ใกล้เที่ยงเข้าไปทุกทีและเราเริ่มหิวกันแล้ว นายโต้งไม่รอช้ารีบขับรถออกจากทุ่งนาจนมาออกถนนเลียบคลองชลประทาน แล้วเลี้ยวขวาขับไปยังร้านก๋วยเตี๋ยวหมูที่ผมเคยมาทานกับนายเบิร์ด พอใกล้จะถึงวัดเขาย้อยนายโต้งรีบเลี้ยวขวาเข้าจอดที่หน้าร้านก๋วยเตี๋ยว แต่ร้านนี้แปลกกว่าร้านอื่น เพราะปลูกสร้างอยู่กลางน้ำ จึงต้องทำสะพานไม้ไว้ให้ลูกค้าเดินเข้ามาถึงในร้าน พอได้ที่นั่งถูกใจ เราสั่งก๋วยเตี๋ยวหมูมาทานกันทันที คนละสองชาม ก๋วยเตี๋ยวหมูหรูนักเครื่องพรักพร้อม น้ำซุปหอมห้ามใจจะไหวหรือ ตักซดชิมยิ้มไปใครจึงลือ คงเลื่องชื่อลือชามากินกัน หากทานแห้งแล้งน้ำแต่ฉ่ำเครื่อง ใส่หมูเปลืองปนลูกชิ้นกินสุขสันต์ ถ้าชอบตับสับใส่มีให้พลัน ส่วนเส้นนั้นนุ่มเหนียวค่อยเคี้ยวไป แสนอร่อยไม่น้อยหน้าราคาถูก ทั้งร้านปลูกปักค้ำกลางน้ำไหว มองเห็นปลาน่ารักชักติดใจ ไอ้ช่อนใหญ่ยาวมากไม่อยากเมิน แต่น้ำตื้นยืนได้ไม่น่าดู โคลนขุ่นอยู่ทุกย่ำซ้ำตื้นเขิน แค่นั่งทู้ดูไปให้จำเริญ พอเพลิดเพลินกระเพาะเหมาะสมดี หลังก๋วยเตี๋ยวหมู เราดื่มน้ำหวานล้างปากอีกคนละแก้วสองแก้ว ค่อยสดชื่นขึ้นมาหน่อย แต่เรายังคงนั่งพักผ่อนอยู่ในร้านไปเรื่อยๆ เพราะข้างนอกแดดยังร้อนอยู่ จึงมองดูปลาในน้ำใต้ร้านไปพลางๆก่อน ล้วนแต่เป็นปลาตัวโตๆทั้งนั้น ส่วนใหญ่เป็นปลานิล ส่วนน้อยเป็นปลาช่อน และมีปลาทับทิมปนอยู่ด้วยหนึ่งตัว แต่ในไม่ช้าเราก็ต้องจ่ายเงินเพื่อเดินทางออกไปตามหาเหยี่ยวดำเหมือนในช่วงเช้า แต่ในช่วงบ่ายคงร้อนกว่าช่วงเช้าหลายเท่านัก
24 มีนาคม 2547 01:22 น. - comment id 235909
เมื่อได้อ่านกลอนนี้ที่คุณส่ง ฉันขอบอกตรงตรงว่าหิวหนา รู้ไหมเปล่าตอนนี้ที่อุรา อยากจะหาอะไรมาลองท้องจัง *-*อ่านแล้วหิวเลยค่ะ กลอนไพเราะมาก ราตรีสวัสดิ์นะค่ะ*-*
24 มีนาคม 2547 12:58 น. - comment id 236094
อ่านแล้วหิวข้าวจังเลยค่ะ มาเป็นกำลังใจให้ค่ะ
24 มีนาคม 2547 13:11 น. - comment id 236102
น้ำใย่ใหย....ฮู้ เที่ยงพอดี