หลบร้อน

นกตะวัน

ผมกับนายติ๊กเดินมาเรื่อยๆในขณะที่แสงแดดใกล้เวลา 10.00 น.ส่องลงมาเต็มที่ ดูเหมือนว่าเดือนมีนาคมปีนี้อากาศจะร้อนจัดผิดปกติ ร้อนเสียจนไม่อยากจะออกจากบ้านเพื่อเดินทางไปไหน แต่ถ้านั่งอยู่ในบ้านโดยไม่เปิดแอร์คงไม่ไหวเหมือนกัน เพราะทั้งร้อนทั้งอบอ้าว ผมคิดอะไรไปเรื่อย จนกระทั่งเดินมาถึงอาคารผีเสื้อและแมลงกรุงเทพฯ สิ่งแรกที่เราทำคือการมองหาเครื่องดื่มเย็นๆที่เจ้าหน้าที่จัดไว้ให้เพื่อนำมาดื่มแก้กระหาย 
ท่ามกลางแดดแผดกล้ามีนานี้		
ร้อนเต็มที่ทุกหนทนไม่ไหว
จึงหลบนั่งบังแสงแยงเรื่อยไป			
อยู่ภายใต้ตัวอาคารลมผ่านเย็น
แล้วดื่มน้ำฉ่ำใสใส่น้ำแข็ง			
ความร้อนแรงเริ่มลดหดจนเห็น
บรรเทาจิตคิดอะไรได้ใจเย็น			
น้ำช่วยเคล้นคลายร้อนพักผ่อนเพลิน
เราคุยกันหรรษาหน้าระรื่น			
แสนชุ่มชื่นฉ่ำใจไม่มีเขิน
พร้อมยกกล้องส่องอะไรดูให้เพลิน		
สุขเหลือเกินใกล้เที่ยงไม่เลี่ยงลา
ทั้งหนังสือถือไว้เพื่อใช้อ่าน			
ลืมร้อนร่านรุกเร้าเวียนเข้าหา
ได้เอนอิงพิงอาคารเนิ่นนานมา		
มองแดดจ้ากลางแจ้งสาดแรงทอ
เรานั่งอยู่ที่ชายคาอาคารเป็นเวลานานเท่าไรแล้วจำไม่ได้ แต่นับว่าเป็นการคลายร้อนที่วิเศษมาก ได้ดื่มน้ำเย็นสักแก้วสองแก้ว แล้วส่องกล้องดูนกนอกอาคารไปเรื่อยๆ จนกระทั่งนายติ๊กเริ่มหิว คงจะลืมทานข้าวเช้ามาจากบ้าน เราจึงหาของว่างที่เจ้าหน้าที่จัดไว้ให้เอามาทานรองท้องกัน เพราะอีกนานเหมือนกันกว่าจะได้เวลาอาหารกลางวัน รู้สึกเย็นสบายเมื่อมานั่งอยู่ภายใต้ชายคาอาคาร ผมจึงตัดสินใจที่จะนั่งอยู่ที่นี่ไปเรื่อยๆจนกว่าทุกคนจะกลับมา