...เจ้าอ่อนโยนอ่อนไหวไร้เดียงสา หลานของอาหน้าตาเจ้าสดใส เจ้าบอบบางยังไม่รู้เรื่องอะไร ที่เกิดในชีวิตลิขิตมา ...อาจะป้องปกภัยในวันนี้ ด้วยชีวีเพราะรักเจ้านะหลานหนา จะรักเจ้าประดุจเป็นแก้วตา ด้วยชีวาป้องพิทักษ์ปักคุ้มครอง.... เสียใจด้วยนะคะพี่ภู
22 มีนาคม 2547 11:02 น. - comment id 234830
แสดงความเสียใจด้วยนะคะพี่ภู
22 มีนาคม 2547 11:03 น. - comment id 234832
แสดงความเสียใจด้วยนะคะพี่ภู
22 มีนาคม 2547 11:42 น. - comment id 234853
ธรรมชาติสร้างสรรค์แล้วทุกสิ่ง ธรรมชาติคือสิ่งรังสรรค์ทุกอย่างให้ ธรรมชาติดอำนวยทุกข์สุขและโรคภัย ธรรมชาติยิ่งใหญ่ตลอดกาล ไม่มีใครอยู่เหนือธรรมชาติ ไม่มีใครเอาชนะธรรมชาติที่ยิ่งใหญ่ ไม่มีใครหลีกหนีความจริงที่มีให้ นั่นคือสิ่งที่คู่ฟ้าตลอดกาล นั่นคือการ กลับสู่ ธรรมชาติ
22 มีนาคม 2547 14:40 น. - comment id 234948
กลอนแต่งได้ดีค่ะ ซึ่งเรื่องนี้ก็น่าเห็นใจน้องหนูทั้งสองนะค่ะ มาอาภัพตั้งแต่ยังเล็กเลย ยังไงก็ขอให้พี่ภูดูแลให้ดี ๆ แล้วกันค่ะ เป็นกำลังใจและห่วงใยเสมอนะค่ะ