว
กลอนอกหัก รักหวานซึ้ง
กลอนอวยพร
กลอนให้กำลังใจ
กลอนให้ข้อคิด
