เหวสุวัต

นกตะวัน

เรานั่งเล่นอยู่หน้าอดีต น้ำตกผากล้วยไม้ สักครู่ แล้วจึงเดินต่อ แต่เดินไปได้เพียงไม่กี่เมตรเราต้องเปลี่ยนใจเดินกลับ เพราะเริ่มรู้สึกเหนื่อยและเมื่อยขา แม้ว่าเดินเลียบลำตะคองไปเรื่อยๆ เราจะถึง น้ำตกเหวสุวัต ที่อยากไปเยี่ยมชม พอเดินออกมาถึงลานจอดรถ เรารีบขึ้นรถ นายตี๋ขับรถเลี้ยวขวาแล่นต่อไปทันที จนกระทั่งมาถึงลานจอดรถใกล้น้ำตกเหวสุวัต หลังจากนั้นจึงเดินต่อ ไปตามขั้นบันได วกวนลงไปยังเบื้องล่าง แล้วแหงนขึ้นมาชมน้ำตกเหวสุวัต
มองสายน้ำฉ่ำฟองละอองขาว		
สุกสกาวกลางแสงแดดแรงส่อง
หล่นจากผาคราหลั่งดังคล้ายฟ้อง		
ดั่งกรีดร้องเรียกเราให้เฝ้าดู
นี่นะหรือคือน้ำตกเคยซกไหล			
แสนยิ่งใหญ่ใสเย็นสวยเด่นหรู
อยู่กลางป่าพฤกษาไพรใครเชิดชู		
จ้องมองอยู่ใยช้ำระกำพูน
น้ำเหลือน้อยค่อยลดหดแห้งหาย		
รอวันตายสลายลับจบดับสูญ
แต่นี้ไปในพนาน่าอาดูร			
เห็นหินนูนเนินกรวดปวดร้าวจัง
เหลือให้เห็นเป็นสุสานน้ำผ่านไหล		
รินลงไปในแอ่งแล้งน้ำขัง
แสนทุเรศเวทนาช่างน่าชัง			
แค่น้ำหลั่งรดหินหมดสิ้นงาม
น้ำตกเหวสุวัตเป็นน้ำตกที่มีชื่อเสียงและรู้จักกันดีที่สุดในอุทยานแห่งชาติเขาใหญ่ เกิดจากลำตะคองที่ไหลตกลงมาจากหน้าผาสูงชันถึง 25 เมตร แล้วไหลต่อไปเป็น น้ำตกเหวประทุน  ที่มีความงดงามน้อยกว่า แต่มีน้ำมากไหลแรงจัดจนหล่นกระทบแอ่งน้ำเบื้องล่างเสียงดังสนั่นเฉพาะในฤดูฝนเท่านั้น ในฤดูแล้งเช่นวันนี้สายน้ำเหลืออยู่น้อยจนความงดงามที่เคยมีแทบหายหมดสิ้น และนักท่องเที่ยวสามารถเดินเข้าไปชมได้ถึงเชิงผาน้ำตกซึ่งเป็นแอ่งเว้าเข้าไป